คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1208

"โมนิก้าที่รัก!"

ในที่สุดทั้งสองคนก็สวมกอดกันเอาไว้แน่น!

โมนิก้ากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เธอสะอื้นไห้อย่างหนัก “แดร์ริล นั่นคุณจริง ๆ เหรอ? นั่นคุณจริง ๆ ใช่ไหม? ฉันคิดว่า…ฉันคงจะไม่ได้พบคุณอีกแล้ว คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณมาก!"

เป็นเวลาสิบปีแล้ว!

ตลอดสิบปีที่ผ่านมาโมนิก้าเฝ้าฝันถึงวันที่เธอจะ ได้กลับมาพบกับแดร์ริลอีกครั้ง

และในที่สุดโมนิก้าก็ได้พบกับแดร์ริล ดังนั้นความรู้สึกทั้งหมดที่ออกมาจึงกลายเป็นน้ำตาที่ไหลลงมาราวกับสายฝน!

“ผมเอง โมนิก้าที่รักของผม…” แดร์ริลกอดเธอเอาไว้แน่น หัวใจของเขาแตกสลายเมื่อได้เห็นใบหน้าที่แปดเปื้อนไปด้วยน้ำตา เขารู้สึกผิดต่อเธอยิ่งนัก

โมนิก้าถามเขาด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “คุณไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมฉันถึงไม่เคยได้พบคุณเลย เมื่อตอนที่ฉันได้ยินว่าคุณตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ ฉันแทบอยากจะตายไปพร้อมกับคุณ! แต่ฉันจะต้องอดทนเพื่อลูกของเรา…”

จากนั้นโมนิก้าก็กำมือแน่นและทุบลงบนหน้าอกของแดร์ริล “ลูกของเราชื่อแอมโบรส ดาร์บี้ ฉันต้องอาศัยอยู่กับเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดที่พระราชวังกวนเป๋งเพื่อให้แอมโบรสเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง เจ้าศักดินาเคนนี่ปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดีแต่ฉันกลับเอาแต่คิดถึงคุณ เมื่อเจ้าศักดินาเคนนี่ถูกจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ลงโทษ ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพาแอมโบรสออกมาจากที่นั่นและหนีไปให้ไกลที่สุด”

“แต่แล้วเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ฉันก็ต้องพรากจากแอมโบรส ฉันได้ออกตามหาเขาไปทั่วทุกทวีปแต่ก็ยังไม่พบเขา และฉันก็เฝ้ารอวันที่ฉันจะได้พบคุณ จากนั้นเราจะได้ออกตามหาเขาด้วยกัน คุณไปอยู่ที่ไหนมา? แดร์ริลฉันเกลียดคุณ! ฉันเกลียดคุณ…"

แดร์ริลเสียใจที่ได้ยินเช่นนั้น

“ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ…”

แดร์ริลดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่นพร้อมทั้งยกมือขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาก็พูดว่า “โมนิก้าที่รัก ผมขอโทษ ผมเสียใจที่ปล่อยให้คุณต้องฝ่าฟันอุปสรรคในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาเพียงลำพัง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้เลิกตามหาคุณและลูกของเราเลย ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตาให้เราได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ไม่ต้องกังวลนะที่รัก ผมจะต้องตามหาลูกของเราให้พบ…”

แดร์ริลจูบลงบนแก้มของโมนิก้าเบา ๆ

เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แอนดี้และลินด์เซย์ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ขอบคุณพระเจ้า!