คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 448

สองสามวันต่อมา หรงฉือยังคงยุ่งกับงานเหมือนเช่นเคย

หลายวันมานี้ เป็นเพราะเธอต้องออกเช้ากลับดึกทุกวัน ส่วนเฟิงจิ่งซินนั้น แม้ว่าจะมาอยู่ที่บ้านตระกูลหรงแล้ว ทว่าระยะเวลาที่พวกเธอสองแม่ลูกได้ใช้ร่วมกันนั้นมีไม่มาก

ส่วนเฟิงถิงเซินที่แม้ว่าจะงานยุ่ง แต่ก็ได้ยินมาว่ามักจะโทรมาคุยกับเฟิงจิ่งซินทุกวัน

แต่ว่าตอนที่พวกเขาสองคนพ่อลูกคุยโทรศัพท์กันนั้นเธอล้วนไม่ได้อยู่ด้วย เธอเลยไม่รู้ว่าตอนที่พวกเขาสองคนพ่อลูกคุยโทรศัพท์กันนั้นคุยอะไรกันบ้าง

วันเกิดของเฟิงจิ่งซินตรงกับวันศุกร์

อาจจะเป็นเพราะปกติแล้วเฟิงถิงเซินมอบความรักความห่วงใยให้เธอเต็มที่ พอใกล้จะถึงวันเกิดของเฟิงจิ่งซินแล้ว ต้องรู้ว่าเฟิงถิงเซินแน่ใจแล้วว่ากลับมาไม่ทันฉลองวันเกิดเธอ เฟิงจิ่งซินกลับไม่ได้ผิดหวังอะไรมากนัก แต่กอดแขนของหรงฉือไว้พลางพูดว่า “ไม่เป็นไร มีแม่ฉลองวันเกิดกับหนูก็พอแล้ว”

ครั้นรู้ว่าหรงฉืองานยุ่ง วันเกิดของเฟิงจิ่งซินเลยมีเวลาฉลองกับเธอไม่มากเท่าไรนัก อาจจะทำได้เพียงต้มบะหมี่อายุยืนกับให้ของขวัญเธอเท่านั้น เฟิงจิ่งซินก็ออกจะผิดหวังไม่น้อย

เธอไม่ได้กินเค้กที่หรงฉือทำมานานแล้ว

เลยคิดถึงไม่น้อย

เธอคิดว่าอย่างน้อยที่สุดเลย คือหรงฉือยังทำเค้กให้เธอได้สักก้อน

แต่ว่า หลายวันนี้เธออยู่ในบ้านตระกูลหรง และได้เห็นว่าหรงฉือยุ่งอยู่ตลอด แม้ว่าเธอจะผิดหวังกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้งอนหรือดื้อแพ่งอยากได้อะไร ทำเพียงแค่พูดว่า “ก็ได้ หนูเข้าใจแล้ว...”

ช่วงนี้หรงฉืองานยุ่งมากจริง ๆ

ไม่ว่าจะเป็นฉางโม่หรือเฟิงซื่อ หรือกระทั่งเจี๋ยเซี่ยว สองสามวันนี้ล้วนมีเรื่องที่รอเธอให้ไปจัดการอยู่เป็นกอง

หลายวันมานี้เธอเลยต้องทำโอทีจนถึงดึกดื่นทุกวัน แยกร่างไม่ไหวแล้วจริง ๆ

ถึงอย่างไรก็เป็นวันเกิดของเฟิงจิ่งซิน

เธอเป็นคนให้กำเนิดลูกออกมา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามควรรับผิดชอบลูก

เธอกับเฟิงถิงเซินยังไม่ได้หย่าขาดกันอย่างเป็นทางการ แต่เธอกลับทอดทิ้งไม่สนใจลูก ละเลยไม่รับผิดชอบไปไม่น้อย

แล้วตอนนี้...

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หรงฉือก็พูดว่า “ถ้าพรุ่งนี้แม่เลิกงานเร็ว จะกลับมาทำเค้กให้หนูนะ”

เฟิงจิ่งซินพูดด้วยความดีใจ “ค่ะ! ขอบคุณนะคะแม่!”

ทว่าเมื่อถึงวันพฤหัสบดี หรงฉือยังคงงานยุ่งจนถึงดึกดื่น กระทั่งเธอเสร็จงานและได้สตินั้น ก็เป็นเวลาตีสามตีสีแล้ว

พอเธอกลับมาถึงบ้านและอาบน้ำเสร็จนั้น ก็ปาไปตีห้าแล้ว

แต่เธอยังต้องไปประชุมที่เจี๋ยเซี่ยวตอนเก้าโมงกว่า ไม่มีเวลามาทำเค้กเลยสักนิด

เธอทำได้เพียงแค่ทันทำบะหมี่อายุยืนให้เฟิงจิ่งซินหนึ่งชามกับมอบของขวัญให้ลูกเท่านั้น แล้วก็ต้องรีบออกไปประชุมที่เจี๋ยเซี่ยว

วันนั้น กระทั่งเธอเสร็จงาน เวลาก็ล่วงเลยเป็นสามทุ่มกว่าแล้ว

หรงฉือมองเวลาเล็กน้อย นึกถึงตัวเองที่เช้าวันนี้ทำได้เพียงแต่ทิ้งของขวัญไว้ ทั้งยังไม่ทันได้พูดอะไรกับเฟิงจิ่งซินก็ต้องรีบออกมาแล้ว สีหน้าของเธอพลันชะงักค้างไปเล็กน้อย

อวี้มั่วซวินเห็นเธอมีสีหน้าแปลก ๆ เลยถามออกไป “เป็นอะไรไป?”

“ที่จริงวันนี้เป็นวันเกิดของเฟิงจิ่งซิน”

อันที่จริงปัญหาทางความรู้สึกของหรงฉือที่มีต่อเฟิงจิ่งซินนั้น อวี้มั่วซวินก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง