สรุปเนื้อหา บทที่ 498 ทำสงครามขั้นเด็ดขาด! – คุณพ่อสายเปย์ โดย ลู่ลู่
บท บทที่ 498 ทำสงครามขั้นเด็ดขาด! ของ คุณพ่อสายเปย์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลู่ลู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 498 ทำสงครามขั้นเด็ดขาด!
แม้ว่าเทคโนโลยีล่องหนไม่ได้ถูกนำมาใช้กับยานอวกาศซี-หวั้งทั้งหมด แต่จริงๆแล้วกระสวยอวกาศก็สัมฤทธิ์ผลเหมือนเครื่องบินรบร่องหน
“ทำลายดาวเทียมสื่อสารของพวกเขาทุกประเภทเสียก่อน”
ตู้เฟยได้ออกคำสั่งก่อนเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ
นี่คือขั้นตอนที่พวกเขาวางแผนไว้ก่อนออกเดินทาง
ตราบใดที่ตัดดาวเทียมสื่อสารของคนแคระ พวกเขาก็จะไม่สามารถสื่อสารสถานการณ์จริงในระยะไกลได้และเพื่อไม่ให้โจมตีพวกเขารอบทิศทางเมื่อพวกเขาลงจอด
เหมือนเป็นการใช้เครื่องบินรบอวกาศเปิดทาง
ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ดาวเทียมสื่อสารทั้งหมดที่อยู่เหนือพร็อกซิมาคนครึ่งม้าBก็ถูกทำลายโดยกองทัพอากาศของมนุษย์
ขณะนี้พร็อกซิมาคนครึ่งม้าBไม่มีสัญญาณแล้ว ดังนั้นเครื่องมือสื่อสารทั้งหมดจึงเกิดการขัดข้อง
ชนเผ่าคนแคระทั้งหมดหวาดวิตกอีกครั้ง
เนื่องจากพวกเขารู้ดีว่านี่คือสัญญาณที่มนุษย์จะเริ่มสงครามอีกครั้ง
เรดาร์ของประเทศต่างๆกำลังโคจรไปรอบๆอย่างสุดโต่ง สัญญาณเตือนภัยทั่วดาวดังขึ้นอย่างยาวนาน
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ศูนย์ตรวจสอบเรดาร์ทุกแห่งถูกขีปนาวุธโจมตีและทำลายก่อนที่จะพบเครื่องบินรบของศัตรู
อย่างแรกคือหูของคนแคระ ตอนนี้เป็นตาของพวกเขา แทบจะทั้งหมดถูกมนุษย์โจมตีจนหูหนวกตาบอด
ในเวลานี้ชนเผ่าคนแคระทั้งหมดต่างก็ตื่นตระหนกตกใจ ในใจมีแต่ความว้าวุ่น
พวกเขาไม่รู้ว่าจะมีอะไรรอพวกเขาอีก
โซนCก็คือทวีปฟ้าร้อง
ตอนนี้ประเทศเล๋ยเสินที่เป็นหนึ่งในห้าประเทศมหาอำนาจกำลังตื่นตระหนกกันไปทั้งแถบ
ไม่ว่าจะเป็นมวลชนหรือประเทศชั้นนำ ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยเงามืด
เรดาร์ของพวกเขาถูกทำลาย นั่นก็เท่ากับเป็นการทำลายดวงตาของพวกเขา
ทั้งยังไม่รู้ว่าศัตรูจะมาอีกเมื่อไหร่
การทำลายดาวเทียมสื่อสารก็เท่ากับเป็นการทำลายหูของพวกเขา
นอกจากการสื่อสารระยะสั้น พวกเขาก็ไม่สามารถสื่อสารกับทวีปอื่นๆอีกสี่ทวีปได้เลย
ไม่ นอกจากเมืองหลวงของพวกเขา พวกเขาก็ติดต่อกับเมืองอื่นๆไม่ได้เลย
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้เลยว่าเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นบ้างในตอนนี้
“รีบเปิดใช้งานการสื่อสารฉุกเฉินทันที เราต้องติดต่อทวีปอื่นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา!”
