คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1154

เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนนั่งลงบนเก้าอี้และจ้องมองแดร์ริลอย่างเย่อหยิ่ง “ลองทำให้ฉันอารมณ์ดีดูสิ แล้วฉันจะยอมยกโทษให้!”

'ทำให้เธออารมณ์ดีงั้นเหรอ?'

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็ทำตัวไม่ถูก

'หรือเธอต้องการให้ฉันแสดงกายกรรมให้เธอดู?'

แดร์ริลครุ่นคิดและมองดูเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก่อนจะพูดขึ้นว่า “เจ้าหญิง คุณต้องการให้ผมทำเช่นไร เพื่อให้คุณอารมณ์ดี?”

เมื่อได้เห็นความตื่นตระหนกบนใบหน้าของแดร์ริล เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็รู้สึกตื่นเต้น จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ ถ้างั้นมาเล่นกันเถอะ นายจะต้องเป็นม้าศึกของฉัน!” จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่พื้น “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ ฉันจะขี่ม้าของฉัน!”

'อะไรนะ? นี่เธอต้องการให้ฉันคุกเข่าลงและเป็น ม้าให้เธอขี่งั้นเหรอ?’ ใบหน้าของแดร์ริลมืดมนลง

แดร์ริลแทบจะระงับความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ เขาอยากจะวิ่งหนีไปเสียตอนนี้ แต่ถ้าหากว่าเขาทำเช่นนั้น ตัวตนของเขาจะต้องถูกเปิดเผย มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะสามารถกลับเข้ามาในวังได้อีกครั้ง เขาจะต้องนำแก่นแท้ของมังกรจากกลับคืนมาจากควีนซีให้ได้เสียก่อน เมื่อคิดเช่นนั้นแดร์ริลก็พยายามระงับความโกรธเอาไว้ทันที

แดร์ริลสูดหายใจเข้าเต็มปอด

ภายใต้การจ้องมองของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน แดร์ริลจึงคุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง

“ดีมาก!” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนปรบมือและรีบเดิน เข้าไปหาเขา

จากนั้นเธอก็นั่งลงบนหลังของแดร์ริลและตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ตอนนี้เราอยู่ที่สนามรบแล้ว นายจะต้องพาฉันไปฆ่าศัตรู รีบคลานให้เร็วขึ้น!”

เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนตัวเล็กและบอบบาง แดร์ริลสามารถพาเธอบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอันไกลโพ้นก็ยังได้ แล้วนับประสาอะไรกับการพาเธอคลานไปรอบ ๆ

แต่ถึงอย่างนั้น แดร์ริลกลับรู้สึกว่าเขากำลังถูกปฏิบัติราวกับสัตว์ มันทำให้เขารู้สึกถึงความอัปยศอดสูเป็นอย่างมาก

แดร์ริลคลานไปอย่างเชื่องช้าด้วยความเกียจคร้าน เขาไม่มีความสุขที่ทำเช่นนั้น

ทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย?