คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 142

หรงฉือชะงักเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามเธอ “หนูอยากไปเมื่อไหร่ล่ะ?”

“เอ่อ...”

เฟิงจิ่งซินออกจะลังเลใจอยู่บ้าง

หรงฉือรู้ว่าที่จริงแล้วเฟิงจิ่งซินแค่อยากให้เธอพาไป ตอนที่หลินอู๋กับเฟิงถิงเซินไม่มีเวลาว่างกันทั้งคู่

แต่ลูกไม่รู้ว่าหลินอู๋กับเฟิงถิงเซินจะไม่ว่างตอนไหน

เลยละล้าละลัง

หรงฉือดึงสายตากลับมาแล้วว่า “ไม่เป็นไร หนูอยากไปก็บอกแม่ แม่ว่างแล้วจะพาหนูไปนะ”

เฟิงจิ่งซินตอบอย่างดีใจ “ค่ะ!”

ยุ่งง่วนมาตลอดทั้งอาทิตย์

เย็นวันศุกร์ หรงฉือเลิกงานค่อนข้างเร็ว

กลับถึงบ้าน ตอนที่กำลังคิดจะทำกับข้าว เฟิงจิ่งซินก็โทรเข้ามาหาพอดี

หรงฉือชะงักไปเล็กน้อย แล้วถึงได้รับสาย

“แม่คะ วันเสาร์หนูว่าง พวกเราไปเล่นสกีกันเถอะค่ะ!”

หรงฉือเคยรับปากไว้แล้ว ว่าถ้าลูกอยากไปตอนไหนก็ให้มาบอกเธอ

ทว่าพรุ่งนี้เธอไม่ได้วางแผนว่าจะพาลูกไปด้วย

สำหรับเธอแล้ว ตารางวันพรุ่งนี้ครึ่งหนึ่งก็นับว่าเป็นการคบค้าสมาคมกับคนอื่น

เธอไม่อยากให้ตอนที่คุยงานอยู่นั้น ต้องมาพะวงดูแลลูกไปด้วย

เธอว่า “วันพรุ่งนี้แม่ไม่ว่างเลย หนูเปลี่ยนวันได้ไหม”

เฟิงจิ่งซินพูดออดอ้อน “ไม่ได้เหรอคะ หนูอยากไปวันเสาร์นี่นา แม่ไปกับหนูวันเสาร์ได้ไหมคะ?”

“วันเสาร์ไม่ได้ลูก อาทิตย์หน้าเป็นไง ถ้าอาทิตย์หน้าหนูยังอยากไปอยู่ แม่ก็จะไปกับหนู”

เฟิงจิ่งซินไม่ฟัง ทั้งยังอยากพูดจาออดอ้อนให้หรงฉือใจอ่อน “แม่คะ...”

หรงฉือไม่สะทกสะท้าน “ถ้าอาทิตย์หน้าหนูยังอยากไปอยู่ ค่อยมาบอกแม่นะ อย่าลืมกินข้าวให้เรียบร้อย แล้วก็อย่าเลือกกินด้วย”

พูดจบ หรงฉือก็วางสายไป

เฟิงจิ่งซินเองก็ไม่ได้โทรมาอีก