คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 427

บทที่427 ไวรัส D

สำหรับ

สำหรับคนหัวเซี่ยแล้ว วันตรุษจีนเป็นวันรวมตัวของครอบครัวประจำปี ครอบครัวมีแต่ความสุข เพลิดเพลินไปกับความสวยงามของวันตรุษจีน

แต่สำหรับคนตงอิ๋ง วันตรุษจีนของหัวเซี่ยนั้น มันก็คือฝันร้ายของพวกเขา

ในเวลาหลายเดือนมานี้ เกาะจิ่วโจวและโรงพยาบาลใหญ่ทุกแห่งในเมืองรอบ ๆ เกาะจิ่วโจวเต็มไปด้วยผู้ป่วย

ผู้ป่วยเหล่านี้มีอาการที่เหมือนกันสี่อย่าง:

ระยะแรกจะเหมือนกับโรคไข้หวัด ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีปัญหา

ระยะที่สองจะมีเม็ดเลือดขาวจำนวนมาก หน้าขาวซีด อาเจียนท้องเสียและไม่มีแรง

ระยะที่สามผิวเน่าเปื่อย ถ้ารุนแรง จมูกและหูจะหลุดออกหมด

ระยะที่สี่ทั้งตัวเน่าเปื่อยในระดับหนึ่ง เริ่มมีการตายเกิดขึ้น

ที่สำคัญก็คือ จนถึงตอนนี้ ทั้งวงการแพทย์ตงอิ๋งยังไม่เจอเซรั่มที่ควบคุมไวรัสนี้ได้

ไวรัสแบบนี้ เหมือนกับไวรัสTในภาพยนตร์เกี่ยวกับชีววิทยา เป็นการเร่งการเผาผลาญของผู้ป่วย

แต่ที่ต่างกับไวรัสTก็คือ ตอนนี้ตราบใดที่ผู้ป่วยที่พัฒนาไปถึงระยะที่สี่ จะต้องตายหมด

ทีแรกตงอิ๋งคิดจะปิดข่าว แต่เมื่อมีผู้ป่วยเพิ่มมากขึ้น ผู้คนนับไม่ถ้วนในตงอิ๋งประเทศMและคนอื่น ๆ ที่ยังไม่ออกจากตงอิ๋งก็ได้ออกไป ตงอิ๋งปิดไม่ได้อีกแล้ว

จากนั้นก็ต้องขอความช่วยเหลือจากนานาชาติ

เมื่อมาถึงจุดนี้ ในที่สุดทางตงอิ๋งก็เปิดเผยความลับระหว่างพวกเขาและประเทศM ยอมรับว่าเป็นการวิจัยอาวุธชีวเคมีของพวกเขาก่อนหน้านี้ที่ทำให้เกิดการรั่วไหลของไวรัสชีวเคมี

และไวรัสชีวเคมีแบบนี้ คือไวรัสชีวเคมีที่คล้ายกับไวรัส T ผู้เชี่ยวชาญตงอิ๋งตั้งชื่อให้มันว่าไวรัสD

ส่วนลักษณะของไวรัสDมีอะไรบ้าง ตอนนี้กำลังวิจัยอยู่

ถึงแม่ตอนนี้มีแค่คนตงอิ๋งที่ได้ติดเชื้อไวรัสDแต่ภายในเวลาไม่กี่เดือน ก็มีผู้ติดเชื้อไวรัสDหลายหมื่นคน ทั้งโลกมีความประหลาดใจและความตื่นตระหนกชั่วขณะ พวกเขาทั้งหมดแสดงความเต็มใจที่จะสนับสนุนตงอิ๋งให้ก้าวข้ามความยากลำบากนี้ไปด้วยกัน

และลู่เฉินที่กำลังมีความสุขกับวันหยุดปีใหม่ หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเมืองหลวง ก็ต้องแจ้งติงต้าเฉิง ส่งกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ด้านเภสัชวิทยาไวรัสชีวภาพและนักวิทยาศาสตร์จากหัวเซี่ยไปช่วยแก้ปัญหาสถานการณ์ของไวรัสD

