ทุกวันนี้ ะุรกิจต่าง ๆ ต่างก็มีกลยุทธ์แยบยล อย่างเช่น การใช้ประโยชน์จากความนิยมของผู้อื่นเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ใช่ไหมล่ะ?
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง หลี่โม่ก็เธอว่า “เราควรเปลี่ยนที่ไหม?”
กู้หยุนหลานขมวดคิ้ว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้คิด ฉวีเทียนไห่และหวังฟางก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับกู้เจี้ยนหมินแล้ว
“หยุนหลาน เราเข้าไปกันเถอะ ผู้จัดการที่นี่ผมรู้จัก เดี๋ยวผมจะขอให้เขาจัดห้องไว้ให้เราล่วงหน้า”
สีหน้าของฉวีเทียนไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้คิดเลยว่า กู้หยุนหลานจะใจดีกับเขามากจนขนาดเชิญเขามาทานอาหารที่นี่ ช่างคุ้มค่ากับการเดินทางจริง ๆ
แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยคนโตของตระกูลฉวี แต่เขาก็ได้มาทานอาหารที่ภัตตาคารอาหารหรูแห่งนี้เพียงปีละสองสามครั้งเท่านั้น
เพราะค่าใช้จ่ายของที่นี่สูงเกินไปจริง ๆ
กินไปหลายแสน ก็ได้นั่งแค่ข้างล่างเท่านั้น
นี่ยังคงเป็นแค่ห้องโถงหลัก ถ้าอยากได้ห้องส่วนตัว จะต้องบวกค่าธรรมเนียมห้องอาหารเพิ่มอีก
กู้หยุนหลานก็รีบตอบอย่างลนลาน แต่ในหัวของเธอมีแต่ความงุนงง และเธอก็เห็นด้วย "โอ้ โอเค"
ตอนนี้เธอเหมือนกำลังจะตาย แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะเธอเข้ามาที่นี่แล้ว
ไม่มีทางอื่นแล้ว ก็ต้องไปแบบนี้แหละ
หลี่โม่ยืนที่อยู่ข้างหลังเธอ และมองอย่างเงียบ ๆ เขาส่ายหัวและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ แล้วพูดเบา ๆ ว่า "เข้าไปสิ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง"
กู้หยุนหลานหันไปมองด้วยความสงสัย เธอจ้องมองหลี่โมอย่างใจจดใจจ่อ และกระซิบถามว่า "คุณจะจ่ายเหรอ? คุณจะจ่ายได้ยังไง? ที่นี่คือภัตตาคารอาหารหรูนะ ค่าใช้จ่ายอย่างน้อยก็หลายแสน!"
เธอเกลียดตัวเองมาก ทำไมในตอนนั้นเธอถึงไม่พูดให้มันชัดเจน แต่นี่มันต้องใช้เงินจำนวนมากเลย
แต่ในใจของกู้หยุนหลานก็รู้สึกโกรธหลี่โม่มากขึ้น
ในเวลานี้เขายังมีแก่ใจมาเล่นตลกกับเธออีก
เขาไม่เห็นหรือไงว่าเธอกำลังจะตายเพราะว่าความวิตกกังวล?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...