คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 510

ตอนบ่าย หรงฉือเพิ่งกลับมาจากเฟิงซื่อได้ไม่นาน จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

เป็นแพทย์เจ้าของไข้ประจำแผนกจิตเวชของหรงอิ้งเซิ่งโทรมา บอกว่าตอนบ่ายหรงอิ้งเซิ่งเหมือนจะได้สติขึ้นมาอยู่ช่วงหนึ่ง แต่ไม่นาน สภาพจิตใจก็เข้าสู่สภาวะล่มสลาย ซึ่งแทบจะไม่เคยเกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้

หรงฉือสีหน้าเปลี่ยนไป รีบมุ่งไปที่โรงพยาบาล แล้วพูดขึ้นว่า “เป็นไปได้ยังไง? ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ?”

“พวกเราได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ตอนนี้ยังไม่พบความผิดปกติใด ๆ ครับ”

หากไม่มีการกระตุ้นจากภายนอก หรงอิ้งเซิ่งจะแสดงอาการแบบนี้ออกมาได้อย่างไร?

หรงฉือดูในกล้องวงจรปิด เห็นหรงอิ้งเซิ่งที่กำลังนอนหลับหลังจากทานยา จากนั้นเธอก็คุยกับหมออีกสักพัก ถึงจะเดินลงบันไดด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง

ตอนที่ลิฟต์มาถึงชั้นล่าง พอประตูลิฟต์เปิดออก หรงฉือเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับสายตาของซุนลี่เหยาและคุณยายซุนพอดี

เมื่อซุนลี่เหยาเห็นหรงฉือ รีบจ้องมองเธอเขม็งทันที หลังจากนั้นก็ส่งเสียงฮึเสียงหนึ่ง เชิดหน้าขึ้นด้วยความหยิ่งผยอง แล้วพยุงคุณยายซุนเข้าไปในลิฟต์

ภายในลิฟต์ยังมีคนอื่น ๆ อีก หลังเข้าไปในลิฟต์ ซุนลี่เหยามองใบหน้าด้านข้างของหรงฉือ จงใจพูดกับคุณยายซุนว่า “คุณยาย คืนนี้พี่สาวไม่กลับมาทานข้าวที่บ้านอีกแล้ว ได้ยินว่าเด็กซินซินนั่นไม่เจอพี่สาวหลายวัน คิดถึงพี่สาวจนทนไม่ไหว จนต้องโวยวายอยากเจอหน้าพี่สาว คืนนี้พี่สาวกับพวกพี่เขยต่างทานข้าวกันอยู่ข้างนอกละค่ะ”

คุณยายซุนยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “อย่างนั้นเหรอ”

หรงฉือจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าพวกเธอจงใจพูดแบบนี้ให้เธอได้ยิน?

แต่เพราะเรื่องของหรงอิ้งเซิ่ง หรงฉือก็รู้สึกกระวนกระวายมากพอแล้ว กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดอะไรกับทางหรงอิ้งเซิ่ง ตอนที่รู้ข่าว เธอแทบจะสงสัยในทันทีเลยว่าสาเหตุที่อารมณ์ของหรงอิ้งเซิ่งเกิดความผิดปกติ คงมาจากพวกเขาแน่ ๆ

แต่เธอแย็บถามอ้อม ๆ ฟังจากที่คุณหมอบอก หรงอิ้งเซิ่งไม่ได้มีการติดต่อกับโลกภายนอกเลย

แต่ว่า...

พอคิดแบบนี้ และได้ยินซุนลี่เหยากับคุณยายซุนจงใจพูดเรื่องในบ้านให้เธอฟัง สายตาหรงฉือก็เย็นเยียบลงหลายส่วน

หากพวกเธอจงใจกระตุ้นแม่ของเธอจริงละก็...

ซุนลี่เหยารับรู้ถึงสายตาของเธอ ก็เชิดคางขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว ราวกับกำลังพูดว่า “เธอมองอะไร? เธอคิดว่าฉันจะกลัวเธอเหรอ?”