คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 106

รอตอนที่ชายสวมหน้ากากเดินใกล้จะถึงฝั่งตรงข้าม มณิกาก็ได้ขึ้นสะพานไม้ไปด้วยเช่นกัน

แต่ใครจะรู้เธอยังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เท้าของชายสวมหน้ากากลื่นลงไป ร่างกายโงนเงนโซเซหนึ่งที ล้มลงบนสะพานไม้โดยตรง ตัวท่อนล่างล้วนตกอยู่ในน้ำ

แขนสองข้างของเขาเกาะอยู่ที่สะพานไม้อย่างแน่น ร่มกับไม้เท้าที่อยู่ในมือถูกน้ำที่เชี่ยวซัดไปนานแล้ว

"ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย ช่วยผมด้วย......"

สายตาที่ขอความช่วยเหลือของเขาจ้องมองไปยังมณิกา รอการช่วยเหลือของเธออยู่

ฉากที่อันตรายเหลือเกิน บวกกับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว สายไปอีกหน่อยหนึ่ง แม้แต่คนล้วนอาจจะถูกซัดไปโดยตรงเลย

มณิกาสนใจเยอะขนาดนั้นไม่ได้แล้ว พุ่งเข้าไปโดยตรง ยื่นมือจับชายสวมหน้ากากไว้

ซู่ๆ——

เสียงน้ำไหลซัดเข้ามา เสียงดังมาก ชายสวมหน้ากากที่อยู่ในกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากเกือบจะเกาะสะพานไม้ไม่อยู่ สภาพการณ์คับขัน

สามก้าวของเธอรวมเป็นสองก้าว พุ่งไปยังข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว ก้มตัวไปจับเขา "จับฉันไว้ให้แน่น รีบขึ้นมา"

มณิกาไม่รู้ว่าคลองน้ำสายนี้จะไหลไปสู่ที่ไหน แต่ไม่ว่าจะไหลไปสู่ที่ไหน ตอนนี้เธอล้วนจะช่วยคน

ชายสวมหน้ากากยื่นมือออกมา จับมือของมณิกาไว้อย่างแน่น ตามด้วยการออกแรงของเธอ เขาค่อยๆปีนขึ้นข้างบน

ต่อสู้ดิ้นรนอยู่นานมาก ในที่สุดจึงคลานขึ้นจากน้ำ ค่อยๆยืนอย่างมั่นคง

"เฮ้อ เกือบแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณมาก"

กายของชายหลังค่อม ยืนอยู่ต่อหน้ามณิกา โค้งคำนับเล็กน้อย ทำการขอบคุณอย่าง 'นอบน้อมจริงใจ'

"ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราไป......อ๊าก!"

มณิกาโบกมือไปมากับชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่ต่อหน้าให้เดินไปยังหัวสะพาน แต่ใครจะรู้ว่าวินาทีถัดมากลับถูกชายสวมหน้ากากผลักลงไปในแม่น้ำโดยตรง

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างฉับพลันเหลือเกิน แต่กลับดูเหมือนทั้งหมดล้วนอยู่ในการคาดเดาอีก

มณิกาตื่นตระหนกร้องออกมา ท่ามกลางวิกฤตที่อันตรายอย่างใหญ่หลวงยื่นมือจับชายสวมหน้ากากไว้อย่างแน่น

ตูม ทั้งสองคนตกเข้าไปในแม่น้ำที่ไหลโหมซัดสาด ตามกระแสน้ำไหลเชี่ยวถูกซัดไปไกลมาก

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จนพวกเขาไม่ทันที่จะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือด้วย คนก็อยู่ห่างออกไปเป็นสิบกว่าเมตรแล้ว

ในแม่น้ำ มณิกาจับชายสวมหน้ากากไว้อย่างแน่น ไม่ปล่อยมือเลยสักนิด ไม่ว่าเขาจะต่อต้านยังไง เธอล้วนไม่ได้ปล่อยมือเลย!

