ซุนเยว่ชิงชักสายตากลับ ยิ้มบาง ๆ เล็กน้อย แล้วพูดว่า “ถือว่าใช่”
พวกเธอกับเพื่อนทักทายกันอีกสักพัก หลังมองส่งเพื่อนจากไป พวกเธอจึงหันหันกลับแล้วขึ้นรถ
หลังจากที่อยู่บนรถ ไม่ว่าจะเป็นซุนเยว่ชิงหรือคุณย่าหลิน ต่างก็คิดว่าปฏิกิริยาของพวกเธอเมื่อสักครู่ดูจะเกินไปหน่อย
เมื่อเห็นว่าหรงฉือกับเฟิงถิงเซินดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีเข้าหน่อย ก็คิดว่าระหว่างพวกเขามีอะไรกันจริง ๆ เสียแล้ว ถึงขนาดคิดโยงไปว่าเพราะเหตุผลนี้ เฟิงถิงเซินถึงไม่ไปรับใบหย่ากับหรงฉือในทันที
ตอนนี้ลูกของหรงฉือและเฟิงถิงเซินก็โตขึ้นบ้างแล้ว เพื่อเห็นแก่หน้าลูก เฟิงถิงเซินจะทำดีกับหรงฉือสักหน่อยก็นับว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
พอพวกเธอเห็นเฟิงถิงเซินมีท่าทีที่ดีต่อหรงฉือ ก็เริ่มคิดอะไรเพ้อเจ้อไปเอง ปฏิกิริยาดูจะเกินไปหน่อยจริง ๆ
……
อีกด้านหนึ่ง
หลังออกมาจากร้านอาหาร เฟิงถิงเซินขับรถพาหรงฉือและเฟิงจิ่งซินไปเก็บผลไม้ที่วิลล่าส่วนตัวบนภูเขาแห่งหนึ่ง เพื่อสัมผัสกับความสุขของการเก็บเกี่ยว
เฟิงถิงเซินได้ทักบอกคนไว้ล่วงหน้าแล้ว พอพวกเขามาถึง ก็มีคนออกมาต้อนรับพวกเขาทันที
“ประธานเฟิง คุณจิ่งซิน”
หลังจากที่อีกฝ่ายทักทายเฟิงถิงเซินและเฟิงจิ่งซินเสร็จ มองเห็นเธอ อาจจะรู้สึกไม่คุ้นเคย ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ชื่ออะไรครับ?”
เฟิงถิงเซินกับเฟิงจิ่งซินก่อนหน้านี้ก็มักจะมาเที่ยวที่นี่อยู่บ่อย ๆ
หรงฉือยังไม่ทันได้พูดอะไร เฟิงจิ่งซินก็รีบลากเธออย่างตื่นเต้นและเดินไปข้างหน้าอย่างคุ้นทางแล้ว “คุณแม่ ลูกพีชและทับทิมตรงนั้นทั้งลูกใหญ่และหวานมากเป็นพิเศษ คุณพ่อยังบอกอีกว่าต่างก็เป็นสายพันธุ์หายากในท้องตลาด คุณแม่จะต้องชอบแน่ ๆ เลย ตอนนี้พวกเราไปเก็บทับทิมก่อนดีไหมคะ?”
หรงฉือ “จ้ะ”
พูดจบ เธอก็พูดกับผู้ดูแลวิลล่าที่มาต้อนรับว่า “ฉันแซ่หรงค่ะ”


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...