จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1203

สายตาของหลินหยุนกับซิงเฟยต่างก็จับจ้องไปที่เสาหินนั้น

ซิงเฟยพูดขึ้นอย่างสงสัยว่า “ประตูสำนักแห่งนี้ถูกทำลายลงแล้ว แต่เสาหินนี้กลับยังคงสภาพดีเหมือนเดิม มันก็น่าแปลกอยู่เหมือนกันนะ! ”

หลินหยุนเองก็พยักหน้า

เป็นเช่นนั้นจริง คิดไม่ถึงว่าเสาหินนี้จะยังคงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

กล่าวได้ว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์

ดวงจิตของหลินหยุนได้แผ่ออกไป มุ่งหน้าไปสำรวจที่เสาหินต้นนั้น

แต่เสาหินนี้กลับไม่มีความผิดปกติอะไรเลย ธรรมดาทั่วไป

สิ่งนี้ทำให้หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ ก็พูดขึ้นว่า “น่าจะมีอะไรผิดปกติอยู่บ้าง พวกเราถอยห่างออกมาจากเสาหินนี้สักหน่อยดีกว่า! ”

แม้ว่าจะไม่รับรู้และสัมผัสถึงสิ่งใด ๆ เลย

แต่เมื่อมองไปที่เสาหินแล้วนั้น หลินหยุนก็รู้สึกว่า ความรู้สึกถึงอันตรายของตนเองก่อนหน้านี้นั้น เหมือนจะได้พบเจอกับแหล่งที่มาของมันแล้ว

ซิงเฟยพยักหน้า และพูดว่า “ตรงนั้นมีลานเล็ก ๆ ที่ยังคงสภาพดีอยู่ พวกเราไปดูกันเถอะ! ”

หลินหยุนไม่ได้ปฏิเสธ แล้วก็มุ่งหน้าไปที่ลานเล็ก ๆ นั้นทันที

ในขณะที่เดินเข้าสู่ลานเล็ก ๆ นั้น ก็พลันพบเห็น รูปปั้นคนสองตนอยู่ที่ใจกลางของลาน

ซิงเฟยพูดขึ้นว่า “ในลานนี้ทำไมถึงได้มีรูปปั้นสองตนด้วยล่ะ? และยังจะตั้งอยู่ใจกลางของลานด้วย ไม่กลัวว่าจะสิ้นเปลืองพื้นที่เหรอ! ”

ขณะที่พูด ก็ได้เดินเข้าไปที่รูปปั้นนั้น

ขณะที่ก้าวออกไป หลินหยุนก็ได้ลากตัวเธอกลับเข้ามา

ซิงเฟยตกใจ เหลือกตาขาวใส่หลินหยุนอย่างไม่สบอารมณ์และพูดขึ้นว่า “นายลากตัวฉันทำไม? ”

หลินหยุนขมวดคิ้วและพูดว่า “เธอไม่รู้สึกว่ารูปปั้นสองตนนี้ เหมือนจะคุ้นตาบ้างเหรอ? ”

ได้ยินหลินหยุนพูดดังนั้น ซิงเฟยก็ตกใจ จึงได้จ้องมองเพื่อสำรวจตรวจสอบอย่างละเอียดขึ้นทันที

เมื่อมองดูอย่างละเอียดแล้ว ก็ทำให้เธอตื่นตะลึงขึ้นโดยพลัน

คุ้นตามาก!

คุ้นตามากเลยจริง ๆ!

ตนหนึ่งมีเพียงแค่แผ่นหลัง ไม่มีหน้าตรง ส่วนอีกตนหนึ่งก็มีแค่ใบหน้าด้านข้าง

ลักษณะท่าทางที่หันหลังครึ่งตัว

แต่มันช่างคุ้นตามากเสียจริง

รูปปั้นสองตนนี้ เดิมทีไม่ใช่ว่าจะอยู่ที่ตรงนี้

เห็นได้ชัดว่าได้เข้ามาพร้อมกันกับพวกเขาก่อนหน้านี้

ส่วนที่ว่าจะเป็นเมืองไหน ตระกูลไหน เรื่องนี้ไม่ค่อยแน่ชัด

แต่การแต่งกายของสองคนนี้ไม่เลวเอาเสียเลย

ซิงเฟยสูดหายใจลึก และพูดขึ้นอย่างหวาดวิตกว่า “เป็นไปได้อย่างไร? พวกเขาทั้งสองคน ทำไมถึงได้กลายเป็นรูปปั้นไปได้? ”

หลินหยุนพยายามใช้จิตสัมผัสอย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบถึงความพิเศษอะไรของลานแห่งนี้เลย

หลินหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “เธอรอฉันอยู่ที่หน้าประตู ฉันจะเข้าไปดูด้านใน! ”

ซิงเฟยได้ยินดังนั้น ก็ได้จับแขนของหลินหยุนเอาไว้ และพูดว่า “อย่าเลย! อันตรายขนาดนี้ช่างมันเถอะ! ฉันไม่อยากที่จะให้นายกลายเป็นรูปปั้น เหมือนกับสองคนนี้! ”

ตอนนี้ บริเวณโดยรอบล้วนมีแต่ยอดฝีมือ!

อีกทั้งภายในสำนักที่ทรุดโทรมแห่งนี้ ก็ได้ส่งกลิ่นอายที่แตกต่างกันไปทั่วบริเวณ

หากว่าหลินหยุนกลายเป็นรูปปั้นแล้วจริง ๆ

ลำพังแค่พลังบำเพ็ญของเธอ คาดว่าคงจะไม่เกิดผลดีเป็นแน่!

ตอนนี้หลินหยุนคือยันต์ปกป้องคุ้มกันกายของเธอ

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร! เธอรอคอยฉันอยู่ที่ตรงนี้เถอะ! ”

ขณะที่พูด ก็ได้ก้าวเดินเข้าไปในลาน

เมื่อมาถึงด้านหลังของรูปปั้นทั้งสองตนแล้ว ก็ได้ทำการรับรู้สัมผัสอย่างละเอียด ซึ่งก็ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงสิ่งมีชีวิตอะไรเลย

หลินหยุนเดินเข้าไปด้านในห้อง ภายในก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร

ขณะที่เข้ามาภายในห้องแล้ว ดวงจิตที่ใช้สำรวจนั้น ก็ขาดตอนสูญหายไปในพริบตา

หลินหยุนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที และก็ระมัดระวังตัวขึ้นอย่างมาก

ภายในห้อง มีความแปลกประหลาดอยู่บ้าง

หลินหยุนจึงได้เดินกลับออกไปที่หน้าประตู

ยิ่งเข้าใกล้ประตูมากเท่าไร ความรู้สึกถึงอันตรายก็ยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น

แต่หลินหยุนก็ยังเดินมาถึงหน้าประตู พร้อมกับยื่นฝ่ามือออกมา ผลักไปที่ประตูนั้น

ใช้แรงผลักเพียงเล็กน้อย ประตูห้องก็เปิดออกแล้ว

ทันใดนั้น หมอกควันดำที่เยือกเย็นอย่างที่สุดก็ได้พุ่งออกมา