คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 475

บทที่ 475 สิบชั่วโมงสุดท้าย

ฝนตก

ในวันที่สองของการบุกเบิก ท้องฟ้าเริ่มมีฝนลงเม็ดมาเล็กน้อย

ใช่แล้ว ไททันก็มีฝน

แต่ฝนบนไททันไม่ได้เกิดจากน้ำ แต่เป็นมีเทนเหลว

เนื่องจากทะเลสาบและแม่น้ำขนาดเล็กเกิดจากการรวมตัวของมีเทนเหลว

ฝนค่อยๆตกหนักขึ้น คนงานต้องกลับไปที่เต็นท์เพื่อพักผ่อน แผนการขุดเหมืองถูกเลื่อนออกไปจนกว่าฝนจะหยุดตก

เมื่อเห็นฝนตกหนักทุกคนก็รู้สึกอัศจรรย์ใจ

มันเหมือนกับการกลับไปสู่ช่วงเวลาที่อาศัยอยู่บนโลกโดยไร้ความกังวล

“พวกเราไม่มีสวนในบ้านแล้ว”

ลู่เฉินแอบคิดอย่างเศร้าๆ “และไม่มีมนุษย์ที่มากขนาดนั้น”

“พวกเรามีมากที่สุด 110,000 คน ยังจะสามารถยืนหยัดต่อไปได้นานแค่ไหน!”

ฝนตกกระหน่ำและความคิดของลู่เฉินก็ล่องลอยไปไกล

เป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มวางมือการบุกเบิกขนาดใหญ่และงานก่อสร้างขนาดใหญ่ที่บ้าระห่ำแบบนี้ เขาจึงเริ่มมีแรงคิดเรื่องที่เหลือ

ตอนแรกเป็นเพราะบริษัทเทคโนโลยีอี๋ฉีพัฒนาศักยภาพได้อย่างรวดเร็ว บวกกับระบบภายในประเทศที่ทำให้เทคโนโลยีชั้นนำหลายอย่างของบริษัทเทคโนโลยีอี๋ฉีไม่สามารถจัดจำหน่ายให้กับมหาอำนาจตะวันตกอย่างเช่นประเทศMได้ ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกเสียดุล พวกเขาจึงทำการวิจัยอาวุธชีวเคมีเพื่อต้องการแซงหน้า

แต่ไม่คาดคิดว่ามันจะมาพร้อมกับไวรัส D ที่ทำให้มนุษย์ไม่สามารถอยู่รอดบนโลกได้และต้องระเห็จเร่ร่อนไปอยู่บนดาวบนท้องฟ้าของจักรวาล

ทั้งหมดนี้เหมือนมีการจัดเตรียมไว้อย่างเร้นลับ

หรือว่าความเร้นลับนี้มีมือที่กุมชะตากรรมของมวลมนุษย์จริงๆ?

ลู่เฉินเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าผ่านม่านฝน ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาๆ

ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจของเขาเหมือนจะหนักอึ้งเล็กน้อย

ลูกปัดวิเศษ เทคโนโลยีแห่งอนาคต

ทั้งหมดนี้แทบจะมีมือเดียวที่ควบคุมตระกูลหลันและเหมือนเป็นการจงใจส่งมันมาถึงมือเขา

ไม่ว่าคนอื่นจะเชื่อหรือไม่ แต่ลู่เฉินเชื่อว่ามีมนุษย์อื่นหรือสิ่งมีชีวิตชั้นสูงอื่นๆในจักรวาล

ด้วยลูกปัดวิเศษลูกนั้นที่เขาถือ

เขาเชื่อว่านอกเหนือจาก 110,000 คนเหล่านี้ นอกจากยานอวกาศเทียนกง ยังมีอารยธรรมชั้นสูงอื่นๆอยู่ในจักรวาลอย่างแน่นอน

เพราะไม่อย่างงั้นลูกปัดวิเศษนี้ก็ไม่มีทางอธิบายได้อย่างชัดเจน

ฝนตกคราวนี้กินเวลาไปสามวัน

ทะเลสาบสูงขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกือบจะไปไม่ถึงยานอากาศซี-หวั้งแล้ว

อย่างไรก็ตามลู่เฉินและคนอื่นๆกลับไม่ได้เป็นกังวล พวกเขาค่อนข้างมั่นใจเกี่ยวกับความแน่นหนาของยานอวกาศของพวกเขา น้ำในทะเลสาบจะลดลงในไม่ช้าก็เร็ว ถือโอกาสในเวลานี้ พวกเขายังสามารถรวบรวมมีเทนเหลวบางส่วนไว้สำรองได้อย่างสะดวก

มีเทนเหลวที่นี่เก็บได้โดยไม่มีวันหมด มีเพียงพอที่จะสกัดและแยกวัตถุดิบดิวเทอเรียมเพื่อให้พวกเขาเดินทางไปยังพร็อกซิมาคนครึ่งม้าb

ในปีถัดไปลู่เฉินและคนอื่นๆทำงานเกี่ยวกับการทำเหมืองแร่ ถลุงแร่ ปรับปรุงยานอวกาศซี-หวั้ง และสร้างที่อยู่อาศัยสำหรับคนธรรมดาชั้นสองอยู่บนไททัน กล่าวได้ว่าทุกคนที่อยู่บนยานอวกาศล้วนทำงานกันหมดยกเว้นผู้สูงอายุบางส่วน

แน่นอนว่ามีการสร้างรถลาดตระเวนหลายคัน ซึ่งโดยทั่วไปแล้วกลุ่มคนระดับสูงจะใช้ในระหว่างการทำงานตรวจสอบ

เมื่อกลับไปถึงยานอวกาศซี-หวั้ง ลู่เฉินก็ตรงไปที่แผนกวิจัยทางวิทยาศาสตร์ จากนั้นก็เห็นติงต้าเฉิงและคนอื่นๆกำลังดูอะไรบางอย่างอยู่หน้ากล้องโทรทรรศน์

พอเห็นลู่เฉินกลับมาแล้ว ติงต้าเฉิงก็ชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์และกล่าวว่า “เราพบดาวเคราะห์น้อยที่พุ่งเข้ามาทางทิศทางของไททันอย่างรวดเร็ว โดยเส้นที่ลากเชื่อมต่อขั้วเหนือกับขั้วใต้ของดาวเคราะห์น้อยดวงนี้ยาวประมาณ 20 กิโลเมตร ด้วยความเร็วปัจจุบันตราบใดที่มันพุ่งชนไททัน ระบบทั้งหมดบนไททันจะเปลี่ยนไป”

แม้ไททันจะไม่ระเบิด แต่ก็จะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขนาด 11 ริกเตอร์หรือสูงกว่านี้อย่างแน่นอน พอถึงตอนนั้นยานอวกาศซี-หวั้งจะถูกทำลาย

ลู่เฉินจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่มีดาวเคราะห์น้อยกำลังพุ่งมาทางไททันด้วยความเร็ว

“มันใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าจะมาถึงไททัน?” ลู่เฉินถาม

“หนึ่งวัน ถ้าจะพูดให้แน่นอน อย่างมากที่สุดก็ 12 ชั่วโมง” ติงต้าเฉิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“12 ชั่วโมง? พวกคุณเพิ่งค้นพบมันตอนนี้เหรอ?” ลู่เฉินขมวดคิ้ว

“ดาวเคราะห์น้อยดวงนี้ค่อนข้างแปลก เราไม่เคยสังเกตเห็นการมีอยู่ของมันมาก่อน อีกอย่างเราไม่รู้ว่ามันมาจากไหนและมาได้อย่างไร จู่ๆก็ปรากฏออกมาเสียซะดื้อๆ”ติงต้าเฉิงพูดอย่างจนปัญญา

ลู่เฉินยิ่งขมวดคิ้วแน่น

หากพูดกันตามเหตุผล ด้วยมาตรฐานเทคโนโลยีของพวกเขาตอนนี้ ด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่มีมาตรฐานระดับสูง พวกเขาถึงขนาดสามารถสำรวจดวงดาวจำนวนมากนอกกาแลคซีทางช้างเผือกได้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พบดาวเคราะห์น้อยดวงหนึ่งในระบบสุริยะ

และมันอยู่ห่างจากพวกเขาเพียง 12 ชั่วโมงถึงจะค้นพบมัน นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก

ไม่ต้องพูดถึงเทคโนโลยีปัจจุบันของพวกเขา แม้แต่เทคโนโลยีการสำรวจก่อนที่จะออกจากโลกก็เพียงพอแล้วที่จะค้นพบวิถีของดาวเคราะห์น้อยในเวลาอีกไม่กี่ปีหรืออีกสิบปีข้างหน้า

“เป็นไปได้ไหมที่จู่ๆดาวเคราะห์น้อยดวงนี้ก็โผล่ขึ้นโดยไม่มีเหตุมีผล?”

ลู่เฉินขมวดคิ้วด้วยลางสังหรณ์ที่ไม่ดี