คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 144

หลังจากหรงฉือกินข้าวกับเฮ่อฉางปั่ว และขับรถออกมาได้สักพัก ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากฉู่จื่อหลาน

“เสี่ยวฉือ เธออยู่ที่ไหนน่ะ? ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว รีบมารับฉันไปกินข้าวทีสิ”

หรงฉือไม่ได้บอกว่าตัวเองกินมาแล้ว “เธออยู่ไหน?”

“อวี่เหลียนย่วนน่ะ” ฉู่จื่อหลานว่า “ก็โครงการที่พักสไตล์โบราณที่พัฒนาเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ไง ฉันมาดูบ้านที่นี่พร้อมกับแม่ตั้งแต่เช้าแล้ว เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

“ได้สิ”

หลังวางสาย หรงฉือก็เปลี่ยนหมุดจีพีเอส มุ่งหน้าไปยังอวี่เหลียนย่วน

สิบนาทีต่อมา ฉู่จื่อหลานก็โทรศัพท์เข้ามาหาอีกครั้ง “แม่เจ้า! เธอรู้ไหมฉันเจอใครมาที่นี่?”

หรงฉือชะงัก

คนที่ทำให้ฉู่จื่อหลานพูดหยาบคายได้ตั้งแต่อ้าปากในช่วงนี้ เหมือนจะมีก็แค่...

“เฟิงถิงเซินกับบ้านของหลินอู๋ทั้งบ้านน่ะสิ! เขาพาคนตระกูลหลินมาดูบ้าน!”

สายตาของหรงฉือมองไปด้านหน้า เธอร้อง “อือ” ออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ปกติแล้วเวลาที่ถิงเซินกับหลินอู๋ออกไปข้างนอก ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่มักจะพาเฟิงจิ่งซินไปด้วย

วันนี้เฟิงถิงเซินให้เฟิงจิ่งซินอยู่ที่บ้านคนเดียว ที่แท้ก็เพราะว่าเขาต้องพาคนตระกูลหลินไปดูบ้านนี่เอง

มันก็จริง คนตระกูลซุนย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านแล้ว ในเมื่อคนตระกูลหลินต้องการตั้งรกรากอยู่ในเมืองตูเฉิง ก็ควรซื้อบ้านไว้เช่นกัน

เมื่อหรงฉือมาถึงอวี่เหลียนย่วนและจอดรถเรียบร้อย จึงบอกฉู่จื่อหลานว่าเธอถึงแล้ว ทั้งยังส่งตำแหน่งไปให้ด้วย

ฉู่จื่อหลานตอบกลับมาว่าอีกสักพักเธอถึงจะออกมา

หรงฉือถามฉู่จื่อหลานว่าอยู่ที่ไหน? เธออยากไปเข้าห้องน้ำที่ตึกสำนักงานขายสักหน่อย

ฉู่จื่อหลานส่งตำแหน่งมาให้เธอ

ขณะที่หรงฉือกำลังจะลงจากรถ ก็เห็นคุณย่าหลิน หลินลี่ไห่และซุนเยว่ชิงทั้งสามคนเดินมาทางลานจอดรถ