คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 393

ผู้ช่วยของศาสตราจารย์หลิวไม่รู้ว่าหรงฉือเหมือนกับอวี้มั่วซวิน ที่เป็นลูกศิษย์ของหนานจื้อจือ

กับเรื่องที่ศาสตราจารย์หลิวพูดถึงว่า การที่หรงฉือคบหากับอวี้มั่วซวินนั้นนับเป็นโชคดีของอวี้มั่วซวินแล้ว เขาเลยเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เมื่อคืนประธานอวี้พูดไว้ในการสัมภาษณ์ว่า ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ของคุณหนาน คุณหนานเข้มงวดกวดขันกับเขามาก หลายปีมานี้คุณหนานให้เขาคอยให้ความสนใจกับความเคลื่อนไหวใหม่ ๆ ในแวดวงอยู่เสมอ ทั้งยังให้เขาศึกษาเรื่องที่เกี่ยวกับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีให้ทะลุปรุโปร่ง แล้วคุณหนานก็จะคอยช่วยเสริมในส่วนที่เขาขาดไปในการวิจัยให้สมบูรณ์แบบครับ”

“ตัวคุณหรงเองก็มีความสามารถไม่เลว พอได้คบหากับประธานอวี้ ทั้งยังได้เขาคอยให้คำแนะนำอยู่ข้าง ๆ อีก วันข้างหน้าคุณหรงจะต้องเติบโตได้อย่างรวดเร็วแน่นอน”

“เพราะอย่างนั้น การที่ได้คบหากับประธานอวี้ ควรจะพูดได้ว่าเป็นโชคดีของคุณหรงมากกว่าถึงจะถูกนะครับ”

จุดนี้เป็นจริงอย่างที่เขาว่า

แต่ว่า...

ครั้นนักศึกษาปริญญาเอกที่ศาสตราจารย์หม่าพามาด้วยได้ฟังถึงตรงนี้ กลับชะงักไปเล็กน้อยแล้วพูดออกมาว่า “ถ้างั้น ความคิดที่คุณหรงแสดงออกมาเมื่อครู่พวกนั้น ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผลงานที่ได้จากการวิจัยของประธานอวี้กับคุณหนานน่ะสิ?”

ซึ่งหมายความว่า หรงฉือไม่ได้ยอดเยี่ยมอย่างที่พวกเขาคิดไว้เมื่อครู่นี้เลยสักนิด

ในเรื่องนี้ แม้ว่าลูกศิษย์ของศาสตราจารย์หม่าจะไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ ทว่าคนที่นั่งฟังอยู่ รวมถึงหลินอู๋ ล้วนเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อ

เมื่อสังเกตในจุดนี้ได้ ศาสตราจารย์หม่าพลันชะงักไป เขาออกจะผิดหวังอยู่บ้าง

เมื่อกี้นี้เขาคิดจริง ๆ ว่าหรงฉือเป็นอัจฉริยะด้านเอไอที่เพียบพร้อมไปทุกด้านอย่างหาตัวจับยากคนหนึ่ง นึกไม่ถึงเลยว่า...

เฟิงถิงเซินเองก็ชะงักไปเช่นกัน

เมื่อเห็นท่าทางของพวกศาสตราจารย์หม่ากับเฟิงถิงเซินแล้ว หลินอู๋ถึงกับยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย

ที่แท้สิ่งที่หรงฉือพูดออกมาเมื่อครู่นี้ก็เป็นผลงานการวิเคราะห์ทางเทคโนโลยีของอวี้มั่วซวินกับหนานจื้อจือนี่เอง มิน่าเล่าเมื่อครู่นี้ศาสตราจารย์หลิวกับศาสตราจารย์หม่าถึงได้เข้าใจผิดว่าเธอเป็นอัจฉริยะด้านเอไอ

ส่วนเฟิงถิงเซินนั้น แม้ว่าเมื่อครู่นี้จะไม่ได้เอ่ยปากชมหรงฉือเหมือนอย่างศาสตราจารย์หลิวและศาสตราจารย์หม่า ทว่าตอนที่หรงฉือพูดถึงความเคลื่อนไหวใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นในแวดวงเมื่อกี้นี้เขาเองก็อยู่ด้วย เขาก็คงจะตะลึงไปกับความสามารถของหรงฉือไม่ต่างอะไรกับศาสตราจารย์หลิวกับศาสตราจารย์หม่าใช่ไหม?

ทว่ามาตอนนี้ ดูจากท่าทางของเขาแล้ว เขาเองคงจะรู้ว่าหรงฉือที่ได้รับการบอกขานว่าโดดเด่นและเป็นอัจฉริยะนั้น ก็แค่ได้รับอานิสงส์มาจากอวี้มั่วซวินกับหนานจื้อจือเท่านั้นเอง

ด้วยในความจริงแล้ว หรงฉือไม่ได้มีความสามารถจริง ๆ ดังว่านั้นเลย

ศาสตราจารย์หลิวรู้ว่าหรงฉือเองก็เป็นลูกศิษย์ของหนานจื้อจือ

เมื่อก่อนเขาเองก็เคยได้แลกเปลี่ยนความรู้เฉพาะทางสาขาวิชากับหรงฉือ ถึงรู้ว่าภาษาเขียนโปรแกรมชุดนั้นของฉางโม่ที่ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วนั้นเป็นหรงฉือที่นำทีมวิจัยออกมาเอง

ดังนั้น ความสามารถของหรงฉือต้องแกร่งกล้ามากพอแน่นอน

แม้จะบอกว่าถ้าความคิดทั้งหลายที่เมื่อครู่หรงฉือแสดงออกมาเหล่านั้น เป็นสิ่งที่หรงฉือได้มาจากการศึกษาวิจัยด้วยตัวเองทั้งหมด นั่นแสดงว่าคลังความรู้ทางวิชาชีพของหรงฉือนั้นน่าเหลือเชื่อเกินมนุษย์ไปมาก