คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 286

บทที่ 286 ก่อนเปิดตัวเทคโนโลยีอี้ฉี

เป็นสายจากวังชิจู เขาได้เชิญชวนลู่เฉินไปร่วมดื่มชาด้วยกัน และถามว่าเขามีเวลาหรือไม่？

“ไปที่ซากุระคลับเถอะ” ลู่เฉินพูดจบก็วางสายไป

เมื่อสองวันก่อนตู้เฟยบอกกับเขาว่าวังชิจูกับจั่วชิงเฉิงเป็นพวกเดียวกัน เขาคิดว่าวังชิจูจะรนหาที่ตายเสียอีก นึกไม่ถึงว่าแท้จริงแล้ววังชิจูเพียงแต่ทำความร่วมมือกับตระกูลจั่วเท่านั้น เขาไม่ได้เข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้

ลู่เฉินจึงได้ปล่อยตระกูลวังไป

ตัวละครเล็กๆอย่างบ้านตระกูลวังนี้ เขาตั้งใจว่าจะให้อู๋เล่ยจัดการแก้แค้นด้วยตัวเอง

เมื่อเดินทางมาถึงซากุระคลับ ลู่เฉินและวังซิงรอเขาอยู่ 10 กว่านาทีแล้ว

ตู้เฟยนำทางลู่เฉินมายังห้องวีไอพีห้องหนึ่ง

“ท่าน ท่านประธานลู่ครับ” วังชิจูและวังซิงลุกขึ้นทักทาย

สองคนพ่อลูกท่าทางไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่

ลู่เฉินมองไปยังพ่อลูกสองคนนั้นแล้วถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ว่า “ท่านหัวหน้าตระกูลวังช่างเห็นความสำคัญกับสุขภาพจริงๆนะครับ เชิญผมร่วมดื่มน้ำชาแต่เช้าเชียว”

วังชิจูยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านประธานลู่เป็นคนน่าขันเสียจริงนะครับ ใช่แล้วครับท่านประธานลู่ ครั้งที่แล้วที่ลูกชายของผมติดเงินคุณจนบัดนี้ยังไม่ได้คืน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ก่อนหน้านี้บ้านตระกูลวังของเราติดขัดเล็กน้อยจึงทำให้เงินหมุนไม่ทัน ขอคุณเข้าใจพวกเราด้วย”

วังชิจูไม่อยากอยู่ในที่นี้กับลู่เฉินนานเท่าไหร่นัก เนื่องจากเหตุการณ์ที่สามตระกูลใหญ่คุกเข่าต่อหน้าลู่เฉินเมื่อวานนี้ ยังจดจำอยู่ในสมองของเขา และบัดนี้เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับลู่เฉินจึงทำให้จิตใจเริ่มหวาดกลัว

แม้แต่สามตระกูลใหญ่ร่วมมือกันเพื่อจัดการเขาเพียงคนเดียวก็ยังทำไม่สำเร็จ แล้วเขาเป็นแค่หัวหน้าตระกูลวังจะทำอะไรได้ ？เขาเป็นเพียงแค่ตัวประกอบเล็กๆเมื่ออยู่ต่อหน้าลู่เฉินเท่านั้น

นี่คือเหตุผลที่เขาต้องรีบเข้ามาพบลู่เฉินในวันนี้

หากรอให้วันไหนลู่เฉินนึกเรื่องเงินได้ด้วยตนเองและมาทวงหนี้กับเขาถึงที่บ้าน เขาสามารถเดาได้ว่าเมื่อถึงเวลานั้นคงไม่ได้เป็นแค่เพียงการทวงหนี้ธรรมดาๆแล้ว

“เรื่องนั้นเป็นเรื่องของครอบครัวคุณ ผมรู้เพียงแค่ว่าการยืมเงินต้องมีดอกเบี้ย” ลู่เฉินพูดออกมาเบาๆ

“คุณลู่ครับ ถ้าเช่นนั้นเรายึดดอกเบี้ยตามธนาคารได้หรือไม่？” วังชิจูรู้ว่าลู่เฉินจะไม่ยอมให้พวกเขาจ่ายแค่เงินที่ยืมไปอย่างแน่นอน

“ผมไม่ได้เปิดธนาคารนะ ทำไมถึงจะต้องให้พวกคุณจ่ายดอกเบี้ยตามธนาคารล่ะ？” ลู่เฉินถามด้วยความเจ้าเล่ห์

วังชิจูสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ลู่เฉินจะเล่นเกมกับพวกเขาแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นคุณลู่คิดว่า ควรจะเก็บดอกเบี้ยเท่าไหร่ดี？” วังชิจูถามด้วยความระมัดระวัง

“ดอกเบี้ยพันละห้าต่อวัน ไปคิดดูเอาเองแล้วกัน” ลู่เฉินตอบ

วังชิจูสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเจน การที่ลู่เฉินเก็บดอกเบี้ยเช่นนี้ไม่โหดร้ายไปหน่อยหรือ？！

“ประธานลู่ครับ พวกท่านเองก็มีธุรกิจมากมายไม่ขาดแคลนเงินจำนวนนี้ใช่หรือไม่？ ท่านลองคิดดูอีกสักหน่อยว่าดอกเบี้ยนี้พอจะลดให้พวกเราอีกสักหน่อยได้ไหม？ หลายเดือนมานี้ตระกูลวังของเราพบกับปัญหามากมายจริงๆ ไม่อาจนำเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาให้คืนได้” วังชิจูยิ้มและพูดอย่างเขินอาย

ลู่เฉินหยิบน้ำชาขึ้นมาดื่มแล้วตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณมีเงินครบค่อยมาคืนผมก็ได้ ยังไงซะผมก็ไม่รีบร้อนใช้เงินก้อนนั้นอยู่แล้ว”

เขาพูดด้วยท่าทางคล้ายกับกำลังหาวิธีแก้ไขให้กับบ้านตระกูลวัง แต่วังชิจูและวังซิงนั้นสีหน้าไม่น่าดูเอาเสียเลย

ในใจของพวกเขาคิดว่านี่มันยิ่งกว่าการกู้เงินนอกระบบเสียอีก！！！

“ท่านประธานลู่ครับ พันละหนึ่งได้ไหม？ นี่ก็สุดความสามารถของพวกเราแล้ว” วังชิจูถาม

เขาเองยังไม่ถอดใจ เนื่องจากลู่เฉินได้เรียกดอกเบี้ยอัตราขั้นสูงมาก ไม่ต่างอะไรกับการให้ตระกูลมาของเขาล้มละลายเลย เขาจะต้องพยายามหาวิธีให้ดอกเบี้ยลดลงให้ได้

“เวลาของผมมีจำกัด หากในวันนี้ตระกูลวังไม่ได้เดินทางมาเพื่อคืนเงิน รอให้ผมมีเวลาเมื่อไหร่แล้วผมจะไปเก็บด้วยตัวเอง วันนี้ต้องขอตัวก่อน” เมื่อลู่เฉินพูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป เขาต้องการที่จะจัดการกับตระกูลวัง ยิ่งพวกเขาอ่อนแอลงเท่าไหร่ก็เท่ากับว่าได้ช่วยอู๋เล่ยแก้แค้นไปมากเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าลู่เฉินกำลังจะเดินจากไป วังชิจูและวังซิงก็สีหน้าคร่ำเครียด พวกเขามองดูแล้วคงไม่อาจที่จะเจรจากันต่อไปได้ และเขาเชื่อว่าลู่เฉินจะไม่เจรจากับพวกเขาอีกเป็นครั้งที่สอง เมื่อถึงเวลาที่ลู่เฉินมาทวงเงินด้วยตัวเองก็ไม่เพียงแค่เป็นเรื่องของเงินกู้ดอกเบี้ยสูงเท่านั้น

“ท่านประธานลู่ครับ รอสักครู่” วังชิจูกัดฟันแล้วพูดขึ้น “ถ้าเช่นนั้นก็พันละห้าหยวน ในวันนี้ผมจะคืนให้คุณทุกบาททุกสตางค์ขอให้คุณคืนหนังสือการยืมเงินให้ผมด้วย”

ลู่เฉินยิ้มขึ้นและบอกว่า “ตกลงตามนั้น คุณคิดดอกเบี้ยออกมาเองแล้วกัน”

เขาพูดจบก็เดินลงมานั่งอีกครั้งและมองดูที่หนังสือสัญญาการยืมเงินนั้น แล้วบอกตัวเลขมหาศาลกับวังชิจู ดอกเบี้ยพันละห้าต่อวันเป็นเวลาครึ่งปี ได้ถูกคำนวณออกมาในไม่ช้า

