เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1139

บทที่1138 น้าเสี่ยวเหยียนจะแต่งงานแล้ว

แต่คุณน้าไม่ได้เรื่องไร้เดียงสาในเรื่องความรักคนนั้น ยังทำให้น้าเสี่ยวเหยียนต้องเสียใจอีก ลุงเซียวก็ต้องช่วยแด๊ดดี้ไปช่วยงานของบริษัท ต่อจากนั้นก็ยังต้องถูกส่งไปทำงานที่ต่างประเทศอีก

ดังนั้นแล้วในช่วงนี้น้าเสี่ยวเหยียนก็ตัวคนเดียว แบบนี้จะถูกคนอื่นถือโอกาสนี้เข้ามาได้ง่าย!

ส่วนเขาเสี่ยวหมี่โต้ว ก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบในช่วงนี้ไป ไม่อาจให้น้าเสี่ยวเหยียนถูกคนไม่ดีฉวยโอกาสเอาได้

ไม่รอให้เสี่ยวหมี่โต้วพูดออกมา เสี่ยวเหยียนก็ได้เห็นเขาแล้ว จากนั้นก็เดินเข้ามา

ตอนแรกเธอเห็นหลี่ซือห้านอยู่ตรงนี้ ก็เลยไม่อยากเข้ามา ถึงแม้ว่าช่วงสองวันนี้จะพอนับว่าเข้ากับเขาอยู่ได้บ้าง แต่...เธอก็ไม่ได้ใจสั่นกับเขาเลยสักนิด

ดังนั้นแล้วหลังจากที่เธอเสิร์ฟอาหารเสร็จก็เลยเตรียมที่จะเดินตรงเข้าห้องครัวไป แต่ใครจะรู้ว่าพอเหลือบมองไปก็เห็นเข้ากับร่างเล็กๆที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าหลี่ซือห้าน

นั่นไม่ใช่เสี่ยวหมี่โต้วหรือไง?

เห็นเสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่กับคู่นัดบอดของตัวเองแล้ว จางเสี่ยวเหยียน ร้อนตัวอย่างน่าประหลาดขึ้นมา แล้วเดินเข้าไป

“เสี่ยวหมี่โต้ว หนูกำลังทำอะไรอยู่?”

ตัวยังไม่เดินเข้าไปใกล้ เสี่ยวเหยียนก็ตะโกนเรียกชื่อเขาออกมาแล้ว จากนั้นก็โบกไม้โบกมือให้กับเขา

ในแววตาของเสี่ยวหมี่โต้วมีประกายของความไม่พอใจออกมา ทำไมน้าเสี่ยวเหยียนถึงมาตอนนี้? ถ้ามาช้าอีกสักหน่อยก็ดี

แล้วยังไม่สามารถร้องเรียกแม่ต่อหน้าเขาได้อีก นี่มันจะทำให้น้าเสี่ยวเหยียนกระอักกระอ่วนใจทำตัวไม่ถูกได้ เสี่ยวหมี่โต้วก็เลยเดินเข้าไปแล้วเรียกน้าเสี่ยวเหยียนอย่างไม่ยินยอมนัก

หลี่ซือห้านได้ยินมันอย่างชัดเจน แล้วลอบมองพวกเขาทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกันอีกที ไม่มีความรู้สึกของความเป็นแม่ลูกเลยแม้แต่น้อย เขาก็เลยผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกออกมา

เด็กน้อยซนเสียจริง นึกไม่ถึงว่าพูดคำนั้นมาหลอกเขาได้ โชคดีที่เขารู้ทัน

“เด็กดี ทำไมวันนี้ถึงว่างมาได้? ช่วงนี้หม่ามี๊ของหนูเป็นยังไงบ้าง? เธอใกล้คลอดแล้วใช่มั้ย?”

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า “อืม เพราะว่าหม่ามี๊ใกล้คลอดแล้ว แด๊ดดี้ก็เลยไม่มีเวลามาสนใจผม ผมก็เลยมาหาน้าเสี่ยวเหยียนเอง”

พูดจบ เสี่ยวหมี่โต้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ มองไปทางหลี่ซือห้าน “น้าเสี่ยวเหยียน คุณลุงคนนี้เป็นใครหรอฮะ? เมื่อกี้นี้เขาคิดว่าผมเป็นลูกค้า บอกว่าจะเลี้ยงราเม็งผม แล้วยังบอกว่าร้านราเม็งเป็นร้านของเขาอีกนะฮะ”

หลี่ซือห้านได้ยินอย่างนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งค้างขึ้นมา นึกไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะพูดจาเหลวไหลออกมา ถึงแม้ว่าเสี่ยวเหยียนจะนิ่งค้างไปชั่วขณะ และก็ไม่รู้เหมือนกันว่านิ่งไปเพราะคำพูดของเสี่ยวหมี่โต้วหรือว่าเพราะคำพูดนั้นของหลี่ซือห้าน

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน หลี่ซือห้านทำได้เพียงพูดแก้ต่างให้กับตัวเองออกไป

“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะครับ ผมเห็นเขาอยู่คนเดียวก็เลยชวนเขากินราเม็ง แต่ผลก็คือเด็กน้อยคงกังวลว่าผมไม่ได้อยากชวนเขากินจริงๆ ก็เลยถามว่าร้านนี้ใช่ร้านของผมหรือเปล่า ในความจนใจนั้นเอง ผมก็เลยต้องปิดบังเด็กน้อยออกไปก่อน การที่ให้เขามีความสุขนั้นสำคัญที่สุด”

เสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ข้างๆกะพริบตาปริบๆออกมา ชิ นึกไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะไหวพริบดีใช้ได้ เพียงไม่นานก็คิดวิธีการพูดออกมาได้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็รู้แจ้งขึ้นมาทันที

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้ ทำให้คุณตลกแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทฉันเองค่ะ เพราะว่าเพื่อนของฉันกำลังท้องลูกคนที่สองอยู่ บางทีเจ้าเด็กคนนี้ก็เบื่อแล้วมาหาฉัน เขาไม่ได้พูดไร้สาระอะไรออกมาใช่มั้ยคะ?”

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตา “น้าเสี่ยวเหยียน เปล่านะฮะ ผมไม่ได้พูดเรื่องน้าเสี่ยวเหยียนกับคุณน้าให้กับคุณลุงคนนี้ฟังนะฮะ ผม...อุบ” คำพูดตรงท่อนหลังเสี่ยวหมี่โต้วยังไม่ทันได้พูดออกไป ก็ถูกเสี่ยวเหยียนปิดปากเอาไว้ เธอยิ้มเก้อๆให้กับหลี่ซือห้านออกไป “ฉันพาเขาเข้าไปก่อนนะคะ คุณตามสบายเลยนะคะ”

จากนั้นก็พาเสี่ยวหมี่โต้วกึ่งลากกึ่งอุ้มเข้าห้องครัวไป

“ห้ามพูดไร้สาระ!” หลังจากที่เข้าไปแล้ว เสี่ยวเหยียนก็เริ่มสั่งสอนเสี่ยวหมี่โต้วออกมาทันที

เสี่ยวหมี่โต้วโกรธจนยกมือขึ้นกอดอก เอ่ยพูดออกมาด้วยความโกรธ “น้าเสี่ยวเหยียนชอบเขาหรือเปล่า? น้าจะยอมรับเขาหรอ? ทำไมถึงไม่ให้ผมพูดเรื่องน้าเสี่ยวเหยียนกับคุณน้าล่ะฮะ?”

“...ไม่ได้ชอบอยู่แล้ว” เสี่ยวเหยียนนิ่งตะลึงไปสักพักกว่าจะตอบคำถามของเสี่ยวหมี่โต้ว “แต่ตอนนี้เขาเป็นคู่นัดบอดของน้า หนูพูดอย่างนี้กับเขา จะทำให้เขาทำตัวลำบาก อีกอย่าง เรื่องของน้ากับคุณน้าของหนูชั่วชีวิตนี้คงเป็นไปไม่ได้หรอก น้าคงเป็นป้าสะใภ้ของหนูไม่ได้ ต่อไปหนู...อย่าพูดถึงคุณน้าของหนูต่อหน้าน้าอีกนะ”

ชั่วชีวิตนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว?

“ทำไมล่ะฮะน้าเสี่ยวเหยียน”

“ไม่มีทำไม เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องถามเยอะหรอกนะว่าทำไม สรุปแล้วก็คือต่อจากนี้หนูอย่าได้พูดถึงอีก และก็ห้ามพูดถึงเรื่องของน้าต่อหน้าคุณน้าหนูด้วยเหมือนกัน ถ้า...ถ้าหนูพูดถึงออกมาอีก ต่อไปน้าเสี่ยวเหยียนก็จะไม่สนใจหนูอีกแล้ว”

เสี่ยวหมี่โต้วแบนปากออกมา “เฮอะ”

“ได้ยินแล้วยัง?”

“...”