คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 96

เธอจูบเขา

ฮั่วซือหานดวงตาแดงก่ำ รีบผลักเธอออกทันที "ฉือหว่าน!"

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของเธอมองเขา ดวงตากลมใส บริสุทธิ์ แต่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์อ่อนหวานที่ไม่เจตนา เธอเอ่ยเสียงเบา "สายของฉือเจียว คุณจะไม่รับเหรอ?"

ฮั่วซือหาน ก้มลงมาจูบริมฝีปากเธออย่างรุนแรง

เสียงโทรศัพท์ยังคงสั่นไม่หยุด ฉือเจียวยังโทรมาเรื่อยๆ แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกว่า นี่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการคบชู้ ทั้งที่เธอกับฮั่วซือหานเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย แต่พวกเขากลับเหมือนแอบนอกใจฉือเจียว

ฮั่วซือหานจูบเธออย่างรุนแรง ราวกับต้องการลงโทษเธอ ริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอถูกขบเม้มอย่างหนักหน่วง แล้วเขาก็รุกล้ำเข้าไปในปากเธอ… กวาดต้อนทุกอย่าง รุนแรงเหมือนพายุที่โหมกระหน่ำ

ปีศาจคนนี้… เธอชอบยั่วยวนเขานัก!

หวังกังพูดถูกอยู่ข้อหนึ่ง เธอชอบยั่วยวนผู้ชายจริงๆ แม้ตอนเด็ก… เธอก็ยังถูกเศษสวะอย่างหวังกังจ้องตาเป็นมัน

ในขณะที่เขายังจูบเธออยู่นั้น มือเล็กนุ่มของเธอค่อยๆ เลื่อนลงมา แทรกเข้าไปใต้ปกเสื้อเชิ้ตของเขา

ฮั่วซือหาน หายใจสะดุดไปชั่วขณะ เขาผละออกจากเธอทันที จ้องเธอด้วยสายตาคมกริบ "ฉือหว่าน เธอคิดจะเล่นจริงๆ ใช่ไหม?"

ใบหน้าของฉือหว่าน แดงจัดราวกับถูกแต้มด้วยชาดเรื่อ เธอเอ่ยเสียงหวาน "คุณไม่ชอบเหรอ?"

คืนวันนั้นที่วิลล่าซีย่วน เขากดเธอไว้กับผนัง...

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดถึงมันอีก แต่ ทั้งคู่ต่างก็ไม่เคยลืม

ฮั่วซือหานเสียงแหบพร่า "ทำไม?"

ฉือหว่านมองเขา "วันนี้ ขอบคุณที่คุณช่วยฉัน ฉันอยากตอบแทนคุณ หลังจากคืนนี้ เราจะไม่ติดค้างกันอีก"

เธอเลือกใช้วิธีนี้เพื่อตอบแทนเขา

เธอไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณเขา

ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยดวงตาที่แดงฉานไปด้วยเพลิงอารมณ์

ฉือหว่านยังพูดต่อ "คุณไม่ต้องกังวลอะไร เรื่องนี้จะมีแค่เราสองคนที่รู้ ฉันจะไม่บอกฉือเจียว"

ดวงตาของฮั่วซือหานยิ่งมืดครึ้มลงไปอีก

ฉือหว่าน เงยหน้าขึ้น จูบเบาๆ ลงบนริมฝีปากของเขา

สายตาของเธอพราวระยับ ยั่วยวนอย่างไม่เจตนา "ฮั่วซือหาน… ฉันเก่งมากนะ อุ๊บ"

เธอบอกว่าเธอเก่งมาก

มือใหญ่ของฮั่วซือหานคว้าหน้าผากเธอไว้ทันที เขาใช้นิ้วลูบวนเบาๆ ตรงจุดที่เธอกระแทกเข้าไป “เจ็บไหม?”

ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา หางตาของเขายังเจือไปด้วยสีแดงเรื่อจากอารมณ์ที่เพิ่งจบลง แต่ในสายตาของเขา กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เป็นฮั่วซือหานที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ที่แท้ ช่วงเวลาหลังจากความสุขเขาดูเป็นคนแบบนี้

เป็นคนที่อ่อนโยนกับผู้หญิงของเขา

หัวใจของฉือหว่าน พลันอ่อนยวบ "ไม่เจ็บค่ะ"

“จริงเหรอ?”

“แน่นอนว่าจริงสิ~”

เธอซุกตัวลงในอ้อมกอดของเขา หัวเราะเสียงเบา

แต่ในตอนนั้นเอง "ตึก ตึก" เสียงเคาะกำแพงดังมาจากห้องข้างๆ ฉือหว่านสะดุ้งเงียบลงทันที! คราวนี้เป็นชายหนุ่มข้างห้องที่เคาะกำแพง

ฉือหว่านตกใจจนต้องรีบเงียบเสียง ฮั่วซือหานยกคิ้วงาม เมื่อกี้ใครกันนะที่บอกว่าเขาไม่ได้เรื่อง ตอนนี้เขาได้เอาคืนแล้วตาหนึ่ง

ฮั่วซือหาน ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของพวกเขาทั้งสองคน เขาคว้ามือเล็กนุ่มของเธอขึ้นมา จับไว้แน่น "เหนื่อยไหม?"