คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 392

ศาสตราจารย์หลิวไม่รู้เรื่องราวความแค้นระหว่างหรงฉือกับหลินอู๋ จึงพูดตามน้ำไปกับคำพูดของศาสตราจารย์หม่าว่า “ใช่แล้ว พวกเรากำลังคุยกันเรื่องความเคลื่อนไหวใหม่ ๆ ในวงการ คุณหลินเองก็เรียนด้านเอไอนี่ ยิ่งคนเยอะ ก็ยิ่งมีความคิดและมุมมองหลายอย่าง ถ้าคุณหลินมาร่วมด้วย นับว่าเป็นเรื่องดีมากเลย”

หลินอู๋ที่ได้ยินแบบนั้น “อย่างนี้นี่เอง...”

ยามเธอพูด ก็มองไปทางหรงฉือ

หรงฉืออยากปลีกตัวออกไปหลังพูดคุยธุระหลัก ๆ แล้วเสร็จ ทว่าทนการรบเร้าอย่างมีไมตรีของศาสตราจารย์หม่ากับศาสตราจารย์หลิวไม่ไหว ถึงได้นั่งลงคุยกับพวกเขาต่ออีกสักพัก

ในเมื่อตอนนี้หลินอู๋มาแล้ว เธอจึงได้โอกาสเอ่ยปากขอปลีกตัว

เธอลุกขึ้นแล้วว่า “ตอนนี้ก็สายมากแล้ว ฉันยังมีธุระต้องขอตัวก่อน ประธานเฟิง ศาสตราจารย์หลิว ศาสตราจารย์หม่า พวกเราไว้ค่อยคุยกันอีกโอกาสหน้านะคะ”

นอกจากบทความของหรงฉือแล้ว แวดวงเอไอในช่วงนี้ก็มีหลายบริษัทที่พัฒนาเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าหออกมาอยู่ไม่น้อย เมื่อตอนที่ได้พูดคุยกันนั้น หรงฉือก็จับประเด็นความสำคัญของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีพวกนั้นได้ทันที

บอกได้เลยว่าการพูดคุยของพวกเขาเมื่อครู่นี้เป็นไปอย่างคึกคัก ศาสตราจารย์หลิวกับศาสตราจารย์หม่าจึงอยากพูดคุยกับหรงฉือนานอีกสักหน่อย

มาตอนนี้เห็นว่าเธอกำลังจะกลับแล้ว จึงอาวรณ์มากจริง ๆ

ศาสตราจารย์หลิวรีบพูดขึ้นว่า “จะไปแล้วเหรอ? ผมกำลังอยากจะคุยประเด็นเรื่องฟังก์ชันภายในเอนจินกับคุณอยู่สักหน่อย”

แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะทำความร่วมมือกับเฟิงซื่อแล้ว ทว่าเรื่องการประสานงานบางส่วนนั้น เมื่อครู่นี้พวกเขาก็ได้พูดคุยกันพอสมควรแล้ว

เกรงว่าหลังจาก โอกาสที่จะได้นั่งพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ด้านเทคโนโลยีอย่างครั้งนี้คงมีขึ้นน้อยครั้งแล้ว

ดังนั้น ศาสตราจารย์หม่าจึงรีบเอ่ยปากเสริมทัพว่า “ใช่เลย ไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อยล่ะ ค่อยกลับช้า ๆ กว่านี้หน่อย?”

หรงฉือยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ต้องไปทำธุระจริง ๆ ค่ะ ไว้คราวหน้านะคะ”

ในเมื่อหรงฉือยืนกรานแบบนั้น ต่อศาสตราจารย์หม่ากับศาสตราจารย์หลิวหดหู่แค่ไหน จะให้รั้งเจ้าตัวไว้อีกก็ไม่ดีนัก

หรงฉือกันไปทางเฟิงถิงเซินหลังบอกกล่าวพวกศาสตราจารย์หลิว เธอยื่นมือออกไปจับมือเขาพลางกล่าวว่า “เจอกันคราวหน้านะคะประธานเฟิง”

คนที่เมื่อครู่พูดคุยกับหรงฉือได้ออกรสออกชาติ ไม่ได้มีเพียงศาสตราจารย์หม่ากับศาสตราจารย์หลิวเท่านั้น

เฉิงหยวนกับเจียงเจ๋อต่างมองออก เมื่อครู่นี้เฟิงถิงเซินเองก็พูดคุยกับหรงฉือได้อย่างมีความสุขไม่น้อยเหมือนกัน

ครั้นเห็นหรงฉือกำลังจะออกไป พวกเขายังคิดว่าเฟิงถิงเซินอาจจะเอ่ยปากรั้งเจ้าตัวไว้ด้วยอดไม่อยู่

ทว่า เฟิงถิงเซินกลับไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

เห็นเพียงแต่เขาพูดออกมาด้วยความสุภาพหลังจับมือกับหรงฉือ “เจอกันคราวหน้าครับ”

พูดจบ เขาก็หันมาสั่งเจียงเจ๋อ “ไปส่งคุณหรงแทนผมที”

เจียงเจ๋อมองไปทางหลินอู่ที่อยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นก็ได้สติขึ้นมาทันทีว่าทำไมเฟิงถิงเซินถึงไม่เอ่ยปากรั้งตัวหรงฉือไว้