ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 681

สิ่งที่พูดเมื่อครู่นี้ตีวัวกระทบคราดชัดๆ ถูกสิ่งที่ไม่ดีสัมผัสเฮอะๆ..

เพียงเพราะตัวเธอสายทิพย์สัมผัสนาฬิกาของเขา เขาก็โยนนาฬิกาลงในถังขยะโดยไม่ลังเล

เขารู้บ้างไหมว่าการกระทำนั้น มีความหมายอะไรสำหรับผู้หญิง?

มันหมายถึงความอัปยศอย่างสุดซึ้ง ร้อนแรงและเจ็บปวดยิ่งกว่าการตบหน้า โดยเฉพาะยังต่อหน้านาโนอีก!

ไม่ว่าจะสำหรับผู้หญิงคนไหน สถานการณ์นี้คือสิ่งที่ไม่สามารถทนได้แน่นอน

แต่นาโนไม่คิดว่าดนัยจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดตามตรง เธอรู้สึกว่าเขาแมนมากเลย!

ราวกับว่าไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปมาของสายทิพย์ นาโนจัดเสื้อผ้าของเธอเล็กน้อยแล้วก้าวไปข้างหน้าเดินเข้าไปในร้านอาหาร

ผู้หญิงควรมีศักดิ์ศรี ถ้าผู้หญิงมีความนับถือตนเอง ก็จะไม่มีใครดูถูกหรือเหยียบย่ำตัวเองได้!

อันที่จริง บางครั้งการดูหมิ่นก็มาจากผู้หญิงเอง จะตำหนิผู้อื่นไม่ได้

ไม่มีสงสาร ไม่มีเห็นใจ นาโนจัดเสื้อของเธอและเดินเข้าไปในร้านอาหาร

สภาพร่างกายวันนี้ไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยทั้งที่ยังไม่ได้นั่งนาน พักผ่อนนิดหน่อยแล้วเริ่มใหม่

สายทิพย์ใจไม่อยู่กับตัว ในตอนที่ทำความสะอาดแก้วไม่ได้ระวัง ที่แหลมคมบาดโดนมือของและเลือดก็ไหลลงมาทันที

นีรดาร้องอุทานและขอให้พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ข้างๆเธอไปเอาพลาสเตอร์ติดแผลอย่างรวดเร็ว

หลังจากฟื้นตัว สายทิพย์เอานิ้วเข้าปากแล้วส่ายหัวแสดงว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอพูดว่า “คุณป้า ไม่ว่าจะยังไงดนัยและพี่นาโนย้ายออกไปเพราะหนู แบบนี้รู้สึกว่าไม่ดี หนูกับโตโต้ย้ายออกไปเถอะ”

เหตุผลที่มาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา ก็เพราะดนัย

ในเมื่อตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอจะอยู่ที่นี่ต่อก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“โตโต้เป็นหลานชายของฉัน เขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา ใครจะกล้าพูดเรื่องนี้ลับหลัง หรือว่าดนัยและ นาโนพูดสิ่งที่ไม่น่าฟังกับเธอลับหลัง?” นีรดารู้สึกไม่มีพอใจในทันที

“พวกเขาไม่ได้พูด แต่หนูดูออกเอง มันไม่ดีจริงๆถเหนูจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ต่อไป”

“เธออยู่ต่อไป ถ้ารู้สึกไม่สบายใจ ให้เขามาคุยกับฉัน!” นีรดาแสดงท่าทีเคร่งขรึม

นาโน รู้สึกร่างกายไม่ไหวจริงๆ เธอนั่งพักอยู่ที่นั่น 10 นาที จากนั้นลุกขึ้นและคนอยู่สักครู่ อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานจนมีกลิ่นไหม้เล็กน้อยออกมา

แต่นีรดาได้กลิ่นไหม้พอดี: "ต้มไหมเหรอ?"

นาโนกล่าวว่า "ร่างกายไม่ค่อยสบายนัก อาจกวนช้าไป"

สีหน้าของ นีรดาดูแย่ไปทันที: "เธอไม่สบายทุกวันเลยเหรอ?"

“แม่คะ หนูรู้สึกไม่สบายจริงๆ” นาโนรู้สึกเหนื่อยมาก

“เหมือนวันก่อนและเมื่อวานก็พูดแบบนี้กับฉัน” สีหน้าของ นีรดาเย็นชาและแข็งกระด้าง: “ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินข้อแก้ตัวแบบนี้ในครั้งต่อไปอีกและฉันหวังว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือจะไม่มีเรื่องอาหารไหม้เกิดขึ้นอีก!”

เหลือแต่นาโนอยู่ในห้องส่วนผสมคนเดียว เธอสาปแช่งสองสามครั้งด้วยเสียงเบาๆ พักผ่อนและทำไปด้วย

ในตอนบ่าย ดนัยมารับเธออีกครั้ง และ นาโนก็ทุบแผ่นหลังของเธอเบาๆ ตรงนั้นเมื่อยจนเจ็บแล้ว

“ฉันจองโต๊ะอาหารตะวันตกไว้แล้ว ไปกันเถอะ” ดนัยยื่นแขนและหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้างๆเธอ