คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 140

บทที่140 เสียทั้งฮูหยินเสียทั้งไพร่พล

"พี่น้องลู่ พี่ใหญ่ลู่ ขอให้ได้โปรดให้เข้าใจหน่อยนะ ผมชดใช้ไปแล้วยี่สิบล้านอย่างไร ผมเอาออกมาได้แค่ยี่สิบล้านแล้วจริงๆนะ ถ้ามากกว่านี้อีกก็เหลือแต่ต้องไปหาพ่อของผมแล้วนะ!" จางดาวเรนใกล้จะร้องไห้แล้ว ได้พบเจอกับเจ้าบ้าแบบลู่เฉิน เขายังจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ไกล่เกลี่ยแล้ว

คิดดูว่าเขาเป็นคุณชายใหญ่บ้านจางผู้สง่างาม ทายาทหนึ่งเดียวในอนาคตของบ้านจาง กลับถูกเจ้าหนุ่มนี่ที่ไม่ได้มีเสียงโด่งดังกดดันบังคับมาถึงจุดนี้ ชื่อเสียงของเขาที่เป็นหนึ่งในสี่คุณชายใหญ่ เกรงว่าจะต้องถูกตัดออกเสียแล้ว

"คุณคิดว่าผมเป็นคนที่จะมานั่งสนใจไม่กี่สิบล้านนี่เหรอ?" ลู่เฉินคล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มได้จ้องมองจางดาวเรน

แม่งเอ๊ยถ้าเขาสนใจไม่กี่สิบล้านนี่ เขายังจะบริจาคเงินห้าสิบล้านให้กับสถานีตำรวจเหรอ?

ผู้ชมที่ดูอยู่ในใจต่างก็ชื่นชมคำพูดของลู่เฉินเหมือนกันหมด

อันที่จริงเจ้าบ้าคนนี้ เป็นเจ้าบ้าที่พอเห็นต่างกันคนละทางแล้ว เอะอะก็โอนเงินบริจาคให้สถานีตำรวจห้าสิบล้าน

"ลู่เฉิน แบบนี้น่ะคุณจะรังแกคนมากเกินไปแล้ว!" จางดาวเรนอดไม่ได้แล้วที่จะคลุ้มคลั่งออกมา

ถูกลู่เฉินกลั่นแแกล้งเป็นโชว์ลิงครั้งที่สองแล้ว เขาจะเก็บอารมณ์กรุ่นโกรธได้ที่ไหนอีก ท่าทางจะเอาเป็นเอาตายกับลู่เฉิน

"คุณจาง เวลาของคุณมีไม่มากแล้ว อีกเดี๋ยวเสี่ยวซัวจุนเอาบัญชีส่งให้ผม คุณก็ไม่สามารถกู้สถานการณ์กลับมาได้แล้วนะครับ" เห็นจางดาวเรนคลุ้มคลั่ง ลู่เฉินก็พูดเตือนอย่างหวังดี

จางดาวเรนที่เมื่อกี้จะสู้ยิบตากับลู่เฉินได้ยินแล้วก็พลันนิ่งเงียบไป เมื่อตำรวจมา พวกเขาก็ไม่มีโอกาสแน่นอนแล้วจริงๆ

จางดาวเรนส่งเสียงเหอะเย็นๆออกมา ก็เดินไปอีกด้านโทรศัพท์หาพ่อของเขา

เรื่องนี้เกินขอบเขตความสามารถในการควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์แล้ว จำเป็นต้องให้พ่อของเขาออกหน้ามาด้วยตนเอง

"พ่อ Moonlight Baths เกิดเรื่องแล้ว" เมื่อจางดาวเรนต่อสายพ่อของติดแล้ว ก็พูดเข้าเรื่องเลยทันที

"เกิดอะไรขึ้น?" จางซิงฉวนสอบถาม

"เมื่อวันก่อนในงานเลี้ยงของตระกูลจั่ว มีเจ้าคนที่ชื่อลู่เฉิน พ่อยังจำได้ใช่ไหม ก็คือเจ้าหนุ่มนั่นที่ เซ่ซูเจี๋ย ขอชนแก้วกับเขาด้วยตัวเอง" จางดาวเรนพูด

"แกพูดต่อสิ" จางซิงฉวนกล่าว

"ลูกน้องของผมได้ให้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงกับแม่ยายของเจ้าหนุ่มนั่นไป วันนี้เขามาคืนเงินแทนแม่ยายของเขา แต่อาจเพราะเกี่ยวกับดอกเบี้ยสูงเกินไป เขาก็เลยเล่นลูกไม้ให้พวกเราจ่ายเงินชดใช้ค่าทำขวัญ" จางดาวเรนค่อยๆพูดอย่างระมัดระวัง ต่อหน้าพ่อของเขา เขาไม่มีทางกล้าพูดโกหก

"ในเมื่อแกรู้ว่าเขากับ เซ่ซูเจี๋ย รู้จักกัน แกจ่ายให้เขาก็ไม่ใช่ว่าได้แล้วเหรอ? เรื่องเล็กๆแค่นี้ก็จัดการไม่ได้ แกทำให้ฉันผิดหวังมากแล้วนะ" จางซิงฉวนพูดอย่างโมโห

"ไม่ใช่ครับ เขาต้องการห้าสิบล้านนะ เป็นการรีดไถชัดๆ แม่ยายของเขากู้ไปแค่หนึ่งล้านเท่านั้น ทั้งหมดคืนมาหนึ่งล้านสองแสนเท่านั้น" จางดาวเรนพูดอธิบาย

"อะไรนะ? ห้าสิบล้าน? ไอ้หนุ่มคนนี้เลวอย่างนี้ เงินของบ้านจางของฉันยังจะเอาไปได้อีกเหรอ?" จางซิงฉวนเองก็โกรธแล้ว นี่มันตบหน้าบ้านจางของเขาชัดๆ

"ใช่ครับ ผมเองก็รู้สึกอย่างนี้ แต่ว่าคิดถึงที่เขารู้จักกับ เซ่ซูเจี๋ย ผมก็เลยตกลงที่จะชดใช้ให้เขายี่สิบล้าน แต่เจ้าหนุ่มนั่นก็ยังไม่หยุด ที่สำคัญคือ เมื่อกี้เขาโทรหาเสี่ยวซัวจุนต่อหน้าผม ต้องการบริจาคเงินให้สถานีตำรวจห้าสิบล้าน เพื่อที่จะมายึดโรงอาบน้ำของพวกเรา" จางดาวเรนพูดด้วยสีหน้าร่ำไห้

"เวรเอ๊ย!" จางซิงฉวนพูดผรุสวาทออกมา สงบสติเป็นเวลาสองนาทีเต็มๆ เขาถึงจะสูดหายใจลึกๆแล้วพูดออกมา "ให้เขาไปห้าสิบล้าน ให้เขายกเลิกเรื่องการบริจาคเงินให้กับสถานีตำรวจ ยิ่งไปกว่านั้นห้ามให้เขาให้ตำรวจดำเนินการ"

ให้ลู่เฉินห้าสิบล้านถึงแม้จะตบหน้าบ้านจางของเขา แต่ก็ยังดีกว่าการที่โรงอาบน้ำเกิดเรื่องล่ะ

อันที่จริงในโรงอาบน้ำแห่งนั้นเกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของคนใหญ่คนโตมากมาย ถ้าทำไม่ดี ความสัมพันธ์ทั้งหลายที่บ้านจางของเขาลำบากลำบนทำมาในหลายปีมานี้อีกเดี๋ยวล้วนต้องพังทลายลงอย่างแน่นอน

"ครับผม ผมเข้าใจแล้ว อีกเดี๋ยวผมจะเอาบัญชีของเขาให้กับพ่อ" จางดาวเรนพูดแล้วก็วางโทรศัพท์ลง เดินไปหาลู่เฉิน

"พี่ลู่ ห้าสิบล้านผมให้แล้ว คุณเอาเลขให้ผมเถอะ" จางดาวเรนพูดอย่างอดกลั้นกับการอยากกระโดดฆ่าคน

"นี่สิทำถูกแล้วใช่ไหม" ลู่เฉินหัวเราะพลางตบไหล่ของจางดาวเรน หลังจากนั้นก็เอาเลขที่บัญชีบอกกับเขา

เพียงแค่จางดาวเรนคิดว่าแค่นี้ก็จบแล้ว?

เหอะๆ ไฮไลท์น่ะยังอยู่ข้างหลังอยู่นะ

สีหน้าที่จางดาวเรนแสดงออกนั่นยอดเยี่ยมมาก เกือบจะกัดฟันส่งเลขที่บัญชีของลู่เฉินส่งให้พ่อของเขา

"พี่ลู่ พ่อผมกำลังจะโอนเงินให้คุณ คุณได้..." จางดาวเรนต้องการให้ลู่เฉินยับยั้งการดำเนินการของตำรวจ

"ไม่รีบ ผมได้เงินแล้วค่อยว่ากัน" ลู่เฉินพูดยิ้มเรียบๆ

จางดาวเรนไม่ได้พูดอะไรอีก ในใจก็หวังว่าพ่อของเขาจะทำได้ ห้ามผิดเวลา ถึงเวลานั้นก็จะต้องเสียทั้งฮูหยินเสียทั้งไพร่พลแล้วจริงๆ (เสียทั้งฮูหยินเสียทั้งไพร่พลคือเสียทั้งขึ้นทั้งล่อง)

ไม่พูดไม่ได้พ่อของจางดาวเรนยังถือว่ามีสามารถมากอยู่ เกือบจะยี่สิบนาทีถึงได้โอนเงินให้กับลู่เฉิน

"โอเค ได้รับเงินแล้ว ไปแล้วนะ" ลู่เฉินมองดูข้อความ หลังจากนั้นก็ลุกจากเก้าอี้ยืนขึ้น

"พี่ลู่ เรื่องนั้น..." จางดาวเรนไม่สามารถให้ลู่เฉินไปได้ ถ้าลู่เฉินจะไปทั้งอย่างนี้ แล้วโรงอาบน้ำของเขาถูกยึดเขาจะไปร้องไห้กับใครล่ะ

"นั่นน่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะ ดูสิ ในตอนที่คุณโทรหาพ่อของคุณ ผมก็ได้เอาห้าสิบล้านโอนไปที่บัญชีของทางสถานีตำรวจเรียบร้อยแล้ว"

ขณะที่ลู่เฉินพูดก็ยังอุตส่าห์เอาบันทึกธุรกรรมการเงินก่อนหน้านี้เปิดให้กับจางดาวเรนดู

จางดาวเรนเข้ามาใกล้มองบันทึกธุรกรรมการเงินของลู่เฉิน ใบหน้าก็พลันไม่มีสีเลือด ยิ่งกว่าคือใจตกลงไปในหุบเขา

"ขอโทษจริงๆนะ ถ้าคุณตอบตกลงข้อเสนอของผมเร็วกว่าก็เรียบร้อยไปแล้วนะ" ลู่เฉินยกมือขึ้นอย่างเสียใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นก็เดินแกว่งแขนไปมาออกจากโรงอาบน้ำไป

จางดาวเรนนั้นโกรธมาก เขาอ้าปากกว้าง จนกระทั่งลู่เฉินเดินเข้าลิฟต์ไป ถึงจะด่าออกมาเป็นชุดใหญ่ในที่สุด

"ลู่เฉิน ไอ้เหี้ยเอ๊ย! แม่งไม่จบสักที!"

เสียทั้งฮูหยินเสียทั้งไพร่พลจริงๆแล้ว

ไม่พูดถึงห้าสิบล้านที่ให้ลู่เฉินไปฟรีๆ โรงอาบน้ำของเขายังต้องเจอกับโอกาสเสี่ยงในการถูกยึดอีก

เขาโกรธมาก!

ไอ้หมาเยดแม่งตัวนี้ไม่ใช่คนเลยจริง!

ทำตัวเป็นคนยังไงทำไมถึงได้ชั่วแบบนี้ ไม่เหลือทางหนีทีไล่ไว้ให้แม้แต่น้อย!

คนอื่นๆเองก็ต่างมองตาค้างแล้ว

แม่งเอ๊ย นี่มันแม้แต่ทางหนีทีไล่เล็กน้อยก็ไม่เหลือไว้ให้พวกเขาแล้ว!

"จาง คุณจาง.." วังเปาพูดเรียกอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจอย่างหนึ่ง ถ้ารู้ก่อนว่าลู่เฉินจะเก่งเห้ๆแบบนี้ ถ้ารู้ก่อนว่าลู่เฉินจะเป็นคนบ้าที่ลงมือโหดเหี้ยมแบบนี้ เขาไหนเลยจะกล้าหาเรื่องลู่เฉินล่ะ

ในใจของเขารู้ดี หลักๆนี่ก็คือยังคงเป็นเขาที่ตอนนั้นใจอยากได้จนเกินไป อยากดักเงินหนึ่งร้อยล้านนั่นของลู่เฉิน ดังนั้นจึงไม่คิดให้หลักฐานการยืมกับลู่เฉิน จึงได้ทำให้ลู่เฉินโมโหไปแล้ว

ซ้ำยัง ตอนนี้เขาเองก็เข้าใจดีแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณจางยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมา เขาก็อยากได้แค่สิบล้าน แต่พอคุณจางปรากฏตัวออกมา ไอ้หนุ่มนั้นก็เรียกร้องจำนวนเงินที่สูงขึ้นไปถึงห้าสิบล้านตรงๆเลย

เขานี่เดิมทีจะต้องมีแค้นกับคุณจางสินะ

แต่ว่า เขารู้สึกว่าความผิดครั้งนี้เขาจะต้องเป็นคนแบกแล้ว

"จางอะไรของแม่งวะ กูจะทุบมึงให้ตายไอ้หมาเยดแม่ง!" วังเปาไม่เปิดปากพูดก็ดีอยู่แล้ว พอเปิดปาก จางดาวเรนก็ทนไม่ไหวแล้ว กระโดดไปเตะต่อยวังเปาชุดหนึ่ง

วังเปากุมหัวหมอบลงกับพื้นพูดร้องขอชีวิตไม่หยุด ลูกน้องคนอื่นๆต่างก็กลัวจนเงียบกริบไม่กล้าพูดอะไรออกมา หายใจยังไม่กล้าหายใจแรง

ชูเฉียวจื่อเวลานี้เองหลังจากเกิดเรื่องแล้วก็ให้หวาดกลัว เขารู้ว่าคืนเมื่อวานซืนได้เหน็บแนมเจ้าบ้านั่นไปยกใหญ่ ถ้าเกิดว่าวันไหนเขาจะมาคิดบัญชีกับตนเองจะทำอย่างไรล่ะ?

แม้กระทั่งจางดาวเรนก็ยังถูกเขาปั่นหัวปั่นไปมาจนหาทางออกไม่ได้ แล้วตนเองจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างไร!

ถึงแม้ได้ชกต่อยวังเปาไปแล้วยกหนึ่ง แต่ใจของจางดาวเรนก็ยังหลั่งเลือด

"แม่งเอ๊ย จะมายืนโง่อยู่ทำไม? ยังไม่รีบไปพาพวกคนทำหน้าที่เหล่านั้นออกมาให้หมดอีกให้กูอีก!" จางดาวเรนจ้องมองคนอื่นๆอย่างฉุนโกรธ

เขารู้สึกว่าการที่ตำรวจจะมาบุกตรวจสอบอย่างกะทันหันมีความเป็นไปได้สูงมากๆ ยังไงก็ตาม ล้วนต้องพาสาวงามผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายออกจากที่นี่ให้หมด แล้วก็ยังมีพวกหลักฐานก่อนหน้านั้นที่เก็บเอาไว้ก็ต้องทำลายลงเช่นกัน

ไม่อย่างนั้น Moonlight Baths ของเขาจะต้องจบเห่แล้วจริงๆแน่ๆ

ที่สำคัญก็คือ การทำให้ความเป็นส่วนตัวของคนใหญ่คนโตพวกนั้นหลุดออกมา จะทำให้ความสัมพันธ์ทั้งหมดของบ้านจางของพวกเขาล้วนต้องพังพินาศในคืนเดียว

ไม่มีความสัมพันธ์ต่างๆแล้ว บ้านจางของเขาจะยืนหยัดอยู่ในสี่ตระกูลใหญ่ได้ยังไง จะต้องถูกตระกูลอื่นปัดตกลงมาแน่นอน

แต่ว่าหวังเปาและคนอื่นๆยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบกลับ ก็เห็นว่าตำรวจกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาแล้ว

ในใจเต้นดังตึกๆ สองขาอ่อนแรง ใจที่คิดอยากจะตาย จางดาวเรนมีครบหมดแล้ว