คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 221

เฟิงจิ่งซินชอบเทศกาลคริสต์มาสมากเป็นพิเศษ

เมื่อก่อนเธอกับแม่จะตกแต่งต้นคริสต์มาสที่บ้านด้วยกันทุกปีเสมอ

ในวันคริสต์มาสพวกเธอมักจะออกไปเดินเล่นปะปนกับผู้คนโดยรอบ เพื่อสัมผัสบรรยากาศคริสต์มาสที่ตลบอบอวลบนท้องถนนไปทั่ว

แต่นับตั้งแต่ที่เฟิงจิ่งซินตามเฟิงถิงเซินไปต่างประเทศ เธอก็ไม่เคยได้ฉลองคริสต์มาสกับลูกอีก

ไม่สิ ควรจะบอกว่าเธอไม่ฉลองคริสต์มาสอีกต่อไปแล้ว

แม้จะบอกว่าเธอต้องปล่อยวางแล้ว

ทว่าอย่างไรเสียก็เป็นลูกสาวที่เธออุ้มท้องมาสิบเดือน และเลี้ยงดูมาด้วยตนเองมาตั้งหลายปี

ตอนนี้เธอยืนอยู่บนถนนที่ผู้คนพลุกพล่าน กวาดสายตามองทุกอย่างโดยรอบ เศษเสี้ยวในอดีตก็ยังเข้ามากระทบทำลายความสงบสุขของเธอได้อีก

“คุณหรงครับ?”

หรงฉือหันหน้ากลับมามอง

คนที่เรียกคือจี้ชิงเยว่

เธอพยักหน้าอย่างสุภาพ “คุณจี้”

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ?”

หรงฉือเก็บซ่อนความรู้สึกในแววตาไว้ พลางยิ้ม “ออกมาซื้อต้นไม้นิดหน่อยน่ะค่ะ”

ตอนที่จี้ชิงเยว่เดินมา ที่จริงแล้วเขาเห็นหรงฉือยืนเปล่าเปลี่ยวเพียงลำพังท่ามกลางฝูงชนจากระยะใกล้ตั้งนานแล้ว

ดูเหมือนมีความโศกเศร้าที่สลัดไม่ออก

เขาไม่เข้าใจหรงฉือ

ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงทำให้เธอโศกเศร้าถึงขนาดนี้

เขากล่าวถาม “จะดื่มอะไรหน่อยไหมครับ?”

หรงฉือส่ายหน้า “ฉันมาซื้อของอีกนิดหน่อยก็เตรียมจะกลับบ้านแล้วค่ะ” ระหว่างที่พูด กล่าวถามอย่างสุภาพว่า “แล้วทำไมคุณมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะคะ?”

จี้ชิงเยว่กล่าว “ออกมากินข้าวกับเพื่อนครับ แต่เขามีธุระเลยขอตัวกลับไปก่อน”

จี้ชิงเยว่ได้ยินมาว่าเธอมาที่นี่ไม่บ่อยนัก อาจจะไม่รู้ว่าหากรออีกเสียหน่อยที่นี่จะมีกิจกรรมจัดขึ้น จึงกล่าว “อีกครู่หนึ่งที่นี่จะมีการแสดงดอกไม้ไฟขนาดใหญ่ คุณจะอยู่รอดูไหมครับ?”

ที่เขาถามแบบนี้ ไม่ใช่ว่าอยากจะนัดให้เธอดู

เพียงแค่อยากแจ้งให้ทราบเท่านั้น

หรงฉือกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะคนฝั่งนี้เยอะเป็นพิเศษ”