คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 58

"เศษเดนไร้น้ำยาพวกนั้น แค่คนคนเดียวก็ปล่อยให้รอดสายตาไปได้!"

คนที่ทัพทองจ้างมา ตอนแรกคิดว่าจะไม่ฆ่ามณิกาแล้ว ก็จะทำให้เธอต้องถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลบ้าเล็กๆ ในชานเมืองเมืองจันทรา ทำให้เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอยตลอดไป

ฃแต่ใครจะรู้ว่าเธอกลับหนีไป

"รีบติดต่อคน ห้ามให้เธอเจอกับนายหญิงเนตรได้เด็ดขาด "ทัพทองกลัวขึ้นมาแล้ว

"เดี๋ยวก่อน"

ทัพทองเพิ่งจะพูดจบ วิมลก็ยกมือขึ้นขัด พูดว่า "หรือว่า พวกเรายังมีอีกวิธีนึง"

"วิธีอะไร"

ทัพทองหันไปมองวิมล ด้วยความคาดหวัง

วิมลที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยืนขึ้นมา เดินมาถึงข้างๆ เขา พูดด้วยเสียงต่ำว่า "......"

......

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง มณิกาก็ได้หลับอยู่ในช่องเก็บของหลังรถของผู้หญิงแปลกหน้า ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ไม่รู้ว่าออกมาไกลแค่ไหนแล้ว ในตอนที่อยู่ๆ รถเก๋งก็จอดลง ใจของมณิกาก็บีบแน่น กังวลเล็กน้อย

หรือว่า พวกมันตามมาแล้ว ?

หญิงสาวที่ขับรถไม่ได้ส่งเสียงอะไร แล้วก็ไม่ได้ปิดหลังรถ มณิกาที่หลบอยู่ด้านหลังจึงไม่กล้าที่จะส่งเสียง

แพล้ง——

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงหน้าต่างรถถูกทุบแตก ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของหญิงสาว

"ว้าย แกทำอะไรน่ะ?พวกแกปล่อยฉันนะ ปล่อย!"

ชัดเจนว่าหญิงสาวกำลังเผชิญหน้ากับอันตราย ขัดขืนอยู่

วินาทีนั้น มณิกาไม่ได้สนใจอะไรแล้ว เปิดหลังรถจากที่เปิดฉุกเฉินของใน กระโดดออกมาจากช่องเก็บของหลังรถ "พวกแกปล่อย......"

คำว่า'เธอ'คำสุดท้ายของประโยคยังไม่ทันได้พูดออกไป ก็ต้องชะงักอยู่กับที่ จ้องมองไปที่คนสองสามคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ ตะลึงไปหมด

ชายต่างชาติห้าหกคนที่สวมชุดลายพรางและหมวกเบเร่ต์ ทุกๆ คนร่างกายกำยำ เหมือนทหารรับจ้างต่างชาติมาก

เห้ย!

นี่......

ที่มันเรื่องอะไรกัน?

มณิกาเข้าใจความสามารถของคนตระกูลธนัตถ์โชติเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าจะจ้างฆาตกรมาตามล่าเธอ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงอ่อนแอที่สู้กับใครไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องจ้างนักเลงมืออาชีพตั้งห้าหกคนมาฆ่าเธอหรอก

เสียเงินโดยเปล่าประโยชน์!

มณิกางงเป็นไก่ตาแตก

ฉันเป็นใคร

ฉันอยู่ที่ไหน?

ไม่สิ ผู้หญิงที่ขับรถคนนี้เป็นใครกัน?แล้วพวกนักเลงมืออาชีพพวกนี้อีก ทำอะไรกัน?

การปรากฏตัวของเธอ ดึงดูดสายตาผู้ชายห้าหกคนขึ้นมา พวกเขาค่อยๆ มองมา มองมณิกาหัวจรดเท้า หลังจากนั้นก็มองไปยังผู้หญิงในชุดทำงานที่ดูมีความสามารถ ถามด้วยภาษาไทยที่เส็งเคร็งว่า "เธอเปนคร้าย?"

"เธอ...... ฉันไม่รู้จักเธอ ฉันแค่เจอเธอขอความช่วยเหลืออยู่กลางทาง ก็เลยช่วยเธอไว้"หญิงสาวอธิบาย

ถึงแม้ว่าทุกประโยคทุกคำจะจริงแท้ยิ่งกว่าทองแท้ แต่ภาพที่พวกนักเลงมองกันไปมองกันมา ท่าทางดูเหมือนจะไม่เชื่อ

นำด้วยชายผมทองที่มีรอยมีดบากอยู่บนหน้า กวักมือให้คนข้างๆ "เอาไปให้หมด"

จากนั้นผู้ชายสองคนก็เดินมาที่มณิกา ในตอนที่เธอกำลังขัดขืนอยู่นั้น แต่ก็ได้เห็นว่าข้างหลังของพวกเขามี......ปืน!

เมื่อคิดถึงความปลอดภัย มณิกาก็ไม่ได้ขัดขืน ทำตัวเป็นเหยื่อไร้ทางสู้ ถูกพวกเขาจับเข้าไปบนรถตู้สีดำคันหนึ่ง

ทั้งสองคนนั่งอยู่แถวกลาง ข้างๆ มีนักเลงมืออาชีพนั่งอยู่ กอดอกไว้สองข้าง ดูอำมหิต บรรยากาศที่น่ากดดันแบบนี้น่ากลัวจริงๆ