ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 836

ตอนพาซารางเดินออกจากห้องส่วนตัว ก็เจอกับตำรวจหญิงโชคร้ายคนนั้นนั่งสัปหงก เซไปมาอยู่ที่พื้น ซารางเห็นจึงทักขึ้นเสียงดัง “พี่ตำรวจหน้าอกบึ้ม”

ดีด้าเมาจนไม่ได้สติและแน่นอนว่าไม่ได้ยินซารางเรียก เธอยังนั่งเหม่อลอยอยู่บนพื้น

เลอแปงหันไปมองด้วยสีหน้าอารมณ์เฉย ๆ เขาเพียงแค่คว้ามือของซารางเตรียมเดินออกไป

“พี่ตำรวจหน้าอกบึ้มเมาแล้ว คุณอาพาพี่เขาออกไปพร้อมเราเถอะ”

“อาไม่ชอบแมวขี้เมา โดยเฉพาะผู้หญิงที่ดื่มเหล้าเมาเละเทะแบบนี้ ป่ะไปเถอะ”

ซารางไม่ฟัง เธอสะบัดก้นและต่อว่าเขา “ทำไมคุณอา ถึงเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ หน้าอกพี่เขาใหญ่ขนาดนี้ ปล่อยไว้ที่นี่มันไม่ปลอดภัย!”

เลอแปง “…”

ซารางไม่ยอมกลับ เธอจะพาดีด้าที่เมาเหล้าไปด้วยให้ได้ แต่เลอแปงปฏิเสธ จากนั้นซารางก็มีน้ำโหขึ้นอีกรอบ เริ่มร้องไห้โวยวาย เธอนั่งร้องไห้งอแงบนพื้น เหมือนกำลังป้ายความผิดปัดความรับผิดชอบให้เขา

ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอดี เลอแปงจึงตั้งข้อตกลงขึ้นว่ามา ถ้าจะพากลับไปด้วย ใครเป็นคนพาไปคนนั้นต้องเป็นคนดูแล ซารางก็พยักหน้าบอกเป็นนัยว่าไม่มีปัญหา

จากนั้นก็พาดีด้ากลับมาด้วยจนได้ ซารางย้ายไปนั่งที่ด้านหลัง แถมยังฉวยโอกาสนี้ลองจับหน้าอกทั้งสองข้างดู มันนุ่มมาก เธอไม่แปลกใจเลยทำไมคุณอาถึงชอบลูบมันขนาดนี้!

ดีที่การทำแบบนี้ไม่ได้ถูกดีด้าเห็นเข้า ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องถูกเด็กน้อยคนนี้ทำให้โมโหตายแน่!

เลอแปงรับตำแหน่งสารถี มือซ้ายพาดอิงรถแบบสบาย ๆ และใช้มือขวาจับพวงมาลัย เขามองไอ้ตัวเล็กปลิ้นปล้อนที่ขยับตัวไปมาผ่านกระจกมองหลัง “แม่ทูนหัว ตอนนี้จะพาเธอไปไหนล่ะ?”

ซารางกะพริบตาปริบ ๆ เอียงคอทำท่าครุ่นคิด “คุณอา พากลับบ้านพวกเราเถอะค่ะ”

เลอแปงจ้องตัวแสบปลิ้นปล้อนอยู่นานสองนาน “เธอเป็นคนแปลกหน้า… ”

“เธอไม่ใช่คนแปลกหน้านะคะคุณอา เธอเป็นพี่สาวตำรวจหน้าอกบึ้มไง แล้วทำไมคุณอาถึงไม่มีน้ำใจขนาดนี้เนี่ย? คุณครูไม่เคยสอนหรือยังไง ว่าต้องมีน้ำใจ ถ้าเห็นคนอื่นอยู่ในสถานการณ์ลำบากต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ แต่ดูที่คุณอากำลังทำสิ?”

เหตุผลและความถูกต้องฉายชัดบนสีหน้าของซาราง ไม่เพียงแค่นั้น นิ้วมือขาวเรียวของเธอถูกยกขึ้นชี้หน้าเลอแปงที่กำลังขับรถอยู่อีกด้วย “คุณอา ข้าวที่คุณอากินหลายปีมานี้ไปอยู่ไหนหมดแล้ว?”

เลอแปง “… ”

เลอแปงจนปัญญากับเด็กน้อยเจ้าเล่ห์จริง ๆ เด็กขนาดนั้นทำไมความคิดถึงเยอะแยะขนาดนี้นะ?

ตอนพาดีด้ากลับมาที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ ก็เจอเข้ากับเชอร์รีนและออกัสที่กำลังนั่งเล่นหยอกล้อกับเบบี๋อยู่ที่โซฟาพอดี ด้านหน้ายังมีจิ๊กซอว์วางเต็มไปหมด

เมื่อเห็นผู้หญิงเมาเหล้า เชอร์รีนกับออกัสก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว งุนงงและประหลาดใจ

คนคนนี้เป็นใครกันเนี่ย?

ซารางถลึงตา มองไปที่เลอแปงที่เดินอยู่ด้านหน้า “คุณพ่อรองเนี่ยไม่รู้จักการอ่อนโยนและถนุถนอมกับผู้หญิงเลยนะคะ?”

เลอแปงยกนิ้วมือเรียวยาวนวดคลึงหน้าผาก ก่อนเดินไปช่วยพยุงตัวของดีด้าที่เซไปเซมา และพาเดินขึ้นไปชั้นบน

เห็นแบบนั้นแล้วซารางก็ปรบมือทำท่าทางพออกพอใจ แล้วจึงหันกลับมามองพ่อแม่ตัวเอง “คุณพ่อคุณแม่มีอะไรอยากถามหรือเปล่าคะ?”

“เธอคือใคร?” เชอร์รีนเป็นคนเอ่ยถาม ออกัสที่ไม่ได้สนใจไม่ได้อยากรู้สักเท่าไหร่ ก็หันมาช่วยเบบี๋ต่อจิ๊กซอว์ต่อ

“พี่สาวตำรวจหน้าอกบึ้มค่ะ ตอนนี้หนูกับคุณอาสนิทกับพี่สาวแล้ว แถมคุณอายังเคยจับหน้าอกของพี่สาวด้วย วันนี้พี่สาวเมามาก แต่คุณอากลับไม่คิดดูดำดูแดงพี่สาวเลย! พี่สาวหน้าอกใหญ่ขนาดนั้นแล้วไปเมาแอ๋อยู่ข้างถนน ถ้าเกิดมีผู้ชายมาทำมิดีมิร้ายจะทำอย่างไร? หึ! คุณพ่อคุณแม่ว่าน่าโมโหไหมคะ?”

สีหน้าเชอร์รีนเคร่งขรึมทันที “คราวหน้าถ้าหนูพูดไม่สุภาพกับแม่อีก มาดูกันว่าแม่จะจัดการกับหนูยังไง!”

ซารางทำท่าบิดกันไปมาไม่สบอารมณ์ เชอะ เอาแต่ขู่เธอเป็น จัดการเธอเป็น “ยังไงก็ตาม วันนี้พี่สาวตำรวจหน้าอกบึ้มจะพักอยู่ที่นี่ค่ะ”

“หนูเปลี่ยนคำเรียนเดี๋ยวนี้!” เชอร์รีนเริ่มดุ!