คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 391

หรงฉือพยักหน้า แล้วนั่งลงบนโซฟาข้าง ๆ โต๊ะกาแฟ

เฟิงถิงเซินสั่งออกไปอีกว่า “ให้คนชงกาแฟมาที”

เจียงเจ๋อ “กำชับคนไว้แล้วครับ”

สิ้นเสียงของเจียงเจ๋อ สวีเสว่น่าก็ยกกาแฟเคาะประตูเข้ามา

ครั้นเห็นว่าคนที่มาพบนั้นคือหรงฉือ เธอจึงชะงักไปเล็กน้อย “คุณหรง?”

สวีเสว่น่าคือคนที่มาทำงานแทนต่อจากเธอตอนที่เธอไปจากเฟิงซื่อ หลังจากหรงฉือออกไปแล้ว เธอกับสวีเสว่น่าก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย

หรงฉือพยักหน้าพลางยิ้ม “ไม่เจอกันนานเลยนะ”

“ไม่เจอกันนานเลยค่ะ”

สวีเสว่น่าเองก็ยิ้มตอบ

ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก เธอจะพูดคุยทักทายกับหรงฉือมากเกินไปก็ไม่ดี

เธอวางกาแฟที่ชงมาอย่างดีไว้ด้านหน้าหรงฉือกับเฟิงถิงเซินทีละแก้ว ขณะที่จะออกไป กลับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรายงานเรื่องงานจำนวนหนึ่งแก่เฟิงถิงเซิน

เฟิงถิงเซินฟังรายงานจบ จึงกล่าวไปว่า “เข้าใจแล้ว ช่วงบ่ายผมว่าง คุณให้เขามาตอนบ่ายสามแล้วกัน”

“ค่ะ”

ครั้นสวีเสว่น่ารับคำเรียบร้อย เธอก็หันไปยิ้มและพยักหน้าให้หรงฉืออีกครั้ง แล้วรีบเดินออกไป

หรงฉือมอง พลางคนกาแฟอุ่น ๆ ในถ้วย

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าฝ่ายเลขา การที่เข้ามารายงานเรื่องงานที่ออฟฟิศของเฟิงถิงเซินนั้นน่าจะเป็นเรื่องปกติไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ทว่าตอนนั้นที่ยังทำงานอยู่ เธอกลับถูกตั้งเงื่อนไขอย่างเข้มงวดว่าอนุญาตให้ติดต่อกับเลขาของเฟิงถิงเซินอีกสองคนเพียงเท่านั้น

ในช่วงเวลาสองปีกว่าที่เธอเป็นหัวหน้านั้น อย่างมากที่สุดก็มีเพียงแค่ตอนที่พวกเฉิงหยวนยุ่งมากเป็นพิเศษเท่านั้น เธอถึงได้รับอนุญาตให้เข้ามาส่งกาแฟให้เฟิงถิงเซินถึงออฟฟิศเขาด้วยตัวเอง

ส่วนเรื่องที่เข้ามารายงานเรื่องงานกับเขาด้วยตัวเอง ในระยะสองปีกว่านั้น กลับไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง

เฟิงถิงเซินกันเธอไว้อย่างแน่นหนาจริง ๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ เธอจึงยกแก้วกาแฟขึ้นแล้วจิบกาแฟเบา ๆ ไปหนึ่งที

ตอนนั้นที่ใกล้จะลาออก สวีเสว่น่าขอให้หรงฉือสองวิธีชงกาแฟให้เธอ ซึ่งหรงฉือเองก็สอนให้ด้วยความจริงจัง

ทว่าตอนที่กาแฟยังไม่ได้ไหลลงสู่ลำคอ เธอพลันรู้สึกว่ากาแฟที่สวีเสว่น่าชงนั้นรสชาติไม่เหมือนกับที่เธอเคยสอน

เธอจิบกาแฟคำเล็ก ๆ แม้ว่ารสชาติกาแฟจะแตกต่างออกไป ทว่าก็ไม่เลวเลยทีเดียว

ยามที่เธอวางแก้วกาแฟลง จึงเห็นว่าเฟิงถิงเซินก็ดื่มกาแฟเข้าไปอึกหนึ่งเหมือนกัน ดูท่าว่าเขาจะพอใจกาแฟที่สวีเสว่น่าชงให้ไม่น้อย

ตอนนั้นเธออายุยังน้อยและไม่รู้เรื่องอะไร เลยหลงดีใจไปว่าเฟิงถิงเซินชอบดื่มแต่กาแฟที่เธอชงให้เพียงเท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูท่าว่า...

มันก็แค่กาแฟเท่านั้น

ไม่ชอบรสชาตินี้ ก็เปลี่ยนไปดื่มอีกรสชาติหนึ่ง

ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร

เมื่อนึกเรื่องพวกนี้ได้ในยามนี้ เธอในตอนนั้นทั้งโง่งมทั้งน่าหัวร่อจริง ๆ

ขณะที่เธอกำลังนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นในอดีต ก็ได้ยินเฟิงถิงเซินเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “ครั้งก่อนผมกับประธานอวี้คุยกันถึงตรงไหน ประธานอวี้ได้บอกคุณหรือเปล่า?”