คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 103

หวังกังเบิกตากว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว

ฉือหว่านเป็นคนแรกที่รู้ว่าเขาพ้นโทษออกมา เธอรอเขาอยู่ตลอดมา

พวกเขาทุกคนคิดว่าเธอไม่มีวันเปิดเผยอดีตอันดำมืดในวัยเด็กออกมา เพราะสำหรับผู้หญิงแล้ว ชื่อเสียงสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ความจริงแล้ว เธอไม่เคยพูด เธอไม่ได้บอกคุณนายใหญ่ฮั่ว ไม่ได้บอกฮั่วซือหาน เขาต้องการเงิน เธอก็ให้เงิน เขาลักพาตัวเธอไปอย่างง่ายดาย เธอก็ไม่ขัดขืน ทุกอย่างดูเหมือนว่าเธอติดอยู่ในเงื้อมมือของเขาจริงๆ

แต่ความจริง มันไม่ใช่แบบนั้นเลย

เธอตั้งใจมาตลอด ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การแสดง

เธอสวมกล้องบันทึกขนาดเล็กติดตัวไว้ตลอด ไม่ว่าเขาจะเรียกเงินหนึ่งห้าร้อยล้านบาท หรือแม้แต่ตอนที่เขาพยายามจะข่มขืนเธอในถ้ำ ทุกอย่างล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของเธอ

เธอใช้ “ความว่าง่าย” หล่อเลี้ยงความโลภของเขา เธอใช้ “ความอดทน” ล่อให้เขาก้าวเข้าสู่หายนะ

เธอใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ วางหมากทุกอย่างเพื่อดึงเขาลงเหว และในที่สุด เธอก็เป็นคนส่งเขาเข้าคุกอีกครั้งด้วยมือตัวเอง

ด้วยข้อหามากมายเช่นนี้ เขามีเพียงสองทางเลือกเท่านั้นประหารชีวิตหรือ จำคุกตลอดชีวิต

ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเธอมาตั้งแต่ต้น

สิ่งที่หวังกังเข้าใจได้ หลี่หลันเองก็เข้าใจเช่นกัน ความจริงแล้ว ในวันที่หลี่เฮ่าพาหวังกังเข้ามาในตระกูลฉือ ฉือหว่านก็ยืนมองอยู่ที่ด้านนอกแล้ว

หลี่หลันมองฉือหว่านตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่วิ่งไล่ตามรถแม่เมื่อถูกทอดทิ้งอีกต่อไป ไม่ใช่เด็กที่เคยถูกล่วงละเมิดแล้วทำได้เพียงร้องไห้โทรขอความช่วยเหลือจากแม่ ไม่ใช่เด็กหญิงที่ไม่มีบ้าน ต้องเร่ร่อนอยู่ในป่าตามลำพังอีกแล้ว

หลายปีผ่านไป เธอเติบโตขึ้นแล้ว เธอยืนอยู่ตรงนี้อย่างสง่างาม ดวงตาคู่นั้นมั่นคงและเต็มไปด้วยความแน่วแน่

เวลานี้ ฉือหว่านหันหน้ากลับไปยังกล้องอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอชัดเจน ราวกับเสียงหยดน้ำกระทบหยก บริสุทธิ์และหนักแน่น “ฉันไม่เคยคิดว่าชีวิตตัวเองน่าอับอายเลยสักนิด ฉันไม่เคยใช้ความผิดของคนอื่นมาลงโทษตัวเอง เพราะฉะนั้น ถ้าคุณเคยโชคร้ายเหมือนฉัน เคยถูกทำร้ายในเส้นทางเติบโตของคุณ จำไว้นะ อย่ากลัวเด็ดขาด อย่าหวาดหวั่น แม้ว่าฉันรู้ว่ามันยากแค่ไหน แต่คุณต้องกล้าที่จะยืนหยัด ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้ มีเพียงคุณเท่านั้น ที่สามารถช่วยตัวเองได้!”

เธอช่วยฉือหว่านตัวน้อยไว้แล้ว!

ซูเสี่ยวฝูที่ยืนอยู่ข้างๆ ฟังแล้วน้ำตาคลอเบ้า เธอตื่นเต้นจนยกมือขึ้นปรบมือเสียงดัง “แปะ! แปะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน