คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 122

นั่นก็หมายความว่า เขาจะไม่มาร่วมงาน

แล้วเธอจะถามให้มากความไปทำไม

ดังนั้น ตอนนี้เธอจึงไม่พูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว ก่อนจะวางสายไปทันที

เฟิงถิงเซินเองก็ดูเหมือนจะไม่ทันสังเกตว่า หรงฉือที่เมื่อก่อนทุกปีจะต้องถามเขาเสมอว่าจะกลับไปฉลองวันเกิดให้คุณยายที่บ้านตระกูลหรงเป็นเพื่อนเธอได้หรือไม่ ปีนี้กลับไม่ได้ถามคำถามนี้กับเขาเลย

หลังจากหรงฉือวางสายไปแล้ว เขาก็ส่งโทรศัพท์คืนให้เฟิงจิ่งซินพลางพูดว่า “พรุ่งนี้ตอนเย็นคุณแม่จะมารับลูกไปบ้านคุณยายนะ วันเสาร์ลูกต้องเชื่อฟังคุณแม่ ห้ามวิ่งเล่นซนไปไหนเด็ดขาด”

เฟิงจิ่งซินเม้มปากเล็ก ๆ “แต่ว่า...”

เฟิงถิงเซินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ใช้สายตาเรียบเฉยจ้องมองเด็กหญิง

เมื่อเฟิงจิ่งซินเห็นดังนั้น ก็เข้าใจว่าไม่มีทางต่อรองได้อีก จึงจำต้องตอบอย่างไม่เต็มใจนักว่า “รู้แล้วค่ะ...”

เฟิงถิงเซินกล่าวชม “เด็กดี”

เฟิงจิ่งซินเบะปาก อดไม่ได้ที่จะต่อรอง “ถ้าอย่างนั้นวันอาทิตย์หนูจะไปเล่นกับน้าอู๋อู๋ คุณพ่อต้องไปเล่นเป็นเพื่อนหนูกับน้าอู๋อู๋ด้วยนะคะ”

เฟิงถิงเซินยิ้มเล็กน้อย “ได้สิ”

……

เย็นวันศุกร์ หลังจากหรงฉือเลิกงาน ก็กลับไปยังวิลล่าของเฟิงถิงเซิน

เมื่อก้าวเข้าไปในบ้านถึงได้พบว่า เฟิงถิงเซินอยู่ที่บ้าน

การที่เขาอยู่บ้านในเวลานี้ ช่างเป็นเรื่องที่หาได้ยากยิ่งนัก

เฟิงถิงเซินกำลังยุ่งอยู่กับการคุยโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอ เขาก็เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง แล้วก็หันกลับไปคุยโทรศัพท์ต่อ

เรื่องที่คืนนี้หรงฉือจะพาเฟิงจิ่งซินกลับไปบ้านตระกูลหรงนั้น พ่อบ้านเองก็ทราบดี

เขาได้ให้คนเตรียมวัตถุดิบไว้ล่วงหน้าแล้ว เดิมทีตั้งใจจะให้เธอกับเฟิงจิ่งซินทานอาหารเย็นกันก่อนค่อยออกเดินทาง

แต่หรงฉืออยากกลับไปทานที่บ้านตระกูลหรง

เธอกล่าว “ไม่เป็นไร”

พ่อบ้าน “เอ่อ...”

เขาจึงมองไปยังเฟิงถิงเซิน อยากรู้ว่าเขาจะว่าอย่างไร

เฟิงถิงเซินยังคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จ แต่คาดว่าคงได้ยินบทสนทนาระหว่างพ่อบ้านกับหรงฉือ เขาจึงลดโทรศัพท์ลงเล็กน้อย มองมาแล้วพูดว่า “ทำตามที่คุณนายบอก”