ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 782

“ออกั……”ดนัยเรียกเบาๆ แล้วพูด “ในเมื่อตอนนี้เธอทำกับฉันแบบนี้ แต่ฉันยังไม่คิดจะปล่อยเธอไป ความคิดนี้อยู่ในใจฉันลึกมาก ต่อให้เธอใจร้ายกับฉันขนาดนี้ แต่ความรู้สึกในใจมันบอกฉันว่าปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้ ต่อให้ผิดหวัง……”

เมื่อออกัสกำลังจะพูด เชอร์รีนที่ยืนฟังอยู่ข้างๆตลอดก็รับโทรศัพท์

เธอพูดอย่างไม่สนใจ “ถ้าจะยอมแพ้ก็ทำให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ซะ แบบนี้ถึงจะดีกับนาย เพราะตอนนี้นายรู้สึกว่าตัวเองลำบากใจ ได้รับบาดเจ็บ รู้สึกว่านาโนหมดใจแล้วเหรอ?”

“แล้วทำไมนายถึงไม่คิดถึงตอนที่เธอตกอยู่สถานการณ์ในตอนแรกล่ะ ที่ส่งอาหารกลางวันที่นาย ระหว่างทางก็รถคว่ำ เกือบจะไม่รอดชีวิต แต่ถึงยังไงก็มาส่งให้นายจนถึงบริษัท แถมคุณชายอย่างนายยังบอกทิ้งท้ายเธอว่าไม่ต้องมาอีก หมดหวัง ผิดหวัง อย่างนายเปรียบอะไรกับเธองั้นเหรอ?”

เชอร์รีนไม่ได้ยินที่ดนัยพูดว่าไม่ปล่อย ได้ยินแค่คำว่าผิดหวังแค่สองคำก็ระเบิดแล้ว

ดนัยยังไม่ทันได้พูด เชอร์รีนพูดบลาๆขึ้นอีกครั้ง “ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องโทรมาถามเขาเรื่องความรักความรู้สึกอีก ต่อไปก็โทรไปหานักปรึกษาเนื่องความรักโน่น”

เขาได้รับความเสียใจ เธอเข้าใจได้ เธอก็ภาวนาให้เขา

แต่เรื่องระหว่างนาโน ก็เป็นอีกเรื่อง

ออกัสคลึงหน้าผาก คุณครูเชอร์รีนของเขายังฟังไม่รู้เรื่องดีเลยสักหน่อย ก็โยนออกไปราวกับลูกกระสุน

ดนัยไม่รู้ว่าครั้งนั้นที่นาโนไปส่งอาหารให้เขาวันนั้นเกิดอุบัติเหตุหนักขนาดไหน ตอนนี้ฟังดูแล้วคงจะหนักมาก

เมื่อกลางวันวันนั้นเขาเห็นรอยฟกช้ำบนหน้าผากเธอจริงๆ เดินก็ไม่ค่อยกระฉับกระเฉง แต่ก็ไม่ได้จับตาดูมากนัก ท้ายสุดก็ทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค ว่าต่อไปไม่ต้องมาที่บริษัทแล้ว

ความหมดหวังของเขาครั้งนี้ ความผิดหวัง เหมือนกันกับความรู้สึกของเธอในตอนแรกใช่มั้ย?

หลับตาลง เขาขมวดคิ้ว และไม่คลี่ออก

เสียงฝีเท้าหนึ่งดังเข้ามา นาโนยืนอยู่ตรงประตู “ฉันกำลังจะออกจากโรงพยาบาล เพื่อเป็นมารยาท เลยมาบอกคุณสักหน่อย”

สายตาของดนัยจ้องมองที่เธอ เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดีก็สบายใจ

พยักหน้า เหมือนกับว่าคิดอะไรได้บางอย่าง เขาจึงรีบพูดขึ้นมา “ผมกับบริษัทของคุณทำข้อตกลงกันไว้ ในขณะที่ผมอยู่ในโรงพยาบาลคุณห้ามใช้คนขับรถกับผู้ช่วยคนอื่น ไม่งั้นถือว่าผิดข้อตกลง!”

กลอกตาขึ้นไปด้านบน นาโนจ้องเขาอยู่ครู่หนึ่ง ไม่พูดอะไร และก็ไม่ได้ตอบรับ แล้วจากไป

รู้สึกร้อนใจหน่อยๆ ดนัยไม่รู้ว่าคำที่ตัวเองพูดไปเมื่อกี้นี้เธอได้ฟังหรือเปล่า

อีกอย่างเธอผิดสัญญาแล้วยังไงเหรอ?

แค่จ่ายเงินค่าผิดข้อตกลงสองเท่าก็จบ เธอมีเงินในมือตั้งมากมาย สำหรับเธอแล้วเรื่องค่าผิดข้อตกลงไม่จำเป็นต้องไปพูดถึง

เมื่อกลับถึงโรงแรม ผู้จัดการเบื้องบนของบริษัทโทรเข้ามา ถาม “ต้องการผู้ช่วยมั้ยครับ?”

หลังจากคิดอยู่ นาโนก็พูด “ช่างเถอะ ไม่ต้องหรอก ทำตามสัญญาเดิมนั่นแหละ”

นีรดามาเยี่ยมดนัยที่โรงพยาบาล แล้วถามเขา “คิดว่ายังไงบ้าง?”

สำหรับเรื่องที่เธอพูดไว้เมื่อคืน ตกลงว่าใจคิดยังไงกัน?

“แม่ ผมยังคงตัดสินใจไปง้อเธอกลับมา นี่คือความคิดที่แท้จริงในใจผม และไม่เคยคิดอยากจะปิดบังแม่ด้วย ผมกำลังคิดถึง ตอนที่เธอรถคว่ำแล้วยังจะเอาอาหารกลางวันมาส่งที่บริษัทให้ผม แต่ผมกลับพูดอย่างเย็นชาเธอก็คงผิดหวังแบบนี้เหมือนกันใช่มั้ย?”

เมื่อได้ยิน นีรดากลับไม่พูดอะไรต่อ

“ดังนั้น บางทีทางที่ผมกำลังเดินอยู่ตอนนี้ก็คงเป็นทางเดียวกันกับที่เธอเดินในเมื่อก่อน ตอนนี้ความรู้สึกที่ผมรับรู้ได้ก็คือความรู้สึกที่เธอได้รับในเมื่อก่อน ความรู้สึกบางอย่างจะต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้นเองถึงจะรู้ ตอนนี้ผมถึงรู้ว่าตัวเองในเมื่อก่อนเอาแต่ใจขนาดไหน”ดนัยพูดนิ่งๆ