คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1637

”เสด็จแม่!” อีเวตต์รู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เธอปลอบจักรพรรดินีว่า “ท่านแม่คิดมากเกินไปแล้วค่ะ แดร์ริลไม่ได้เป็นคนแบบนั้น”

อีเวตต์ยังคงเรียกจักรพรรดินีว่า เสด็จแม่ เวลาไม่มีคนอื่นอยู่รอบข้าง เธอเข้าใจว่าจักรพรรดินีเป็นกังวลว่าแดร์ริลจะไปตกหลุมรักศิษย์พี่หญิงและทิ้งเธอไป

แต่อีเวตต์คบกับแดร์ริลมานานแล้ว เธอรู้จักแดร์ริลดีดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้สึกกังวลเลย

แม้ว่าพวกเขาจะกระซิบกระซาบคุยกันแต่แดร์ริลก็ได้ยิน

แต่เขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรและพอใจตราบเท่าที่อีเวตต์เชื่อใจเขา

ขณะที่หัวใจของเขาชาหนึบ เขาก็มองไปที่ประตูอีกครั้ง

ผ่านไปอีกสิบนาที แต่ดอนน่าก็ไม่ได้มา

‘เอาเถอะ ศิษย์พี่หญิงคงจะลืมไปแล้ว ฉันจะไปหาเธอเอง’ เขาคิดก่อนที่จะเดินออกจากสวนไป

เมื่อเขาออกมาด้านนอกก็เจอกับศิษย์พี่ดินแดนพฤกษาสวรรค์

“ศิษย์พี่ครับ เห็นศิษย์พี่หญิงดอนน่าบ้างไหม?” แดร์ริลดึงเขามาด้านข้างและถามทันที

ศิษย์พี่ส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น “นายหาศิษย์พี่หญิงเหรอ? เธออยู่กับท่านปรมาจารย์หญิง ศิษย์พี่ใหญ่แล้วก็ศิษย์คนอื่น ๆ ที่สวนแพร์น่ะ”

‘สวนแพร์เหรอ?’ แดร์ริลอึ้งไปพร้อมนิ่วหน้า

‘นั่นมันก็แค่สวนไม่ใช่เหรอ? ศิษย์พี่หญิงและผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ ต่างก็ไปรวมตัวกันที่นั่น พวกเขาทำอะไรกัน? ขนาดปรมาจารย์หญิงยังอยู่ด้วย’

“นิกายเมธาสวรรค์เรามีแขกผู้สูงส่งวันนี้ เขาเป็นสหายของท่านปรมาจารย์…”

ขณะที่แดร์ริลนิ่วหน้าคิด ศิษย์พี่ก็ฝอยไม่หยุด “ท่านปรมาจารย์กำลังเก็บตัวบ่มเพาะอยู่ ท่านปรมาจารย์หญิงก็กำลังต้อนรับแขกอยู่ที่สวนแพร์เพราะตอนนี้เธอรับหน้าที่ดูแลสำนักแทนท่านปรมาจารย์ เธอเดินหมากกับเขาแต่ว่าแขกผู้นั้นเป็นคนเอาใจยาก…”

‘โห สหายท่านปรมาจารย์เหรอ? เขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่’