คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 36

“คุณพ่อขา หนูอยากไปนอนกับคุณปู่คุณย่าค่ะ”

“ผมด้วยครับพ่อ” พรุ่งนี้คือวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เด็ก ๆ ไม่ต้องไปโรงเรียนและช่วงนี้ลูก ๆ ของขุนพลมักจะขอไปนอนบ้านคุณปู่คุณย่าบ่อย ๆ ไม่รู้ว่าติดใจอะไรนักหนา ซึ่งขุนพลคุณพ่อจอมซัพพอร์ตก็ตามใจลูกอยู่เสมอถึงแม้ว่ากลับบ้านมาจะบ่นว่าเหงาก็เหอะ!! แต่ก็แค่คืนเดียวที่เขายอมให้ลูกห่างอกจะได้มีเวลากับเมียบ้าง ตั้งแต่มีลูกชีวิตก็เปลี่ยนไปมากจากที่เคยมีเวลาให้กันตอนนี้ก็ต้องให้ลูกก่อน แต่น้ำมนต์กับขุนพลก็มักจะหาเวลาเติมความหวานให้กันตลอดเวลาไม่เคยขาด

“เดี๋ยวพ่อต่อสายให้หนูถามคุณย่าเองว่าว่างรึป่าวนะลูก”

ตู๊ด ตู๊ด

“โทรมาทำไมย่ะ”

“คุณย่าขา/ย่าครับ”

“อุ๊ย หลานรักของย่าโทรหาย่าเพราะคิดถึงย่าใช่มั้ย” น้ำเสียงที่ใช้คุยกับขุนพลช่างแตกต่างกับน้ำเสียงที่คุยกับหลานมาก ตอนนี้ขุนพลเป็นหมาหัวเน่าเรียบร้อยแล้ว เพราะอะไร ๆ แม่เขาก็มักจะถามหาหลานก่อนเสมอจนบางครั้งแทบน้อยใจด้วยซ้ำ

“วันนี้หนูกับเข็มทิศขอไปนอนกับคุณย่าได้มั้ยค่ะ”

“ได้สิลูก ให้พ่อมาส่งนะจ๊ะ!! ย่าจะรออยู่ที่บ้าน” โอเค ย่าหลานดิวกันเรียบร้อยหลังจากที่ขุนพลไปรับลูก ๆ กลับจากโรงเรียนแต่ยังไม่ได้ไปรับน้ำมนต์เพราะน้ำมนต์ติดเคสคนไข้ ขุนพลจึงต้องไปรับลูกและพาไปกินไอศกรีมด้วยตัวเอง แต่ก่อนกลับบ้านลูกก็ให้โทรหาคุณย่า ไม่รู้ว่านึกยังไงขอไปนอนกับคุณย่าร้อยวันพันปีติดแม่จะตายไป

“งั้นเดี๋ยวเรากลับบ้านไปเก็บของให้หนูแล้วไปรอรับแม่ด้วยกัน แล้วพ่อจะพาไปส่งบ้านคุณย่าโอเคมั้ย”

“โอเคค่ะ/คับ” ตกลงกันเสร็จเรียบร้อยกลับบ้านไปเก็บของและมารอรับน้ำมนต์ที่ตอนนี้เสร็จงานแล้วเดินออกมารอหน้าโรงพยาบาลแล้ว

“คุณแม่ขาเหนื่อยมั้ยค่ะ” จอมแสบ ทักคุณแม่หลังจากที่นั่งมนต์ขึ้นมาบนรถเรียบร้อยแล้วกำลังจะคาดเบลล์ เสียงใสของลูกสาวคนโตก็ถามคุณแม่ขึ้นทันทีอย่างเอาใจ

“แค่เห็นหน้าข้าวตังกับเข็มทิศแม่ก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ”

“แล้วพ่ออ่ะ!! เห็นแล้วไม่หายเหนื่อยเหรอคับ” น้ำเสียงติดน้อยใจเมียเกิดขึ้น ตอนนี้เหมือนน้ำมนต์มีลูกสามคนยังไงอย่างงั้น เรื่องน้อยใจเมียของให้บอก ต้องเอาอกเอาใจไม่งั้นงอนบอกได้คำเดียวว่ามีงอน!!

“หายเหนื่อยสิค่ะ..คืนนี้ใครจะไปนอนบ้านคุณย่าค่ะ”

“หนูค่ะ/ผมด้วยคับ” เสียงดังฟังชัดแสดงว่าคงอยากไปนอนบ้านคุณย่าจริง ๆ ไม่รู้ว่าไปสัญญาอะไรกันไว้รึป่าว!! ถึงดูตั้งหน้าตั้งตารอแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ของเล่นชิ้นใหญ่