หลังจากที่เขาโอนเงินให้ลู่เฉินเรียบร้อยแล้ว ลู่เฉินก็คืนใบหนังสือสัญญาให้กับสองพ่อลูกตระกูลวัง

นับจากวันนั้นเหตุการณ์ค่อนข้างจะเงียบสงบ ลู่เฉินก็ได้ถือโอกาสพักผ่อนไปในตัว

เทคโนโลยีอี้ฉี บริษัทตองเจียอิเล็กทรอนิกส์ ซุปเปอร์มาร์เก็ตเซิ่งซื่อ อีกทั้งบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ปทั้งสี่บริษัทนี้ได้ดำเนินการต่อไปอย่างไม่ติดขัด

เทคโนโลยีอี้ฉีนั้น หลังการก่อตั้งเป็นเวลาครึ่งปีกว่า ก็ได้รวบรวมบุคลากรผู้มีความสามารถไว้ได้นับไม่ถ้วน อีกทั้งจากการทำงานนอกเวลาในทุกๆวัน ในที่สุดก็สามารถก่อสร้างสำเร็จลุล่วงไปกว่า 80% แล้ว

ไม่ว่าจะเป็นอาคารวิจัย ห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์ ห้องผลิต ห้องทำงาน หอพักพนักงาน พื้นที่นั่งเล่นและสถานบันเทิง ก็ได้สร้างขึ้นพร้อมกับตกแต่งเรียบร้อย

ดังนั้นเมื่อพวกเขาเปิดทำการเมื่อไหร่ก็สามารถทำงานได้ในทันที

ข่าวสารที่เทคโนโลยีอี้ฉีจะเปิดทำการนั้นได้เผยแพร่ออกไปและดึงดูดผู้คนจำนวนมาก

เทคโนโลยีอี้ฉีไม่เป็นเพียงหน้าตาของยวี่โจวเท่านั้น แต่ยังเป็นหน้าตาของเขตซีหนานทั้งหมด ทุกคนล้วนไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

ช่วงที่ผ่านมานี้เซ่ซูเจี๋ยได้เชิญลู่เฉินไปร่วมรับประทานอาหารด้วยตนเองถึงสองครั้ง ก็เพื่อยืนยันว่าเทคโนโลยีอี้ฉีพร้อมที่จะเริ่มทำงานแล้วหรือไม่

แน่นอนว่าลู่เฉินเองก็ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับเทคโนโลยีอี้ฉีโดยตลอด ในระยะเวลา 1 เดือนนี้เขาแทบจะเดินทางมาที่นี่ทุกวัน

“ทำไมยังไม่นอนอีกคะ？ พรุ่งนี้จะเปิดตัวบริษัทวันแรกแล้ว คุณต้องใช้พลังงานมากเลยนะคะ พักผ่อนเถอะ” อี้จุนอาบน้ำออกมาพบว่าลู่เฉินยังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ห้องรับแขกก็พูดออกมาด้วยความเป็นห่วง

“นั่นสินะครับ พรุ่งนี้ก็จะเปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้ว ผมยังนั่งกังวลอะไรอยู่เนี่ย！” ลู่เฉินเอามือลูบหัวตนเอง

เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรจิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลากลางคืน ความรู้สึกมีก็ยิ่งชัดเจนขึ้น

เขามีความรู้สึกว่าหลังจากพิธีเปิดในวันพรุ่งนี้จะเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น

“คุณตื่นเต้นมากเกินไปหรือเปล่าคะ？ ช่วงนี้ร่างกายของคุณจะต้องพักผ่อนอย่างเต็มที่ถึงจะเพียงพอ แต่ละวันคุณใช้สมองมากเกินไป รีบพักผ่อนเถอะค่ะไม่ต้องคิดอะไรแล้ว” หลินอี้จุนพูดกับเขา

ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาโยนทิ้งในที่เขี่ยบุหรี่จากนั้นลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ผมจะพูดไปหาตู้เฟยหน่อย คุณนอนก่อนเลยนะครับ ผมจะรีบกลับมา”

ลู่เฉินพูดจบก็เดินออกไปข้างนอก เขาเชื่อในความรู้สึกของเขานี้ว่าพรุ่งนี้จะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

อีกทั้งเรื่องนี้เกี่ยวกับเทคโนโลยีอี้ฉีของเขาแน่นอน......