คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 76

บัตรธนาคารสีดำที่มีชื่อของธนาคารใหญ่ที่เขียนด้วยแบบอักษรปิดทองนั้นดูน่าประทับใจมาก

เมื่อบัตรธนาคารปรากฏขึ้น ทุกคนต่างตกใจ ตาเบิกกว้าง และใบหน้าของพวกเขาแสดงความประหลาดใจที่ไม่สามารถปกปิดได้

โดยเฉพาะธิกานต์ เมื่อเห็นบัตรใบนั้น เธอโกรธกว่าใครทั้งหมดและแก้มที่บอบบางก็เต็มไปด้วยความริษยา

"นี่...นี่มัน...การ์ดทองคำดำ?"

ทัพทองสูดลมหายใจ เหลือบมองที่บุษบาโดยไม่รู้ตัว และนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง

"ฮ่าๆๆ ...นี่ก็พอไหว"

นายหญิงเนตรหันไปมองวายุแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข "แกเป็นพี่ชายณิกา ทำแบบนี้สิถึงจะถูก"

"แต่ว่า...นายหญิง การ์ดทองคำดำนี่ไม่จำกัดวงเงิน วายุให้บัตรใบนี้แก่ณิกา หากใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจะทำยังไง? ที่สุดแล้วบัตรใบนี้รูดซื้อเครื่องบินทั้งลำยังได้"

บุษบาถูกตบหน้าอย่างแรง แต่ก็ยังจงใจหาที่ลงจึงตั้งใจหยิบ "ความหวังดี" ของวายุขึ้นมาวิเคราะห์ และบอกกับพวกเขาว่ามณิกาเป็นเด็กบ้านนอกคอกนา เห็นเงินเยอะๆ เธออาจจะหลงระเริงกับการใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย

"ใช่ค่ะ คุณแม่พูดถูก คุณย่าคะ ณิกามาจากบ้านนอกเข้ามาในเมืองจันทรา ไม่เคยเห็นแสงสี หากให้เงินเยอะไป อาจจะไม่ใช่เรื่องดีกับเธอนะคะ"

ธิกานต์เห็นด้วย

เมื่อได้ยินคนนั้นพูดที คนนี้พูดที ในที่สุดมณิกาก็เข้าใจว่าบัตรสีดำที่อยู่ในมือคือการ์ดทองคำดำที่ไม่จำกัดวงเงินและรูดซื้อได้แม้แต่เครื่องบินทั้งลำ

เดิมทีเธอคิดว่าวายุนั้นเป็นไฮโซ และบัตรใบนี้จะต้องเป็นบัตรระดับ VVIP แน่

มิน่าล่ะ ตอนที่เข้าไปซื้อของในห้างฯ พนักงานถึงมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ อีกทั้งยังดูแลเธออย่างดี ที่แท้ก็แบบนี้เอง

"ไม่เป็นไรๆ ฉันกนาเนตรมีหลานสาวบุญธรรมคนเดียวนี่ แค่นี้ถือว่าเอ็นดู"

นายหญิงเนตรดีใจมากและพูดกับมณิกา: "ต่อไปหนูมีอะไร ก็มาหาย่า หรือไม่ก็พี่ชาย พวกเราจะคอยสนับสนุนหนู ใครกล้ารังแกหนูอีก ย่าจะไม่ไว้หน้า! เงินนี่ หนูไม่ต้องกังวล อยากใช้อะไรก็ใช้ ไม่ต้องเกรงใจกับพี่หนู เขารวยจะตาย"

ไม่รู้ทำไม มณิการู้สึกได้ว่านายหญิงเนตรดีใจมาก ดวงตาเลือนลางดูหลักแหลม และไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

อย่างไรเสีย มณิการู้สึกงงเล็กน้อย

แต่มีสิ่งที่เธอรู้ดี นั่นคือคำพูดเมื่อครู่ของนายหญิงเนตรคือตั้งใจจะพูดให้ครอบครัวธนัตถ์โชติได้ฟัง

เธอมีความสุขมาก

เรื่องมาถึงจุดนี้ สามีภรรยาธนัตถ์โชติแย่จนไม่สามารถจะอธิบายออกมาได้

ทัพทองนั้นกระอักกระอ่วนและเก็บบัตรธนาคารไป และยังไม่กล้าที่จะพูดเรื่องให้มณิกากลับไปที่ตระกูลธนัตถ์โชติ

มื้อเย็น พวกเขารับประทานอาหารร่วมกัน

ลึกๆ ทัพทองรู้สึกได้ถึงความรักของนายหญิงเนตรที่มีต่อมณิกา จึงอดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องให้มณิกากลับตระกูลธนัตถ์โชติ แต่กลับถูกนายหญิงเนตรคัดค้าน

เมื่อเป็นอย่างนั้น พวกเขาจึงไม่กล้าพูดอีก

มื้อค่ำผ่านไป สามีภรรยาตระกูลธนัตถ์โชติพาธิกานต์กลับ วายุบอกว่าจะไปส่งมณิกา

มณิกากอดนายหญิงเนตรแน่นและกระซิบขอบคุณที่ข้างหูเธอ: "คุณย่าคะ วันนี้ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ"

"ขอบคุณอะไรกัน ฉันเป็นย่าเธอนะ เอ็นดูหนูเป็นเรื่องสมควรแล้ว หนูแค่ต้องจำไว้ว่าต่อไปให้มาหาย่าบ่อยๆ " นายหญิงเนตรชอบมณิกาจริงๆ

โดยเฉพาะหลังจากที่มณิกาช่วยชีวิตของนายหญิงเนตร เธอก็ยิ่งรักเด็กคนนี้

แน่นอนว่าส่วนหนึ่งในความรักที่มีต่อมณิกานั้นคือความซาบซึ้งเธอช่วยชีวิตเธอไว้ และย่อมมีสาเหตุอื่นอีก

"อือ งั้นคุณย่ารีบพักผ่อนนะคะ พวกเรากลับก่อน"