คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 61

ที่บ้าน

กู้หยุนหลาน และพ่อกับแม่ของเธอนั่งพิงอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้ากังวลใจ และลำบากใจ

“หรือผมจะลองไปขอร้องคุณพ่อดี บางทีเขาอาจจะให้เวลาอีกสักสามวันเพื่อจัดการเรื่องนี้” กู้เจี้ยนหมินกล่าว

เพราะอย่างไรเธอก็เป็นลูกสาวของเขา พรุ่งนี้การจะต่อสัญญากับหรงคังกรุ๊ปอีกครั้งอาจจะมีโอกาสน้อย

เมื่อหวังฟางได้ยินแบบนี้ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ และเธอก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “ใช่ คุณลองไปขอพ่อของคุณสิ เผื่อคุณจะตกลงกับเขาได้ เพราะยังไงคุณก็เป็นลูกชายของเขาเหมือนกัน”

กู้หยุนหลานส่ายหัวและถอนหายใจ "ลืมกู้ซิ่งเหว่ยไปแล้วเหรอ เขาจะต้องขัดขวางแน่นอน คุณปู่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดเท่านั้น และสิ่งที่เราพูดมันก็ไร้ประโยชน์"

เหมือนมีน้ำเย็นเฉียบสาดตรงเข้าไปในจิตใจของพวกเขา

หวังฟางเด้งตัวขึ้นอย่างฉุนเฉียว และพูดว่า “นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แกอยากให้คุณปู่ไล่แกออกจากบริษัทเหรอ?”

พอพูดจบ เธอก็จ้องไปที่หลี่โม่ที่กำลังถูพื้น เธอลุกขึ้นด่าเขา "ทั้งหมดมันเป็นเพราะแก สิ่งที่แกพูด มันทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย! ถ้าหยุนหลานถูกไล่ออกจากบริษัท แกจะต้องถูกไล่ออกจากบ้านของเรา!"

หวังฟางโกรธหลี่โม่มาก!

“พอเถอะแม่ อย่าด่าเขาเลย ที่เขาพูดก็เพื่อประโยชน์ของหนูเหมือนกัน” กู้หยุนหลานขมวดคิ้ว และพูด

เธอไม่อยากเห็นหน้าหลี่โม่ในตอนนี้ เธอจึงไม่มองเขาเลย

หลี่โม่พยายามที่จะพูดหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็กลืนมันลงไป

เพราะในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเขาพูดออกไปแล้วใครจะเชื่อล่ะ?

ทันใดนั้นเสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น

ใบหน้าของหวังฟางดูไม่พอใจ เธอจ้องไปที่หลี่โม่ และตะโกนว่า "ยังยืนบื้ออยู่อีกทำไม? รีบไปเปิดประตูสิ ยิ่งเห็นหน้าแกฉันก็ยิ่งโมโหนัก!"

หลี่โม่รีบวิ่งไปเปิดประตูด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ทันทีที่ประตูเปิด รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่โมก็หายไป

เพราะชายที่ยืนอยู่หน้าประตูนั้นเป็นชายผู้ร่าเริงในชุดสูทราคาแพงที่ตัดเย็บมาอย่างดี

ฉวีเทียนไห่!

“นายมาทำอะไร?”

ใบหน้าของหลี่โม่ดูหนักใจ และไม่พอใจเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ไล่ตามจีบกู้หยุนหลานอยู่ และเมื่อใดก็ตามที่ชายคนนี้มีโอกาส เขาจะทำให้หลี่โม่อับอายขายหน้า และเยาะเย้ย

หลี่โม่ยังจำครั้งสุดท้ายที่เขาให้สร้อยคอหยุนหลานได้

“โอ้ เทียนไห่ มาแล้วเหรอ เข้ามานั่งข้างในก่อนสิ มานั่งข้าง ๆ หยุนหลานเลย”

หวังฟางรีบลุกขึ้น และทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น เธอผลักหลี่โม่ที่ขวางทางออกไปพร้อมจ้องตาเขม็ง แล้วตะโกนว่า "แกมายืนทำอะไรที่หน้าประตู ยังไม่รีบไปรินชาอีก! "