คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 440

เฟิงจิ่งซินมือหนึ่งจูงมือหรงฉือ ส่วนอีกมือหนึ่งจูงมือเฟิงถิงเซิน “ไปกัน พวกเราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ”

หรงฉือหยุดฝีเท้า อยากสลัดมือของเฟิงจิ่งซินออก จู่ ๆ ก็ได้ยินเฟิงจิ่งซินพูดขึ้นมาว่า “หนูเหมือนจะไม่ได้ทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่มานานมากแล้วนะคะ”

เมื่อเห็นเฟิงจิ่งซินจับมือของเธอกับเฟิงถิงเซินอย่างร่าเริง แล้วมองดูเพื่อนตัวน้อยคนอื่น ๆ รอบตัวต่างก็มีพ่อแม่มาด้วยกัน

หรงฉือก็ชะงักไปเล็กน้อย

ตอนที่ตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก็ยืนหยัดจะเก็บเด็กเอาไว้ หลังจากนั้นอีกหลายปี เฟิงถิงเซินก็ไม่สนใจเฟิงจิ่งซินเลย

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เฟิงถิงเซินเริ่มใกล้ชิดกับเฟิงจิ่งซิน ก็กลายมาเป็นแม่ลูกที่ห่างเหินกันมากกว่าอยู่ด้วยกัน

พูดอีกอย่างก็คือ เฟิงจิ่งซินจริง ๆ แล้วไม่เคยมีชีวิตแบบ ‘พ่อแม่พร้อมหน้า’ มาก่อนเลย

แค่เรื่องนี้เพียงอย่างเดียว เธอก็รู้สึกผิดต่อเฟิงจิ่งซินแล้ว

เธอคลอดและเลี้ยงดูเฟิงจิ่งซิน แต่กลับไม่เคยมอบชีวิตวัยเด็กที่เป็นปกติสุขให้กับเธอเลย...

ไม่ว่าในอนาคตความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฟิงถิงเซินจะเป็นอย่างไร แต่พวกเขาก็ยังเป็นพ่อแม้แท้ ๆ ของเฟิงจิ่งซินตลอดไป

เกี่ยวกับอนาคตของเฟิงจิ่งซิน แม้พวกเขาจะหย่าร้างกันไปแล้ว พวกเขาก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องมานั่งปรึกษากัน

ตอนนี้การทานข้าวด้วยกันแบบนี้ ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

“คุณแม่คะ?” เห็นเธอไม่พูดอะไร เฟิงจิ่งซินก็เขย่าแขนของเธอ แล้วเงยหน้ามองเธอ

หรงฉือดึงสติกลับมา เงยหน้ามองไปทางเฟิงถิงเซิน ราวกับอยากจะถามอะไรเขา

แต่ทว่า ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้น กลับเห็นว่าเขากำลังเอียงศีรษะมองเธออยู่ สายตานั้นราวกับจะอ่านใจเธอออก

เขาพูดขึ้นว่า “อยากกินอะไร?”

หรงฉือชักสายตากลับ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณจัดการเถอะ”

เฟิงถิงเซิน “โอเค”

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ขึ้นรถของตัวเอง แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่ทานข้าว

เมื่อถึงร้านอาหาร เข้าไปในห้องส่วนตัว เฟิงจิ่งซิ่นนั่งตรงกลาง เฟิงถิงเซินส่งเมนูให้หรงฉือสั่งอาหาร จากนั้นก็เอ่ยปากว่า “ตอนบ่ายจะมาที่เฟิงซื่อไหม?”