คืนนั้น หรงฉือเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งคืนแทบจะไม่ได้นอน มีแค่ตอนที่ฟ้าใกล้จะสว่างเท่านั้นจึงจะได้นอนไปแค่หนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ
เธอตื่นมา เพิ่งจะล้างหน้าเสร็จ เฟิงถิงเซินและเฟิงจิ่งซินก็มาถึงที่โรงพยาบาลแล้ว
เฟิงถิงเซิน “ซินซินบอกว่าอยากมาดูคุณหน่อย”
พูดจบ เขาก็เดินผ่านเธอเข้าไปในห้องผู้ป่วย วางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะกลมเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างระเบียงในห้อง แล้วมองคุณยายหรงที่ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ “ยังไม่ฟื้นอีกเหรอ?”
หรงฉือส่ายหน้าเบา ๆ
เฟิงถิงเซินไม่ถามอะไรมาก แถมเฟิงจิ่งซินยังต้องเข้าเรียนอีก ไม่นานพวกเขาก็จากไปแล้ว
ช่วงเย็น หลังจากที่เฟิงจิ่งซินเลิกเรียน พวกเขาก็มาอีกครั้ง
หรงฉือคาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะมาบ่อยแบบนี้ อย่างไรก็ตาม เฟิงจิ่งซินมาก็ช่างเถอะ แต่เฟิงถิงเซินกลับตามมาด้วย
ตอนที่เห็นเฟิงจิ่งซินอิงแอบร่างกายเธอ และเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึ่งพิง หรงฉือ...ก็รับรู้ได้ถึงความไว้วางใจที่เฟิงจิ่งซินมีต่อเธอและความห่วงใยที่เด็กมีต่อยายของตัวเอง
ความรู้สึกของเฟิงจิ่งซิน เธอรับรู้ได้แล้ว เพียงแต่...
เธอพูดกับเฟิงถิงเซินว่า “ซินซินยังเด็ก ไม่เหมาะที่จะมาโรงพยาบาลบ่อย ๆ คุณช่วยระวังเรื่องนี้ด้วย”
เฟิงถิงเซิน “ได้”
คืนนั้นเหอหมิงเสว่อยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนคุณยาย วันรุ่งขึ้น หรงฉือจึงจะมาถึงโรงพยาบาล
พอเธอมาถึงโรงพยาบาล เพิ่งจะลงจากรถ ก็เห็นซุนลี่เหยา ซุนเยว่ชิง แล้วยังมีคุณย่าหลิน
พวกเขาเห็นหรงฉือก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
หรงฉือทำเป็นมองไม่เห็นพวกเขา ถือกล่องอาหารก็ขึ้นไปชั้นบนแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...