เซี่ยงหรูฟางได้ยินแบบนั้น ไม่คิดอะไรมาก ก็พูดขึ้นทันทีว่า “มีอะไรอยากพูดก็พูดออกมาตรง ๆ เลย พอดีตอนนี้ในบ้านมีคนอยู่เยอะขนาดนี้ จะได้ให้ทุกคนช่วยกันแนะนำลูกหน่อย”
ซุนลี่เหยาได้ยิน ก็ลังเลเล็กน้อย สุดท้ายยังคงพูดออกมาว่า “คือว่า... คือว่าก่อนหน้านี้พี่เขยซื้อเพชรเม็ดหนึ่งมูลค่าสองหมื่นกว่าล้านบาทไม่ใช่เหรอ? ช่วง...ช่วงก่อนหน้านี้หนูได้ยินเฟิงจิ่งซินยัยเด็กบ้านั่นพูดว่า ความจริงแล้วเพชรเม็ดนั้นพี่เขยให้หรงฉือเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อไม่นานก่อนหน้านี้แล้ว...”
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รวมทั้งเซี่ยงหรูฟางด้วย ต่างก็จดจ่ออยู่กับเรื่องหย่าของเฟิงถิงเซินและหรงฉือ
สำหรับเรื่องที่ซุนลี่เหยาอยากจะพูด พวกเขาไม่สนใจเลย
หลังจากที่ซุนลี่เหยาพูดจบ คนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึง และสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไป
หลังจากตอบสนองกลับมา เซี่ยงหรูฟางก็ขมวดคิ้ว แล้วตำหนิเสียงดังลั่นว่า “นี่จะเป็นไปได้อย่างไร เหยาเหยา ลูกอย่ามาพูดมั่ว ๆ นะ!”
ซุนลี่เหยารีบพูดขึ้นว่า “หนูไม่ได้พูดมั่ว เป็นเรื่องจริง! หนู...หนูจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นได้อย่างไรกันละคะ?!”
ความจริงแล้ว หลังจากที่ซุนลี่เหยาพูดออกมา และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตั้งสติได้ก็รู้แล้วว่า มันจะต้องเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน
เพียงแต่...
พวกเขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าที่เธอพูดจะเป็นเรื่องที่สำคัญแบบนี้
เพชรเม็ดนั้น เฟิงถิงเซินซื้อมาให้หรงฉืออย่างนั้นเหรอ!
หลินลี่หลานตอบสนองเร็วมาก พูดว่า “ต่อให้เพชรเม็ดนั้นถิงเซินให้หรงฉือจริง ก็ไม่ได้สื่อถึงอะไรจริง ๆ หรอก บางทีระหว่างพวกเขาอาจทำข้อแลกเปลี่ยนอะไรกันไว้ล่ะ?”
เซี่ยงหรูฟางก็รีบพยักหน้า “ใช่แล้ว ใช่แล้ว”
คนอื่น ๆ ในตอนแรกก็คิดเหมือนกับหลินลี่หลาน
เพียงแต่ว่า พอนึกถึงเหตุการณ์ที่บังเอิญเห็นเฟิงถิงเซินกับหรงฉืออยู่ด้วยกันหลายครั้งก่อนหน้านี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นกลับเริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมาเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างพูดกันว่าเฟิงถิงเซินเกลียดหรงฉือมาก ต่อให้ทำเพื่อเฟิงจิ่งซินและคุณหญิงเฟิง เขาก็ไม่ยอมฝืนตัวเองให้ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหรงฉือมากเกินไป


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อยากให้ลงวันละ 10 ตอนจะขอบคุณมากค่ะ...
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่เราเติมเงินได้เมื่อซื้อบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น เราไม่ได้มีเงินมากมายพอทำบัตเครดิตได้ ขอโทษนะคะ...