ในฐานะผู้อาวุโส หรงฉ่างเซิ่งจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดก่อนว่า “ขอบคุณคุณที่พาซินซินมา ยืนอยู่นานแบบนี้ พวกคุณก็คงจะเหนื่อยแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
เฟิงถิงเซินยังไม่ทันได้พูดอะไร เฟิงจิ่งซินก็เข้ามากอดหรงฉือแล้วพูดว่า “หนูไม่อยากกลับไป คุณแม่ หนูอยากอยู่กับคุณแม่ที่นี่”
สถานการณ์ของคุณยายค่อนข้างฉุกเฉิน เธอและคนอื่น ๆ ในครอบครัวต่างคิดว่าคุณยายอาจจะผ่านช่วงวิกฤตนี้ไปไม่ได้แล้ว
อาจเป็นเพราะรู้สึกถึงความวิตกกังวลและความไม่สบายใจของเธอ เฟิงจิ่งซินจึงอยากจะอยู่กับเธอ
เมื่อเห็นสายตาที่เฟิงจิ่งซินเงยขึ้นมามองเธอ หรงฉือชะงักไปเล็กน้อย ความรู้สึกในดวงตาดูซับซ้อนอยู่บ้าง
เธอมองเฟิงจิ่งซิน แล้วยื่นมือไปลูบแก้มเล็กของเฟิงจิ่งซิน ก่อนจะพูดว่า “แม่ต้องอยู่ดูแลคุณยายทวดหนูที่โรงพยาบาล คงดูแลหนูไม่ไหว หนูกลับบ้านกับคุณพ่อก่อนเถอะ”
“ก็ได้ค่ะ งั้นพรุ่งนี้หนูจะเข้ามาเยี่ยมคุณแม่กับคุณยายทวดอีกนะคะ”
หรงฉือ “อื้ม”
พูดจบ เธอก็มองเฟิงถิงเซินแล้วพูดว่า “พาซินซินกลับไปเถอะ”
เฟิงถิงเซินกลับไม่พูดเรื่องอื่น พูดแค่ว่า “ควรบอกคุณย่าไหม?”
หรงฉือส่ายหน้าเบา ๆ
ตอนนี้อาการของคุณยายยังไม่คงที่ ต่อให้บอกคุณย่าเฟิง เธอก็คงทำได้แค่ร้อนใจไปด้วยเท่านั้น
เฟิงถิงเซินเข้าใจแล้ว ไม่ได้พูดอะไรอีก ก็พยักหน้าให้หรงฉ่างเซิ่งเล็กน้อย จากนั้นก็จูงมือเฟิงจิ่งซินแล้วจากไป
อาการของคุณยายไม่คงที่ แถมยังอันตรายอย่างมากอีกต่างหาก หรงฉือและหรงฉ่างเซิ่งพวกเขาคุยกับหมอนานมาก หลังจากที่ทำความเข้าใจอาการของคุณยายอย่างถี่ถ้วนแล้ว หรงฉือก็โทรศัพท์ไปหาเหยียนอวิ้นจือ
เหยียนอวิ้นจือกำลังทำงานอยู่ หลังจากครึ่งชั่วโมงจึงจะเห็นสายโทรเข้าและข้อความของเธอ พูดขึ้นว่า “เข้าใจแล้ว อาจารย์แม่จะช่วยเธอติดต่อผู้เชี่ยวชาญหลาย ๆ คน เสี่ยวฉือเธอใจเย็น ๆ ก่อนนะ คุณยายจะต้องไม่เป็นไร”
หรงฉือวางสายแล้ว ผ่านไปไม่นาน ก็มีคนมาถึงโรงพยาบาล บอกว่าต้องการทราบอาการป่วยของยายเธอ


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...