คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 231

หรงฉือเงียบมาก

ยังคงเป็นคำพูดนั้น

ด้วยความจำของเฟิงถิงเซิน การจำพวกนี้ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ดังนั้นที่เฟิงถิงเซินเตรียมสิ่งเหล่านี้ คาดว่าคงแค่จะขอบคุณที่พวกเธอเข้ามาเยี่ยมคุณย่าเฟิงก็เท่านั้น

ไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น

หลังกินข้าวเสร็จ หรงฉือกับคุณยายหรงนั่งต่ออีกหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็เตรียมตัวกลับแล้ว

เมื่อเห็นว่าดึกแล้ว คุณย่าเฟิงไม่รั้งพวกเขาไว้นาน แล้วก็พูดกับเฟิงถิงเซินอีกว่า “แกกับซินซินก็รีบกลับบ้านเถอะ”

“ครับ” เฟิงถิงเซินเอ่ย “พรุ่งนี้เช้าผมจะเข้ามาเยี่ยมคุณย่านะครับ”

หรงฉือกับเฟิงถิงเซินพวกเขาสี่คนออกจากห้องผู้ป่วยพร้อมกัน

หลังเข้าไปในลิฟต์ เฟิงถิงเซินก็ถามว่า “ขับรถมาเองเหรอ?”

หรงฉือ “อืม”

เฟิงถิงเซินไม่พูดอะไรมากอีก เฟิงจิ่งซินกลับนึกอะไรขึ้นได้ รีบถามหรงฉือว่า “งั้นคุณแม่ คืนนี้ก็ไม่กลับบ้านอีกแล้วเหรอคะ?”

หรงฉือ “อืม แม่ไปส่งคุณยายหนูกลับบ้าน ก็ตั้งใจว่าจะอยู่ค้างคืนที่บ้านคุณยายหนู คงไม่กลับแล้ว”

“งั้นหนูก็จะไปค้างคืนที่บ้านคุณยายด้วยค่ะ!”

แม้จะบอกว่าตอนนี้เฟิงจิ่งซินใกล้ชิดกับเฟิงถิงเซินมากกว่า แต่ในใจของคุณยายหรง เฟิงจิ่งซินถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาวของหรงฉือ

ได้ยินเฟิงจิ่งซินบอกว่าอยากไปบ้านตระกูลหรง หรงฉือยังไม่ตอบอะไร คุณยายหรงก็พูดด้วยใบหน้าเปี่ยมความเมตตาว่า “ดี ๆ ๆ”

คุณยายหรงพูดแบบนี้แล้ว หรงฉือก็พูดอะไรไม่ได้ ทว่า...

เธอเตือนเฟิงจิ่งซินว่า “ตอนนี้ที่บ้านคุณยายหนูไม่มีเสื้อผ้าให้หนูเปลี่ยนนะ”

ก่อนที่เฟิงจิ่งซินจะเคยออกไปกับเฟิงถิงเซิน เธอมักจะพาเฟิงจิ่งซินกลับบ้านตระกูลหรงบ่อยๆ ตอนนั้น ในห้องนอนที่บ้านตระกูลหรงของเธอ ตู้เสื้อผ้าครึ่งหนึ่งล้วนเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่เธอกับป้าสะใภ้เตรียมไว้ให้เฟิงจิ่งซิน

แต่ช่วงสองปีมานี้ จำนวนครั้งที่เฟิงจิ่งซินกลับบ้านตระกูลหรงลดลงอย่างรวดเร็ว อีกทั้งเด็กก็โตไวขึ้น เธอกับป้าสะใภ้เหอหมิงเสว่จึงไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เธอเป็นระยะ ๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว