คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 199

บทที่ 199 หวังว่านอยากโอ้อวด

ลู่เฉินและหลินดาไห่กำลังช่วยกันบนภูเขาสุสาน พวกเขาไม่ได้กลับไปเลยจนกระทั่งเย็น

พรุ่งนี้ที่บ้านจะเรียนเชิญอาจารย์มาสวดมนต์ และจะต้องเชิญชวนกันมาเยอะหน่อย มะรืนนำสุสานกองให้เสร็จ

กองหลุมฝังศพ เป็นประเพณีของเขตภาคตะวันตกเฉียงใต้

ในหมู่บ้านชนบทของฝั่งเขตภาคตะวันตกเฉียงใต้ เมื่อคนเสียชีวิตลงแล้ว ก็จะนำศพฝังไว้ในที่ดินของตนเอง ไม่เหมือนกับในเมือง ที่ฝังไว้ในสุสานที่กำหนด

ฉะนั้นเมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งปี สุสานก็ชำรุด ตราบใดที่คนในครอบครัวสภาพเศรษฐกิจไม่เลวร้ายเกินไป ก็จะใช่เงิน ซ่อมแซมสุสานใหม่อีกรอบ

เมื่อตอนเย็นเวลาทานข้าว เพราะว่ามีครอบครัวหวังเสวี่ยเพิ่มเข้ามา ทำให้ไม่พอที่จะนั่งทานกันในโต๊ะเดียว หากเพิ่มเป็นสองโต๊ะ ในห้องนั่งเล่นก็ไม่สารถที่จะวางได้

“ไปทานในร้านมั้ย อีกสักครู่เพื่อนๆเธอและเสี่ยวจี้ก็จะมาด้วย” หวังว่านพูด

หวังว่านเป็นลูกสาวของหวังไก สายตาที่เธอมองลู่เฉินและคนอื่นๆไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่

เดิมเธอจะพาแฟนกลับมาเพื่อทานอาหารค่ำในวันนี้ แต่คาดไม่ถึงว่าคนในบ้านหังเสวี่ยจะกลับมากันเนอะขนาดนี้

“พ่อ เสี่ยวจี้และเพื่อนๆของเขาเป็นเพื่อนร่วมธุรกิจในงาน เขาเป็นถึงเถ้าแก่กันทั้งนั้นเลย จะนั่งทานอาหารกับคนธรรมดาได้ไงกัน?” หวังว่านพูด

ต่อให้หวังไกจะโง่กว่านี้ เขาก็เข้าใจความหมายของลูกสาว ความหมายของลูกสาวก็คือกลัวแฟนเธอจะดูถูกหวังเสวี่ยและครอบครัวเธอ

หวังเสวี่ยและครอบครัวเธอต่างเป็นคนฉลาด พอได้ยินหวังว่านพูดเช่นนั้น เธอก็เริ่มไม่สบายใจ

“หวังว่าน เสี่ยวจี้เป็นแฟนเธอใช่มั้ย พวกเขาทำงานอะไร?” หวังเสวี่ยถาม

“ป้าเสวี่ย เสี่ยวจี้เปิดบริษัทค่ะ เป็นเจ้าของบริษัท เพื่อนๆของเขาก็เป็นเจ้าของบริษัทกันทั้งนั้น” หวังว่านพูดอย่างภาพภูมิใจ

หวังเสวี่ยตะลึง ไม่นึกเลยว่าหวังว่านจะหาแฟนดีๆได้คนหนึ่ง ทันใดนั้นก็ไม่รู้แล้วเหมือนกันว่าควรทำอย่างไรดี

“ใช่แล้ว ป้าเหวี่ย ตอนนี้ลู่เฉินยังเป็น รปภ มั้ยคะ?” หวังว่านมองลู่เฉิน ในสายมีความไม่พอใจเลื่อนผ่านไป

ครั้งก่อนพวกเธอไปบ้านหวังเสวี่ยที่ยวี่โจว หวังเสวี่ยยังบ่นที่ว่าลู่เฉินไปเป็น รปภ ไม่มีประโยชน์อะไร

เทียบกับแฟนเธอแล้ว ลู่เฉินมันก็คือตัวขยะ

“ใช่แล้ว พี่เขยหนูเนียยังเป็น รปภ ค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย” หลังจากที่หลินอี้เจียได้ยินคำดูถูกเยาะเย้ยของหวังส้นแล้ว เธอหันไปมองลู่เฉินและกระพริบตาแล้วพูด

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลินอี้เจีย ความดูถูกนัยน์ตาหวังว่านก็เพิ่มมากขึ้น

แม่ของหวังว่านเสี่ยวฟางจึงพูด: “นี่ลูก พวกหนูอยู่กันในเมือง เป็น รปภ จะไปมีอนาคตที่ดียังไง ให้ลู่เฉินอยู่ในเมืองฉีเจียงมั้ย เดี๋ยวฉันให้เสี่ยวจี้หางานให้เขา”

หวังเสวี่ยกำลังจะโต้กลับ แต่พอได้ยินหลินอี้เจีย: “ได้สิค่ะ ป้า งั้นต้องรบกวนด้วยนะคะ”

ลู่เฉินและคนอื่นๆต่างยิ้มเบี้ยวกันในใจ นี่มันเป็นจังหวะที่หลินอี้เจียอยากจำทำลายหวังว่าน

ใช่แล้ว หลินอี้เจียไม่ชอบขี้หน้าหวังว่านและเสี่ยวฟางที่ชอบดูถูกคนอื่น

หากก่อนหน้าวันนี้ เธอเองก็ไม่รู้หรอกว่าลู่เฉินมีปัญญาจริงหรือเปล่า

แต่หลังจากวันนี้ เธอเชื่อว่าไม่มีใครกล้าหาเรื่องพี่เขยเธอ

เรื่องบ้านจางนั้นก็ช้างเถอะ