คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 868

’อะไร? เอาลิลี่ไปด้วย?’ สีหน้าของแลนวินเปลี่ยนไปทันทีและเปี่ยมไปด้วยความไม่พอใจ “ท่านอาจารย์ ฉันจะไปลอบสังหารใครสักคน ทำไมฉันจะต้องเอาลิลี่ไปด้วย? แค่ฉันคนเดียวก็จัดการแดร์ริลได้แล้ว เอาเธอไปด้วยมีแต่จะสร้างภาระเปล่า ๆ”

ตามลำดับชั้นอาวุโสน แลนวินนั้นคือศิษย์พี่ของลิลี่ แต่ถึงอย่างไรแลนวินก็เกลียดลิลี่เข้าไส้

ลิลี่นั้นหน้าตาอัปลักษณ์อย่างถึงที่สุด แต่เจ้าสำนักก็รักใคร่ลิลี่มากและกระทั่งยอมรับลิลี่เป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของเธอ แลนวินไม่เข้าใจเจ้าสำนักเลยแม้แต่น้อย!

คริสตัลโบกมือ “เอาลิลี่ไปด้วยสำหรับภารกิจนี้ ลิลี่ลอบสังหารคนไปแล้วสองสามคน และบรรดาคนพวกนั้นก็ไม่ใช่ขี้ไก่ขี้กา เป้าหมายในครั้งนี้คือแดร์ริล มีข่าวลือหนาหูว่าเขาทรงพลังมาก มันก็คงจะดีที่ให้ลิลี่ได้ฝึกฝนบ้าง ในฐานะที่เธอเป็นศิษย์พี่ เธอควรจะแนะแนวทางให้และยอมให้เธอติดตามไปด้วย เธอเข้าใจไหม?”

“รับทราบ” ถึงแม้ว่าท่าทางของแลนวินจะยินยอม แต่เธอนั้นรู้สึกไม่พอใจและขัดใจเป็นที่สุด แค่มองหน้าลิลี่ขี้เหร่ก็ทำให้เธอรำคาญหงุดหงิดแล้ว!

ถึงอย่างไรเธอก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ในเวลานั้น เธอทำได้เพียงแค่พยักหน้าและเดินออกไปจากห้องโถงหลัก

แลนวินมาถึงห้องที่อยู่หลังห้องโถงหลักและเดินเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตู

“ศิษย์พี่...”

เธอเห็นลิลี่ยืนอยู่หน้ากระจกในตอนที่เธอผลักประตูเปิดเข้าไป เธอกำลังพยายามเอาผ้าคลุมปิดบังจุดด่างพร้อยของเธออย่าลุกลี้ลุกลน

ในช่วงปีที่ผ่านมาในสำนักสุญตา นอกเหนือไปจากการบ่มเพาะอย่าหนักหนาสาหัสของเธอแล้ว ลิลี่ก็มักจะขังตัวเองอยู่ในห้องของเธอและนั่งมองดูกระจกด้วยความคับแค้นใจเป็นครั้งคราว

เธอหวาดระแวงว่าคนจะเห็นหน้าของเธอ เธอจึงสวมผ้าคลุมหน้าทุกวันและแม้กระทั่งในตอนที่เธอหลับ

ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นถึงเทพธิดาที่มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ในตอนนี้เธอกลับกลายเป็นเพียงแค่คนหน้าตาขี้เหร่ที่ทุกคนต่างพากันจงเกลียดจงชัง

ไม่ว่าใครก็ตามที่ตกที่นั่งลำบากแบบเธอก็คงจะรู้สึกหดหู่เศร้าสลดเช่นเดียวกัน ลิลี่นั้นร้องห่มร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วนในตอนกลางคืน

แลนวินเม้นริมฝีปากเมื่อมองไปที่ลิลี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งและเย้ยหยัน “นั่งดูกระจกอีกแล้ว? ไม่ว่าแกจะจ้องมองตัวเองในกระจกอีกกี่ครั้ง ยังไงแกก็หน้าตาขี้เหร่เหมือนเดิมและคงไม่มีวันเปลี่ยนไปเป็นนางฟ้าหรอก”