บทที่ 48 ความปรารถนาของหลินอี้จุน
ทุกคนอยู่ในอาการตกตะลึง ลู่เฉินกล้าลงมือกับThree Heroes of the Water Margin เกรงว่าจะขี้เกียจมีชีวิตอยู่ต่อบนโลกใบนี้หรือเปล่า
หูหงเองก็ตาโต ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น
ลู่เฉินกล้าลงไม้ลงมือ นี่เขาต้องบ้าบิ่นขนาดไหนกัน?
“ลู่เฉินหนอลู่เฉิน รนหาที่ตายหรือไงกัน ถ้าแกยอมรับผิดโดยดีตั้งแต่แรกอย่างมากสุดก็ถูก Three Heroes of the Water Margin สั่งสอนเล็กน้อย คงไม่ร้ายแรงเท่าไหร่ แต่นี่แกกล้าตบหน้าพวกเขา ถ้าแขนไม่หักก็ขาหักละทีนี้” หูหงพูดแกมหยอก
“แม่งเก่งนักใช่ไหม กล้าลงไม้ลงมือกับลูกพี่ พวกเราลุย!”
บรรดาลูกน้องของThree Heroes of the Water Marginเจ็ดแปดคนที่ติดตามมาด้วยเห็นลูกพี่โดนตบเข้าอย่างจังก็พากันพุ่งเข้าใส่
ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี รีบถอยหลบออกไปเพราะกลัวโดนลูกหลง
ลู่เฉินอยู่กับที่ไม่ขยับ เขาใช้สายตามองทั้งสามด้วยความเยือกเย็น
“พวกเอ็งทุกคนหดหัวกลับไปเดี๋ยวนี้!” ซ่งไห่พูดขึ้นด้วยเสียงอันดัง
แม้พวกเขาจะถูกลู่เฉินตบหน้าไป แต่ไม่ได้มีความโกรธมีเพียงความกลัว
พวกเขาต่างพากันสงสัย แต่เป็นคำสั่งของลูกพี่ พวกเขาไม่กล้าขัดขืนได้แต่ถอยหลังกลับแล้วจ้องมองลู่เฉินด้วยความอาฆาต
“รู้ไหมว่าทำไมพวกแกถึงโดนตบ?” ลู่เฉินถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น และมองทั้งสามด้วยความผิดหวัง
“ขอให้คุณชายลู่สั่งสอนพวกเราด้วย” ทั้งสามตกใจจนตัวสั่น พวกเขาเดาออกถึงเหตุผลอยู่แล้ว
หูหงจ้างวานพวกเขาด้วยเงินห้าแสน บอกว่าให้จัดการยามคนหนึ่ง แต่ใครจะไปคิดว่ายามที่หูหงบอกนั้นคือลู่เฉิน
นี่ไม่ใช่บุคคลที่ลูกเศรษฐีธรรมดาจะจัดการได้ อำนาจที่อยู่เบื้องหลังเขาไม่ใช่แค่เศรษฐีลู่เท่านั้น
ในตอนนี้ในใจของพวกเขาทั้งสามคิดเหมือนกันว่าหูหงคงไม่รอดชีวิตแน่
“เพราะพวกแกทำให้ฉันผิดหวังเหลือเกิน อยากได้เงินทำไมไม่มาหาฉันละ แม้ว่าที่ผ่านมาพวกแกทั้งสามจะทำให้ฉันผิดหวังไม่น้อย แต่พวกแกก็เป็นคนที่ลู่จงฝึกฝนขึ้นมากับมือ ฉันก็ยังเห็นแก่คุณอาจงบ้าง แต่พวกแกกลับใช้ชีวิตเหมือนพวกข้างถนน!ถ้าไม่ตบพวกแกจะให้ไปตบหมาที่ไหน?” ลู่เฉินพูดด้วยความผิดหวัง
ทั้งสามสะดุ้ง พวกเขาเหมือนเด็กน้อยทำผิดถูกผุู้ปกครองตำหนิจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้น
คนอื่นๆเห็นเหตุการณ์ตรงหน้านี้ ต่างพากันเบิกตาโตอ้าปากค้าง
โดยเฉพาะหูหง
นี่มันโคตรน่ากลัวจริงๆ
ลู่เฉินไอ้ยาจกนี่ทำไมถึงได้กล้าสั่งสอน Three Heroes of the Water Margin และพวกเขาทั้งสามยังเชื่อฟังคำสั่งสอนด้วย
นี่แม่งใครกันแน่ที่เป็นพวกสวะ?
หูหงรู้สึกว่านี่มันช่างบ้าบอเหลือเกิน
“วันนี้ฉันไม่ค่อยพอใจร้านค้าของตระกูลหูเท่าไหร่ ฉันไม่สนใจว่าพวกแกจะใช้วิธีอะไรแบบไหน ภายในหนึ่งอาทิตย์จัดการให้ร้านค้าของตระกูลหูปิดตัวซะ ถ้าหากครั้งนี้ทำให้ฉันผิดหวังอีกก็ พวกแกคงรู้ตัวว่าจะเจออะไร” ลู่เฉินพูด
เขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็โยนกุญแจรถให้ซ่งไห่ พูดเสริมมาว่า “ช่วยเอารถปซ่อมให้ที”
พูดจบก็อุ้มฉีฉีเดินจากไป
เมื่อลู่เฉินเดินลับตาไป พวกเขาทั้งสามจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
อำนาจของลู่เฉินแข็งแกร่งมากจนพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
ทั้งสามหันมามองหูหงพร้อมกัน ขณะนี้หูหงได้แต่ยืนงงด้วยความตกใจ
เขาคิดว่าลู่เฉินเป็นเพียงแค่ยามคนหนึ่งเท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะมีอำนาจขนาดนี้ แม้แต่ Three Heroes of the Water Marginเองต้องเกรงกลัวเหมือนเด็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์