ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 777

เธอกอดแน่นๆอยู่ตลอดเวลา ไม่ยอมปล่อย จ้องมองหน้า ตา จมูก ปากเล็กๆของคังซีไม่หยุด

ท้ายที่สุดเหมือนเธอคิดอะไรบางอย่างได้ เธอหยิบแหวนเพชรออกมา มันเป็นหยก ที่สืบทอดจากตระกูลเตชะโสภา เธอร้อยมันด้วยโซ่แล้วสวมใส่ที่คอของคังซี

หลังจากหยอกล้อกันมานาน ในที่สุดคังซีก็เหนื่อย เขาหลับตาและผล็อยหลับไป นอนหลับปุ๋ยได้น่ารักมาก

ถึงแม้เธอจะเสียดาย แต่นีรดาก็วางคังซีไว้บนเตียงและห่มผ้าห่มให้กับเขา

เมื่อเดินออกจากห้องนอน เธอเห็นนาโนกำลังกินก๋วยเตี๋ยวอยู่

“เด็กดื่มนมหรือนมข้าว?” เธอถาม

ในตอนแรกนาโนตั้งใจจะไม่ตอบคำถามของเธอ แต่คิดดูแล้ว ก็พูดอย่างสบายๆว่า “นม”

“ในเมื่อให้ลูกกินนม เธอต้องกินอาหารที่มีประโยชน์ทุกวันนะ ก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารขยะ เธอควรจะกินให้น้อยลง” นีรดาขมวดคิ้ว

นาโนก้มหัวลงโดยไม่พูดอะไร เพียงแค่กินก๋วยเตี๋ยวของเธอต่อไป ขี้เกียจเกินกว่าจะพูดแล้ว

นีรดาเห็นแบบนั้น เธอจึงไม่พูดอะไรอีกและหยิบของหลายๆอย่างออกมา “นี่เป็นอาหารเสริม มีทั้งของเธอ แล้วก็ของคังซี เก็บไว้กินนะ ทั้งหมดนี้เป็นของธรรมชาติที่ดีที่สุดที่ฉันฝากเพื่อนซื้อได้ เธอดื่มเถอะ”

“ฉันไม่ต้องการ อยู่ที่นี่ก็มีเยอะแล้ว” นาโนไม่ยอมรับของพวกนี้

เป็นไปได้ยากมากที่นีรดาจะไม่โกรธ แต่เธอไม่พูดอะไรเลยและหันหลังเดินออกไป

เห็นแบบนี้แล้ว ดวงตาของนาโนก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

ปกติแล้วหากเธอปฏิบัติเช่นนี้กับนีรดา ไม่นานเธอก็จะโกรธเหมือนแม่สิงโต ทำไมวันนี้เธอโอนอ่อนเหมือนแกะล่ะ?

แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็จะไม่ใส่ใจและไม่สนใจ ไม่ว่าตอนนี้ท่าทางของนีรดาที่มีต่อเธอจะเป็นอย่างไร เธอก็จะไม่เก็บมาใส่ใจอีก เพราะทั้งหมดนั้นมันไม่จำเป็น

หลังจากถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ ด้วยชื่อเสียงของดนัยจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้ว ตอนเย็นเขาก็ถูกปล่อยตัวออกมา

ดังคำกล่าวที่ว่า การปฏิวัติยังไม่สำเร็จ สหายก็ยังต้องทำงานหนัก

ดนัยดูเหมือนจะมุ่งมั่นแน่วแน่เหมือนเดิม เขาวิ่งไปที่โรงแรมในทุกๆวัน

นาโนไม่ยอมเจอเขา แล้วก็ไม่ยอมให้เขาเจอคังซี เธอไม่ให้เขาก้าวเข้าไปในห้องอีก

ครั้งแรกที่ไป ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเกลี้ยกล่อมให้ออกไป ซึ่งตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายมาก ครั้งที่สอง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หมดหนทางแล้ว ครั้งที่สาม นาโนโทรแจ้งสถานีตำรวจโดยตรงอีกครั้ง

ตำรวจก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก พวกเขาไปจับดนัยวันละครั้ง เป็นอย่างนี้ต่อเนื่องกันสามวันแล้ว ในที่สุดเขาก็ถูกจำคุกในกรณีก่อความวุ่นวาย

ใบหน้าหล่อเหลาของดนัยเย็นชาและเด็ดเดี่ยว เขาพูดกับตำรวจโดยตรงว่า “หลังจากนี้ก็เตรียมตัวให้ดีอย่างนี้ล่ะ เพราะหลังจากนี้ฉันต้องมาที่นี่บ่อยๆแน่!”

ทักทายดีๆก่อน หลังจากนี้ถึงอย่างไรก็ต้องไปที่โรงแรมทุกวัน ดังนั้นพวกเขาก็ควรเตรียมการล่วงหน้าให้ดีเช่นเดียวกัน

ในตอนเย็น บาร์บี้มาที่นี่เพื่อประกันตัวเขา เธอเซ็นชื่อแล้วก็ออกไป

“หรือว่า คุณทำแบบนี้มาตลอด?”

บาร์บี้หันกลับมาและจ้องเขาเขม็ง

ตอนนี้เธอรู้สึกว่า เขาไม่ใช่คุณชายดนัยที่เธอเคยรู้จักมาก่อน

ดนัยเมื่อก่อนนั้นจริงจังในการทำงาน ละเอียดรอบคอบ และกระทำการอย่างรวดเร็วเฉียบขาด แต่เขาตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตเอ้อระเหยไปวันๆ

“เป็นยังไงบ้าง?” ดนัยขึ้นไปบนรถ “เมื่อก่อนฉันยุ่งเรื่องงาน ตอนนี้ฉันยุ่งเรื่องครอบครัว ทำงานที่แตกต่างกัน ลักษณะเหมือนกันก็เท่านั้นเอง”