ลู่เฉินรู้สึกโชคดี ที่ตอนนั้นฟังเฉินชูหรัน ทิ้งตลาดแห่งนั้นของตงอิ๋งไป

ถึงแม้เขาจะเชื่อว่านักวิทยาศาสตร์จะแก้ปัญหาไวรัสDได้ ช่วยตงอิ๋งและช่วยมวลมนุษยชาติ แต่ตงอิ๋งกลายเป็นแบบนี้แล้ว เขารู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย

ตามหลักแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตงอิ๋งกับประเทศMหาเรื่องใส่ตัวเอง แต่คนที่บาดเจ็บมักเป็นประชาชนที่บริสุทธิ์

และแน่นอน

หลังจากตงอิ๋งเปิดเผยความลับที่น่าตกใจนี้ ตงอิ๋งและประเทศMก็ได้รับทั้งโลกประณาม

โดยเฉพาะรัฐบาลตงอิ๋ง ได้เผลิญกับการกบฏของเหล่าประชาชน คนตงอิ๋งนับไม่ถ้วนได้ล้อมสำนักนายกรัฐมนตรีของตงอิ๋งทุกวัน และเรียกร้องให้ตงอิ๋งเปลี่ยนนายกรัฐมนตรี

นายกรัฐมนตรีอานเผย ได้รับผลกระทบแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ลู่เฉินยิ้มพูด:"แต่ว่าครอบครัวของผมไม่ค่อยต้อนรับพวกเราหรอกนะ เธอต้องเตรียมใจไว้ให้ดี"

หลินอี้จุนยักคิ้ว แล้วพูดว่า"ยังไงพวกเราก็แค่ไปดู ไปทำความรู้จักเฉย ๆ ไม่ได้จะอาศัยอยู่บ้านนาย จะกลัวอะไร"

ธุรกิจใหญ่ของครอบครัวลู่เฉินอยู่ที่ยวี่โจว เธอไม่เชื่อหรอกว่าลู่เฉินจะอยู่ที่บ้านเกิดเขา

"จริงสิ บ้านเกิดนายอยู่ที่เมืองหลวงสินะ?"หลินอี้จุนจำได้ว่าปีก่อนตอนที่ลู่เฉินไปเมืองหลวง จะเคยบอกว่าบ้านเกิดเขาอยู่ที่เมืองหลวง

"เมื่อก่อนอยู่ที่เมืองหลวง ตอนนี้อยู่ที่เกาะพรูล้นเซีย"ลู่เฉินพูดแล้วพิงโซฟา จัดท่าที่ตัวเองชอบ

เห็นหลินอี้จุนทำหน้าสงสัย ลู่เฉินเลยอธิบาย"เมื่อก่อนพ่อผมหนีออกจากบ้าน จากนั้นก็ก่อตั้งตระกูลลู่ในเมืองหลวง ตอนนั้นผมคิดว่าในครอบครัวผมมีแค่พ่อผมคนเดียว หลังจากนั้นถึงจะรู้ว่าปู่ของผมพวกเขาอยู่ที่เกาะพรูล้นเซีย"

"อ๋อ แล้วเกาะพรูล้นเซียอยู่ที่ไหนเหรอ?ทำไมไม่เคยได้ยินเลย?"หลินอี้จุนเทน้ำชาให้ลู่เฉิน ถามอย่างสงสัย เธอไม่เคยได้ยินประเทศเล็ก ๆ นี้มาก่อนเลย

"ก็คือประเทศเกาะเล็ก ๆ ในยุโรปไม่ค่อยมีชื่อเสียง คนที่รู้ไม่เยอะจริง ๆ "ลู่เฉินรับชามาดื่ม แล้วยืดตัววางแก้วลงบนโต๊ะ

"ฉีฉีล่ะ?หล่อนอยู่กับย่าเหรอ?"ลู่เฉินวางแก้วชาลงแล้วถามขึ้น

"หล่อนออกไปกับป้าแล้ว"หลินอี้จุนนั่งโซฟาตรงข้ามลู่เฉิน หยิบนิตยสารขึ้นมาและพลิกดู

"จริงสิ พวกเราจะไปกี่วัน?ฉันจะได้จัดการเรื่องบริษัท"หลินอี้จุนเงยหน้ามองลู่เฉิน

"วันสองวันแหละ ผมไม่มีเวลาอยู่ตรงนั้นนานหรอก"ลู่เฉินกล่าว

หลินอี้จุนพยักหน้า แล้วโทรไปจัดการ