คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 110

บทที่ 110 เจอโจรปล้นระหว่างทาง

"หาที่ให้ฉันรักษาขาให้เขาหน่อย และอย่าให้คนอื่นเปิดเผยออกไป"

เมื่อเห็นตี๋ฟู่ที่เจ็บปวดจนสลบไป ลู่เฉินจึงพูดอย่างเย็นชา

เมื่อกี้นี้เขาใช้ท่อเหล็กท่อหนึ่งทุบขาขวาของตี๋ฟู่จนแตก ตี๋ฟู่เลยเจ็บปวดจนสลบทันที

"คุณชายลู่ครับ ผมคิดว่าทิ้งเขาไปไว้ที่หน้าหน้าประตูกลุ่มเครื่องประดับ หยุนเฟยเถอะ ให้จั่วชิงเฉิงรู้ว่าคนก็ไม่ใช่คนที่สามารถมารังแกได้ง่ายๆ"ซ่งไห่เสนอข้อคิดออกมา

"เขาเหลือไว้ยังมีประโยชน์ต่อฉัน ช่วงนี้ดูแลเขาให้ดีนะ"ลู่เฉินส่ายหน้า

จั่วชิงเฉิงเริ่มมาต่อต้านกับเขาแล้ว ไม่ว่าเขายังมีวิธีอะไรหรือเปล่า ลู่เฉินล้วนต้องเตรียมตอบโต้

แล้ว

ส่วนการเหลือตี๋ฟู่ไว้ แน่นอนยังมีประโยชน์ของเขาอยู่

กลับมาถึงซูเปอร์มาร์เก็ต เมื่อได้เห็นผลการรายงานทางการเงินของหลายวันนี้ ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไร แต่อู๋เล่ยกลับโทษตัวเอง

"พี่เฉิน ผมพยายามเต็มที่แล้ว แต่หลายวันนี้มีแต่คนมาก่อความวุ่นวาย ทำให้ลูกค้ากลัวจนหนีหมด สิ่งที่ผมห่วงที่สุดก็คือถ้าพวกเขาไปเผยแพร่ข่าวลือลงโซเชียล นั้นเรื่องก็จะยิ่งซับซ้อนกว่าเดิมแล้ว"อู๋เล่ยพูดอย่างเป็นห่วง

ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ตอนนี้เขาได้รู้สึกถึงความรู้สึกของพ่อลูกบ้านหูได้รับในก่อนหน้านี้ที่ตนเองได้จัดการพวกเขา

"แจ้งความดำเนินคดีก่อนละกัน ไม่นั้นข้างหลังจะจัดการยากมาก"ลู่เฉินคิดแล้วพูด

เขาก็เป็นห่วงว่าถ้าจั่วชิงเฉิงใช้วิธีที่เขาจัดการพ่อลูกบ้านหูมาจัดการเขา ถ้าเผยแพร่ไปทั่วโซเชียลแล้ว นั้นก็ยากที่จะพิสูจน์ความจริงแล้ว

"เอ๊ะ ไปจ้าพวกมือรับจ้างคอมเม้นหน่อย และต้องติดตามเสียงที่ไม่ดีบนเน็ตตลอดเวลา ถ้าพบว่ามีของซูเปอร์มาร์เก็ต ไม่ว่าดีหรือไม่ดี ล้วนให้มือรับจ้างคอมเม้นจมเสียงพวกนั้นลงไปก่อน"ลู่เฉินพูดเสริมอีก

เขานี่ก็ถือว่าเป็นการวางแผนล่วงหน้า แม้ว่าเขาไม่พึ่งซูเปอร์มาร์เก็ตหากำไรให้เขา แต่เขาก็ไม่อยากเห็นซูเปอร์มาร์เก็ตขาดทุน

ซูเปอร์มาร์เก็ตนี้เป็นข้ออ้างที่เขาเตรียมจะเอาไว้พูดกับหลินอี้จุน เพื่อมิให้เธอรู้สึกว่าเขาไม่ทำงาน และก็ไม่ทำธุรกิจใดๆ จะรู้สึกหงุดหงิด

สองปีนี้เขยังไม่อยากให้หลินอี้จุนรู้ฐานะที่แท้จริงของตัวเอง

"เออ วันก่อนได้แจ้งความแล้ว แต่ทางตำรวจบอกว่าตอนนี้พวกเขาก็ไม่สามารถจัดการได้ เพราะสิ่งที่คนเขานำมาล้วนเป็นสินค้าที่มีปัญญา นอกจากว่าถ้าพวกเราสามารถค้นพบหลักฐานที่ลูกค้าได้ทำเสียสินค้าเอง"อู๋เล่ยพูด

ลู่เฉินพยักหน้า รู้ดีแล้วว่าทางตำรวจไม่อยากจะช่วย ไม่นั้นพวกเขาคงจะสามารถค้นพบหลักฐานของเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรไปให้ผู้อำนวยการสถานีตำรวจเสี่ยว พูดสถานการณ์ของซูเปอร์มาร์เก็ตใก้กับเขา ถ้าเรื่องนี้ทางตำรวจจะสามารถแทรกแซงเข้ามาได้ นั้นก็จะจัดการได้ง่ายขึ้นแล้ว และก็จะหลีกเลี่ยงให้เหตุการณ์ต้องถึงขั้นที่ว่าถูกจั่วชิงเฉิงทำจนไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้

เพราะยังไงคนมีอำนาจของทุกฝ่ายในเมืองเขาล้วนเคยเลี้ยงข้าวมาก่อน ลู่เฉินเชื่อว่าเรื่องเล็กๆแค่นี้ ผู้อำนวยการสถานีตำรวจเสี่ยวจะต้องยอมช่วยเขาอยู่แล้ว

"โอเค คุณลู่ นั้นเอาไว้แค่นี้ก่อนละกัน ฝั่งนี้ได้พบกับปัญหาหน่อยนึง เร่งด่วนมาก ส่วนเรื่องของคุณเดี๋ยวฉันก็จะสั่งคนไปช่วยจัดการ"พอพูดเสร็จผู้อำนวยการสถานีตำรวจเสี่ยวก็วางสาย ฟังจากน้ำเสียงของเขา เหมือนจะเป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากจริงๆ

แต่เรื่องของตำรวจเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้ ก็เลยไม่ได้ถามอีก

พอลู่เฉินคุยโทรศัพท์เสร็จก็พิงอยู่บนโซฟา กำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะแก้แค้นจั่วชิงเฉิงยังไง