คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 88

ฮั่วซือหานไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น “ว่ามา”

“สิบปีก่อน หวังกังถูกจำคุกในข้อหาล่วงละเมิดและทารุณกรรมเด็ก รวมถึงพยายามข่มขืน”

ปลายปากกาที่อยู่ในมือหยุดชะงักลงบนเอกสารทันที ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง มองไปที่เลขาจ้าว “คนที่ถูกกระทำคนนั้นคือฉือหว่าน?”

เลขาจ้าวพยักหน้า “ใช่ครับท่านประธาน พ่อบุญธรรมของคุณผู้หญิงเป็นทั้งโรคจิตและเศษสวะโดยแท้”

เส้นกรามอันคมเข้มของฮั่วซือหานบีบรัดแน่นทันที แท้จริงแล้วเขาเคยสงสัยว่าฉือหว่านกับพ่อบุญธรรมของเธออาจมีเรื่องราวบางอย่างที่ปกปิดไว้ แต่เขาไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายถึงเพียงนี้

ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น มีสายเข้า

ฮั่วซือหานกดรับสาย และปลายสายเป็นเสียงร้อนรนของซูเสี่ยวฝู “ประธานฮั่ว แย่แล้ว! หวานหว่านเกิดเรื่องแล้ว!”

ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์แน่นขึ้น “ฉือหว่านเป็นอะไร?”

“หวานหว่านถือเช็คไปที่ไนต์คลับเพื่อพบกับพ่อบุญธรรมสารเลวนั่น ฉันไม่วางใจเลยแอบตามไป แต่พอฉันเข้าไปข้างใน หวานหว่านก็หายไปแล้ว! เธอถูกพ่อบุญธรรมสารเลวนั่นพาตัวไป!”

อะไรนะ?

ฮั่วซือหานก้าวขายาวออกจากห้องทำงานทันที เขาผลักประตูห้องนอนออก และพบว่าข้างในว่างเปล่า เธอหายไปจริงๆ

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เขาออกไป เธอยังอยู่ที่นี่แท้ๆ แต่เธอกลับไปหาหวังกังเพียงลำพัง

“ทำไมเธอถึงถือเช็คไปพบหวังกัง?”

“เพราะหวังกังมีภาพถ่ายของหวานหว่านอยู่ในมือ”

ภาพอะไร?

หรือว่าจะเป็นภาพที่หวังกังส่งมาให้วันนี้?

สายตาของฮั่วซือหานเหลือบไปเห็นกล่องใบหนึ่งวางอยู่บนตู้ข้างเตียง เขาเปิดมันออก และภายในนั้นมีรูปถ่ายใบหนึ่งวางอยู่เงียบๆ...

ฮั่วซือหานหยิบรูปขึ้นมาดูเพียงแวบเดียว ก่อนที่นิ้วยาวเรียวทรงพลังจะกำภาพถ่ายแน่นขึ้นทันที ดวงตาหล่อเหลาดุดันฉายแววอำมหิตออกมา ไอ้เศษสวะนี่!

ทำไมเธอไม่บอกเขา?

“ประธานฮั่ว! ประธานฮั่ว! คุณฟังฉันอยู่ไหม!?” เสียงเร่งร้อนของซูเสี่ยวฝูดังขึ้นจากโทรศัพท์

ฮั่วซือหานหลุดออกจากภวังค์ ซูเสี่ยวฝูกระวนกระวาย “ประธานฮั่ว รีบส่งคนไปหา หวานหว่านสิ! เธอถูกไอ้สัตว์เดรัจฉานนั่นพาตัวไปแล้ว คราวนี้คุณต้องหาเธอให้เจอ และพาเธอกลับมาให้ได้!”

ใช่ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หาฉือหว่านให้เจอ

ตราบใดที่เขาพบตัวเธอ เขาก็จะรู้ว่าเธอคือเด็กสาวคนนั้นหรือไม่!

ถ้าเธอคือคนที่เคยช่วยเขา เขากลับไปจำคนผิด ปล่อยเธอให้อยู่กับไอ้เศษสวะนั่น ทนทุกข์ทรมานเพียงลำพัง เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต

ในตอนนั้น เธอคงกลัวมาก

เขาเคยสัญญากับเธอไว้ว่าจะพาเธอไปจากที่นั่น

เขาเคยบอกว่าจะต้องได้เธอมาเป็นของเขา

แววตาของฮั่วซือหานแดงก่ำด้วยความเดือดดาล เขาหันขวับไปมองเลขาจ้าว ก่อนจะออกคำสั่งเสียงเย็นยะเยือก “ไปดึงภาพจากกล้องวงจรปิดมาให้ฉัน! ตรวจสอบเส้นทางของรถหวังกัง! ปิดเส้นทางทุกสายในไห่เฉิง! ฉันจะไม่ให้มันหนีไปไหนได้แม้แต่ทางเดียว!”