คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 280

เฟิงจิ่งซินโทรไปหาหรงฉือได้ไม่นาน รถที่เฟิงถิงเซินส่งคนมารับเฟิงจิ่งซินก็มาถึงแล้ว

ท้ายที่สุด เฟิงจิ่งซินก็ไม่ได้รอให้หรงฉือกลับมาก็ขึ้นรถกลับไปเสียแล้ว

เมื่อถึงห้องส่วนตัว เฟิงจิ่งซินก็โน้มตัวไปในอ้อมอกของเฟิงถิงเซินและหลินอู๋ “พ่อ น้าอู๋อู๋คะ!”

เฟิงถิงเซินยิ้มพลางลูบศีรษะเธอ หลินอู๋เข้ามาช่วยถือกระเป๋าหนังสือของเธอวางไว้ด้านข้าง

เฮ่อฉางปั่ว ฉีอวี้หมิงและซุนลี่เหยาล้วนอยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว

เมื่อเห็นว่าเฟิงจิ่งซินคิดถึงเฟิงถิงเซินและหลินอู๋ขนาดนี้ ฉีอวี้หมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถิงเซิน ฉันว่าพวกนายน่าจะพาซินซินไปเที่ยวเมืองนอกด้วยนะ นายดูสินี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน เธอก็คิดถึงพวกนายจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าพวกนายยังชักช้ากลับช้ากว่าอีกสองสามวัน ซินซินคงจะร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ ๆ”

คำพูดนี้ของฉีอวี้หมิง ฟังแล้วเหมือนกับการที่ให้เฟิงจิ่งซินอยู่กับหรงฉือทำให้เธออึดอัด

เฮ่อฉางปั่วชะงักไปทันที ตอนที่พวกเฟิงถิงเซินยังไม่ได้พูดอะไร จึงเปลี่ยนเรื่องพูด กล่าวถาม “ซินซินสองสามวันนี้ได้ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างไหม?”

เฟิงจิ่งซินนั่งลง พลางกล่าว “ไปสิคะ แม่พาหนูไปดูหนัง เล่นเกม VR แล้วก็กินข้าวค่ะ”

ฉีอวี้หมิง “ไม่มีแล้วเหรอ?”

“ไม่มีแล้วค่ะ” เฟิงจิ่งซินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “แม่ยุ่งมาก ไม่มีเวลามาเล่นกับหนูเลย”

ฉีอวี้หมิงหลงคิดไปว่าที่เฟิงจิ่งซินบอกว่าหรงฉือยุ่ง หมายถึงยุ่งในการไปเยี่ยมญาติในช่วงปีใหม่

อย่างไรเสีย เขาและเฮ่อฉางปั่วต่างก็คิดแบบนี้

นับตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว พวกเขาก็ไม่มีเวลาว่าง สองสามวันนี้รับมือกับญาติจากทุกสารทิศด้วยความยากลำบาก สักพักก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว หลังจากยุ่งวุ่นวายติดต่อกันมาหลายวัน วันนี้จึงมีเวลาปลีกตัวออกมานัดกินข้าวผ่อนคลายกับพวกเฟิงถิงเซินและเฮ่อฉางปั่วได้

หลินอู๋กำลังอ่านหนังสือ

เฟิงจิ่งซินจิบเครื่องดื่มเล็กน้อย เมื่อรู้สึกเบื่อแล้ว ก็พลิกหนังสือดูหน้าปก หลังจากที่ดูแล้วก็รู้สึกคุ้นตา จนอดไม่ได้ที่จะดูอีกครั้ง

เฮ่อฉางปั่วกล่าว “ซินซินก็สนใจหนังสือประเภทนี้เหมือนกันเหรอ?”

เฟิงจิ่งซินส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอกค่ะ แค่เห็นว่าแม่หนูก็มีหนังสือเล่มนี้อยู่เล่มหนึ่งเหมือนกัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินอู๋หยุดชะงัก ริมฝีปากกระตุกเล็กน้อย

หนังสือเล่มนี้ ไม่ว่าจะเป็นระดับต้นหรือระดับสูงล้วนมีหน้าปกที่เหมือนกัน

หนังสือที่เธออ่านเล่มนี้เป็นระดับสูง อย่าแต่นักศึกษาปริญญาตรี ตอนที่เรียนปริญญาเอกก็ไม่เคยได้สัมผัสกับเนื้อที่ลึกซึ้งขนาดนี้

ช่วงนี้หลินอู๋อ่านหนังสืออย่างขะมักเขม้น ทุกวันที่ซุนลี่เหยามาที่บ้านตระกูลหลิน ถึงขั้นรู้ว่าหนังสือเล่มนี้มีแบบระดับต้นและระดับสูง

ได้ยินเฟิงจิ่งซินพูดแบบนี้ เธอก็คิดว่าเล่มที่หรงฉืออ่านจะต้องเป็นระดับต้นโดยที่ไม่รู้ตัว

เธอแทบจะหลุดยิ้มเย้ยหยันออกมา

ทว่าเฟิงถิงเซินและเฮ่อฉางปั่วยังอยู่ เธอจึงอดกลั้นไม่ส่งเสียงออกมา

เฮ่อฉางปั่วก็พอจะเดาได้

ได้ยินเฟิงจิ่งซินพูดดังนี้ เขาก้มหน้ายิ้มทันที แต่ไม่ได้พูดอะไร