แม่มึงเอ่ย

ในที่สุดก็คาดการณ์ผิดพลาดแล้ว

มณิการู้ดีว่าชายสวมหน้ากากหลอกใช้ความใจงามของเธอ จึงตั้งใจแกล้งทำเป็นตกน้ำ อาศัยเธอลดการระวังตัวลงหลังจากตอนที่ช่วยเขาเอาไว้ ผลักเธอตกน้ำ

แต่ไม่ว่าเป็นเช่นไร เธอจะต้องตาย ก็จะไม่ให้ชายสวมหน้ากากได้ดีอย่างเด็ดขาด

ในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว ชายสวมหน้ากากออกแรงสะบัดมณิกาออกหนึ่งที อยากจะยกเท้าเตะเธอ แต่กระแสน้ำไหลเชี่ยวกราก แรงกำลังทั้งหมดล้วนถูกแม่น้ำซัดกระจายไป ใช้แรงอะไรไม่ได้เลย

ทั้งสองคนก็ไหลลงตามกระแสน้ำไป ระหว่างทางมณิกาล้วนหาโอกาสช่วยเหลือตนเองอยู่

แต่น้ำที่เชี่ยวกรากซัดทุกอย่างที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำทั้งหมดไปนานแล้ว ไม่มีสิ่งใดจะสามารถช่วยเหลือตนเองได้เลยสักนิด

ไม่เพียงไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ แม้แต่ตอนนี้จะอยู่รอดล้วนเป็นปัญหา

"อู้......"

กระแสน้ำอันเชี่ยวกรากซัดเข้ามาพักหนึ่ง มณิกาถูกหมุนเข้าไปใต้น้ำ ดื่มน้ำที่ขุ่นดั่งโคลนไปอึกหนึ่ง

"ค่อกๆ......"

เธอพยายามเงยหน้าขึ้น ไอไปหลายครั้ง บรรเทาความไม่สบายอยู่

และชายสวมหน้ากากที่อยู่ข้างกายก็ไม่ได้ดีไปถึงไหนเช่นกัน ถูกหมุนเข้าไปใต้น้ำ สำลักน้ำอยู่บ่อยๆเหมือนกัน

ตอนที่มณิกากำลังจ้องมองชายสวมหน้ากากอยู่ สายตาเหลือบมองเห็นว่าข้างหลังมีไม้ท่อนใหญ่ท่อนหนึ่งซัดมา

ในใจเธอตื่นตะลึงหนึ่งที ปล่อยมือของชายสวมหน้ากากออกทันที กังวลว่าสายไปอีกวินาทีก็จะถูกไม้ท่อนใหญ่ฟาดลงบนกายอย่างรุนแรง สลบไม่ได้สติคาที่

แต่ต้องบอกว่า นี่ก็เป็นโอกาสที่จะสามารถช่วยเหลือตนเองได้อย่างหนึ่งเช่นกัน

มณิกาเห็นไม้ท่อนใหญ่ถูกซัดเข้ามา ทุ่มแรงมหาศาลว่ายไปยังข้างๆสักหน่อย

ถึงแม้ดูที่การกระทำเหมือนไม่เปลืองแรง แต่อยู่ในน้ำที่ไหลเชี่ยว แทบจะทุ่มแรงกำลังทั้งตัว

วินาทีถัดมา ไม้ท่อนใหญ่ถูกซัดเข้ามาแล้ว มณิกาไม่สามารถหลบออกไปได้ทันที ยังคงถูกไม้ท่อนใหญ่ชนเข้าที่แขนกรีดเป็นรอยแผลเลย

เพียงแค่อยู่ภายใต้สภาพการณ์เช่นนี้ เธอไม่ได้สังเกตเห็นรอยแผลเลยสักนิด แต่ใช้ลักษณะพลังที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันกลับพุ่งไปยังไม้ท่อนใหญ่เกาะไว้อย่างแน่นโดยตรง