คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 512

บทที่ 512 ลู่ฉีฉีจะไปดูดาวนิวตรอนเอง

“ไม่ได้!”

พอได้ยินคำพูดฉีฉี ลู่เฉินสีหน้าเปลี่ยนทันที “ลูกรู้ไหมว่าการปฏิบัติการครั้งนี้มันอันตรายแค่ไหน? ใครก็ไม่รู้ว่าสสารดาวนิวตรอนเป็นอะไรกันแน่ ใครก็ไม่รู้ว่าเข้าใกล้ไปแล้วจะเกิดอันตรายอะไรไหม หรือจะโดนดูดเข้าไปจนกลายเป็นเนื้อบดก็ยังไม่แน่เลย พ่อจะไม่ยอมอนุญาตให้ลูกเข้าร่วมแผนการนี้แน่!”

“พ่อคะ หนูไม่ได้มาขอร้องพ่อนะคะ” ฉีฉียิ้มทะเล้น นั่งลงข้างลู่เฉิน

“พ่อเองก็รู้ว่า การปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี่หนูเป็นคนคิดออกมา แถมยานรบป้องกันที่จะไปสำรวจดาวนิวตรอนครั้งนี้มีหลายเทคนิคสำคัญเป็นสิ่งที่หนูถนัดเลย แม้แต่บางรหัสหนูยังเป็นคนกำหนดเลย....” ลู่ฉีฉีพูดด้วยสีหน้าทะเล้นได้ใจ

“เด็กคนนี้นี่ทำไมดื้อขนาดนี้เนี่ย? แผนงานนี้มีหลายจุดที่ไม่แน่นอน ระดับความอันตรายพุ่งถึงขีดสุด แถมต่อให้พ่อยอม แม่ลูกจะยอมหรือไง? ถ้าพ่อยอมให้ลูกไป แม่ลูกไม่ตีพ่อตายสิแปลก” ลู่เฉินส่ายหน้าอย่างหนักแน่น

ภารกิจที่ความอันตรายสูงขนาดนี้ เขาไม่มีทางยอมให้ลูกสาวตัวเองไปเสี่ยงแน่นอนอยู่แล้ว

“พ่อ พ่อยังพูดเองเลยว่า แผนงานนี้อันตรายเต็มไปหมด งั้นพ่อยิ่งต้องให้หนูไปสิ” ฉีฉีตาเป็นประกายพลางว่า

“ทำไม?” ลู่เฉินมองหน้าลูกสาวอย่างไม่เข้าใจ

“พ่อเป็นประมุขของมนุษย์ ในเวลาเดียวกันก็เป็นนักวิทยาศาสตร์มือเยี่ยม ในเมื่อแผนงานนี้อันตรายมาก งั้นพ่อยิ่งต้องทำตัวเป็นแบบอย่าง ลงไปตรวจสอบเองถูกไหม? แต่มันยังมีเรื่องอีกมากที่รอให้พ่อจัดการกำกับ ดังนั้นพ่อจะไปไม่ได้หรอก

ถ้างั้นในฐานะลูกสาวพ่อ ก็เป็นนักวิทยาศาสตร์มือเยี่ยมของมนุษย์เหมือนกัน ฉันจะก้าวออกมาทำเรื่องนี้แทนพ่อได้ไหมล่ะ?”

ลู่เฉินขมวดคิ้ว ได้ยินฉีฉีพูดต่ออีก “เอาล่ะ ถ้าจะรับผิดชอบต่อสังคมมนุษย์ หนูยิ่งต้องไปเลย

ถ้าเจออาวุธอะไรบนเศษดาวนิวตรอน ด้วยความสามารถความรู้ของหนู หนูจะยิ่งได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากขึ้น

พ่อ อย่าลืมนะคะ หนูยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านดาราศาสตร์มือเยี่ยมในตอนนี้ด้วย”

ลู่เฉินไม่พูดอะไร ความหมายของฉีฉีเขาเข้าใจดี แต่ฉีฉีเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา ต่อให้เขาเข้าใจดีแค่ไหน ก็ตัดสินใจอะไรแบบนี้ไม่ได้

“เรื่องนี้ไว้ก่อน พ่อจัดวางคนไว้หมดแล้ว” ลู่เฉินยังคงส่ายหัว

“พ่อ หนูเหมือนจะลืมบอกพ่อเรื่องหนึ่ง การปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี้น่ะยังไม่ได้ปล่อยส่วนสำคัญศูนย์กลางออกมา ถ้าพวกพ่ออยากได้จริงๆ มันก็เป็นแค่กลไกตัวที่ทดสอบออกมาได้เท่านั้น เอาไปใช้ก็ได้ ถ้าไม่มีเทคนิคสำคัญส่วนกลางนี่ พวกพ่อก็กลับไปใช้ระบบแบบเดิมละกัน”

พูดจบ ฉีฉีก็หมุนตัวทำท่าเดินออกไป

ลู่เฉินตะลึงอึ้ง โกรธถึงขีดสุด

เขาตบโต๊ะดังปึ้ง ของเล็กๆน้อยๆหล่นลงพื้นหมด ทันใดนั้นมีทหารสองนายเดินเข้ามา พวกเขามองรอบห้องอย่างแปลกใจ

“ไม่มีอะไร” ลู่เฉินโบกมือไล่ ทั้งสองคนถึงเดินออกจากห้องพลางปิดประตูไป

ฉีฉีกลับหมุนตัวกลับมายิ้มหวานให้ลู่เฉิน พูดอย่างทะเล้นว่า “พ่อคะ หนูรู้ว่าพ่อทำใจตีหนูไม่ได้หรอก ดังนั้นพ่อให้หนูข่มขู่พ่อสักครั้งเถอะค่ะ เพราะยังไงเทคนิคแกนกลางอยู่ในสมองหนูนี่ พ่อเองก็เคาะกะโหลกหนูออกมาดูไม่ได้จริงไหม”

“เราไปผ่านด่านแม่กับยายมาก่อนค่อยว่ากันละกัน” ผ่านไปอยู่นาน ความโกรธบนใบหน้าลู่เฉินค่อยจางลง

พอเห็นรอยยิ้มทะเล้นแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจบนใบหน้าลูกสาว ลู่เฉินก็ทำใจปฏิเสธคำขอร้องของเธอไม่ลง

“พ่อ พ่อดีมากเลย สมเป็นพ่อหนูจริงๆ หลังจากกลับมาหนูจะวิจัยเจ้าตัวปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี่ออกมาให้ได้ด้วยตัวเองเลย” ฉีฉีหัวเราะก่อนยิ้มเดินออกจากห้องทำงานของลู่เฉิน

ที่จริงเธอคุยเรื่องนี้กับแม่และยายแล้ว เพียงแต่ว่าเธอไม่ได้บอกถึงความอันตรายของแผนการนี้เท่านั้น

ลู่เฉินเบ้ปากอย่างจำใจ ก่อนโทรหาเฉินจือหราน

“เรียกหลันหลิงกับซูจิงมาพบฉันหน่อย” เขาพูดก่อนวางสายไป