ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 839

เธอจำหมายเลขโทรศัพท์ในโฆษณานั้นได้ ก็โทรหาเจ้าของโฆษณาเล็กๆ นั่นในทันที หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นัดพบกันที่คลับในตอนกลางคืน

เมื่อเร็วๆนี้ เลอแปงไปเที่ยวคลับและพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆอยู่เสมอ นี่คือการเข้าสังคมของเขา เขาจึงมีเรื่องราววุ่นวายเยอะแยะเต็มไปหมด

ในวันนี้ เลอแปงออกมาสูดอากาศที่ด้านนอกคลับ และเมื่อเขาสูดอากาศบริสุทธิ์เรียบร้อยแล้ว เขาก็หันหลังกลับเข้าไปในคลับ เห็นร่างผอมเพรียวอยู่ตรงหน้าของเขา ซึ่งคุ้นเคยมาก เขามองให้ดีๆอีกครั้ง ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นเหรอ?

ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?

แต่ดูแล้วเหมือนเธอกำลังมองหาใครสักคนอยู่ เธอกวาดสายตามองหาไปรอบๆ ในมือถือโทรศัพท์เอาไว้

สำหรับเลอแปงแล้ว เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยสักนิด ไม่เลย ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น และถ้าจะให้พูดว่ามี ก็คงเป็นจุดเริ่มต้นที่จบลงด้วยโศกนาฏกรรมนั่นแหละ!

เลอแปงตั้งใจจะไม่สนใจดีด้าเลย เขามุ่งเดินตรงไปข้างหน้า

ขณะที่เขากำลังจะก้าวเข้าไปในห้องVIP เลอแปงก็เห็นผู้ชายหัวล้านเดินออกมาจากห้องVIPฝั่งตรงข้ามพลางทำหน้าทะเล้นใส่ผู้หญิงคนนั้น

ผู้ชายหัวล้านรู้สึกคุ้นแปลกๆ เลอแปงจ้องมองเขาเป็นเวลานาน ค้นความทรงจำว่าเขาเคยเห็นหน้าแบบนี้ที่ไหน?

แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นึกไม่ออก จนกระทั่งเขานั่งลงบนเก้าอี้ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่านั่นคือช่างภาพบ้ากามที่โด่งดังที่สุดในเมืองs

ทำไมสองคนนี้ถึงมาเจอกันได้?

แต่ไม่ว่าจะเจอกันได้อย่างไรก็ไม่สำคัญ และเกี่ยวอะไรกับเขา?

แต่เดิมทีดีด้ารู้สึกกังวลเล็กน้อย มีคนกำลังมองหานางแบบ

เธอหน้าตาไม่ดี รูปร่างก็ไม่ดี แล้วเธอจะเป็นนางแบบได้อย่างไร?

แต่เมื่อช่างภาพเห็นเธอก็พึงพอใจอย่างมาก รีบเสนอเงื่อนไขออกไปให้กับดีด้าที่แทบจะไม่สงสัยอะไรเลย!

ช่างภาพให้เธอถอดเสื้อออกเผยให้เห็นเพียงแค่หน้าอกของเธอเท่านั้น เขาไม่ถ่ายนางแบบแต่ถ่ายหน้าอก

ในเวลานั้น ใจของดีด้าล่าถอยไปแล้ว ลืมมันไปเถอะ เธอไม่คิดว่ามันคือการถ่ายหน้าอก

เมื่อเขาเห็นความลังเลของเธอ ช่างภาพจึงเอ่ย

“คุณดีด้า อย่ามองศิลปะด้วยอคติสิครับ! เพราะนางแบบหายากมาก ผมเลยจ่ายเงินให้จำนวนมากอย่างนี้ โอกาสที่จะได้ทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะครับ หรือเอาอย่างนี้ไหม ผมให้คุณหนึ่งร้อยหยวนต่อหนึ่งชั่วโมงเลย โอเคไหมครับ?”

ดีด้าคิดสักพักและรู้สึกว่ามันก็เป็นแค่ศิลปะจริงๆ ความคิดส่วนใหญ่ของดีด้าผิดปกติ!

ค่าจ้างสูงขนาดนี้ ลุยกันเลย

ตามคำขอของช่างภาพ เธอถอดเสื้อตัวนอกออกเผยให้เห็นหน้าอกที่สมบูรณ์แบบและเต็มเปี่ยมของเธอ

ช่างภาพรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เขานั่งยองๆ อยู่บนพื้นเล็กน้อยพลางถ่ายรูปสองสามภาพ

จากนั้นเขารู้สึกราวกับว่าท่าทางของเธอยังไม่ดีพอ จึงเดินเข้าไปและจับหน้าอกของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง

เคยมีผู้ชายแปลกหน้าที่ไหนมาลูบหน้าอกของเธอแบบนี้กัน ความโกรธของดีด้าเริ่มปรากฏขึ้นมาอย่างเบาบาง แต่เธอสะกดกั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ “คุณบอกฉันได้ว่าคุณอยากให้ฉันโพสต์ท่าแบบไหน แต่ตอนนี้เอามือของคุณออกไปก่อน”

“สิ่งที่ต้องค้นหาเวลาถ่ายภาพคือความงามและความรู้สึก และมีแค่ผมเท่านั้นที่จะหาความงามและความรู้สึกนั้นได้ สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือให้ความร่วมมือกับผม”

แววตาในตาของช่างภาพเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเขาจงใจนวดคลึงลูกพลัมสีแดงที่ส่วนยอดของเธอ

ลูบสองครั้ง บีบอีกสองครั้ง เธอรู้สึกว่ามันไม่ปกติและล่วงเกินชัดๆ

พูดได้เลยว่าถ้าดีด้าไม่ได้สังเกตเห็นในตอนนี้ เธอก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่จริงๆ!