ในการประชุมฉุกเฉินของประเทศเล๋ยเสิน ประธานาธิบดีBryanรีบออกคำสั่งทันที
“ทหารโปรดตื่นตัวไว้ เตรียมสู้กับปีศาจอยู่ทุกเมื่อ!”
“พวกเขามียานอวกาศเพียงลำเดียว แต่เรามีเพื่อนร่วมชาติหลายพันล้านคน เราจะคว้าชัยชนะขั้นสุดท้ายได้อย่างแน่นอน!
“ชนเผ่าฝู้จงเจริญ!”
“ดาวBจงเจริญ!”
Bryanออกคำสั่งลงไปจนกลายเป็นการประชุมระดมพล
ชนเผ่าฝู้เป็นคำเรียกที่พวกคนแคระเรียกตัวเอง เหมือนกับวิธีการพูดของมนุษย์
“ชนเผ่าฝู้จงเจริญ!”
“ดาวBจงเจริญ!”
มีเสียงตะโกนดังไปทั่วห้องประชุม
“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”
ขณะนี้เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบเข้าไปในห้องประชุมและกล่าวด้วยความหวาดกลัว
การออกอากาศกระจายเสียงเหล่านี้ถ่ายทอดเป็นภาษาของชนเผ่าคนแคระทั้งหมด
ความตั้งใจคือชักชวนให้ชนเผ่าคนแคระยอมจำนน มิฉะนั้นจะทำการสังหารทั้งหมด
แม้ว่าคนแคระส่วนใหญ่จะสูง 4-5 เมตร แต่พื้นที่ที่อยู่อาศัยของพวกเขาก็ไม่ได้เล็ก
จากการใช้สายตาคาดคะเนคล้ายกับการก่อสร้างของมนุษย์
สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจคือการออกแบบอันหลากหลายของสถาปนิกคนแคระที่มีจินตนาการเฟื่องฟู พวกเขาไม่เคยเห็นสิ่งก่อสร้างแปลกประหลาดเหล่านี้บนโลกมาก่อน
แต่ไม่นานพวกเขาก็ถูกชนเผ่าคนแคระโจมตี
กระสุนต่างๆยังคงบินออกจากค่ายทหารของพวกเขา
แม้ว่าดาวเทียมสื่อสารของพวกเขาจะถูกทำลาย แต่ก็สามารถระบุตำแหน่งโดยไม่ใช้ดาวเทียมได้ในระยะทางสั้นๆ
“ดูเหมือนพวกเขาไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา” เมื่อเห็นกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนบินในหน้าจอ ผู้หมวดเซียวจ้านก็พูดขึ้นมา
“งั้นก็อย่าเกรงใจพวกเขาเลย ใครจะเป็นคนไปทำลายค่ายทหารของพวกเขาก่อน?” ตู้เฟยพูด
“ผมไปเอง” สื่อจิ้นตอบ
“ดี นี่คือกระสวยอวกาศ 40 ลำ ทหาร 5000 นาย ภารกิจจะต้องเสร็จสิ้นภายในวันพรุ่งนี้” ตู้เฟยกล่าว
“ครับ” สื่อจิ้นพยักหน้าและลุกขึ้นเพื่อปฏิบัติภารกิจ
ภายในเวลาไม่กี่นาทีกระสวยอวกาศ 40 ลำก็บินตรงไปยังค่ายทหารประเทศเล๋ยเสินที่คลาคล่ำไปด้วยห่ากระสุนปืนใหญ่
ต้องบอกว่าเมื่อกองทัพเล๋ยเสินที่สูญเสียเทคโนโลยีสมัยใหม่เผชิญหน้ากับกองทัพมนุษย์ก็เหมือนกับกระดาษเปียก
ไม่ว่ากองทัพมนุษย์ผ่านไปที่แห่งใด ก็ต้องทำลายให้พังพินาศย่อยยับโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น
การต่อสู้ทั้งหมดใช้เวลาเพียง 10 ชั่วโมง กองทัพมนุษย์ก็ได้รับชัยชนะ
ในคืนนั้นกองทัพประเทศถูกทำลาย ทหารของตู้เฟยได้เข้าควบคุมทำเนียบประธานาธิบดี
ประเทศเล๋ยเสินทั้งหมดตกอยู่ภายใต้การควบคุมของตู้เฟยโดยสมบูรณ์แบบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์