โศภิตารู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แทนไทยเป็นคนมีความสามารถ ครอบครัวฟากฟ้าเองก็เป็นครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ทำไมจารุณีจึงมักทำตัวเหมือนตาสีตาสาแบบนี้ โศภิตากระตุกมุมปาก “ได้โปรดทำความเข้าใจเรื่องหนึ่งก่อนว่า ฉันและลูกชายของคุณหย่ากันแล้ว และฉันไม่เคยเอาเงินจากครอบครัวของมาคุณเลยแม้แต่บาทเดียว” “ตอแหล!” จารุณีไม่เชื่อ และเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป “ถ้าแกไม่ได้ได้เงินมาจากลูกชายฉัน แล้วแกไปเอาเงินมาจากไหนถึงมาที่แบบนี้ได้ ฉันจะบอกอะไรให้นะ โศภิตา รัตนธร ต่อให้แกจะคุกเข่าลงและขอโทษฉันตอนนี้ ฉันก็จะไม่ยอมยกโทษให้คนอย่างแก!” คุกเข่าและขอโทษงั้นเหรอ โศภิตาเกือบจะหัวเราะเพราะความโกรธ ช่างเป็นคนขี้มโมจริง ๆ เธอเคยปกติบ้างไหม โศภิตารู้สึกว่าคนอย่างจารุณีไม่คู่ควรกับเวลาของเธอเลยสักนิด เธอจึงต้องการหันหลังกลับและจากไป แต่จารุณีที่กำลังก่อเรื่องจะยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ ได้อย่างไร “ดูแกสิ พยายามจะหนีสินะ!” จารุณีเอื้อมมือไปจับผมที่ด้านหลังของโศภิตา ฌานที่เตรียมตัวรอมานานแล้ว เขาผลักจารุณีออกไปและยืนบังโศภิตาไว้ ขณะที่ทำแบบนั้น ฌานใช้แรงเพียงเล็กน้อยทำให้จารุณีเสียการทรงตัว เธอล้มลงบนพื้นอย่างแรง “โอ๊ย!” จารุณีเงยหน้าขึ้นสบกับสายตารังเกียจของฌาน เธอนั่งอยู่บนพื้นและร้องว่า “ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน ฉันมันก็แค่หญิงแก่ ๆ ที่โดนไอ้สารเลวทุบตี! ฉันไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่แล้ว!” ผู้คนเริ่มเข้ามายืนมุงดูอยู่รอบ ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นไม่นานผู้จัดการทั่วไปก็มาถึงเช่นกัน เห็นแบบนั้น จารุณีจึงรีบชี้ไปที่ฌานและฟ้องผู้จัดการทั่วไป “ไอ้เลวนี่แหละที่ทำร้ายฉัน โอ๊ย เอวฉัน... เจ็บมาก...” ยังไงซะจารุณีก็ถือเป็นลูกค้าวีไอพี เธอใช้เงินช้อปปิ้งไปเป็นจำนวนค่อนข้างมากกับที่นี่ ดังนั้นจักริน ผู้จัดการทั่วไปของที่นี่จึงต้องการที่จะช่วยเหลือเธอเป็นธรรมดา จักรินเหลือบมองโศภิตาและคนที่เหลือด้วยสีหน้าจริงจัง และเมื่อเขาเห็นคราม เขาก็ตกตะลึง “เจ้าน—” เกือบจะทันที ครามขัดจังหวะเขา “ผู้หญิงคนนี้โกหก ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็ลองไปดูที่กล้องวงจรปิดสิ” ยังไงซะจักรินก็เคยพบผ่านเหตุการณ์มามากมาย เขาจึงเข้าใจสิ่งที่ครามพยายามจะสื่อได้อย่างง่ายดาย เขาแทบจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนในทันที เขาพยักหน้าและพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ “ครับ ๆ ผมจะไปดูเทปตอนนี้เลย” เห็นเหตุการณ์กลับตาลปัตรเป็นแบบนี้ โศภิตายิ่งสงสัยครามมากขึ้น ครามเป็นแค่เด็กนักเรียนยากจนจากหมู่บ้านบนภูเขาจริง ๆ งั้นเหรอ เมื่อจักรินกลับมาอีกครั้ง เขาย้ายข้างเรียบร้อยแล้วและยังรู้สึกพูดไม่ออกเมื่อเผชิญหน้ากับจารุณี “คุณผู้หญิงครับ คุณควรจะกลับไปก่อน มิฉะนั้นตำรวจจะมาที่นี่ในไม่ช้า” จารุณีตกตะลึงกับสิ่งที่เขาพูด “ตำรวจอะไร” จักรินต่อว่าเธออย่างโกรธเคือง “ในเทปของกล้องวงจรปิด เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นคนเริ่มก่อน คุณจะมาบอกว่าคนอื่นทำร้ายคุณได้ยังไง! ถ้าคุณยังสร้างปัญหาอยู่แบบนี้ ผมคงต้องเรียกตำรวจให้มาช่วยไกล่เกลี่ย แล้วหลังจากที่พวกเขาได้ดูกล้องวงจรปิด คุณก็จะได้รับโทษจากสิ่งที่คุณทำทันที” ทันทีที่จารุณีได้ยินสิ่งที่จักรินพูด เธอก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป “ไร้สาระ!” เห็นจารุณียังคงดื้อดึงอยู่แบบนี้ ฌานหัวเราอย่างโกรธจัด เขาพูดกระแนะกระแหนเธอว่า “อายุตั้งปูนนี้แล้วทำไมยังไร้ยางอายอยู่อีก ตอนโศภิตาอยู่ที่บ้านของคุณ คุณก็จงใจรังควาญเธอ และแม้กระทั่งตอนนี้ที่เธอหย่ากับลูกชายตัวดีของคุณแล้ว คุณก็ยังจะตามมาก่อกวนเธออีก อย่าคิดว่าแก่แล้วผมจะไม่กล้าทำอะไรนะ ถ้าคุณทำให้ผมโกรธอีกครั้งล่ะก็ ผมฆ่าคุณแน่ ยัยแก่!” จารุณีตกตะลึงกับคำพูดของฌาน ต่อให้คำพูดเหล่านั้นจะทำให้เธอต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เธอก็ทำได้เพียงจากไปโดยไม่มีการประนีประนอมอะไรทั้งสิ้น ฌานกล่าวเยาะเย้ย “ก็แค่ยัยแก่ที่มีปัญญารังแกแต่คนอ่อนแอ กงเกวียนกำเกวียนจริง ๆ!” ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของฌานก็ดังขึ้น หลังจากกดรับ เขาคุยกับปลายสายอย่างคลุมเครือ และในระหว่างนั้นเขาก็มองไปที่โศภิตาโดยไม่รู้ตัว เห็นดังนั้นโศภิตาจึงเลิกคิ้วขึ้น “นายมองฉันแบบนี้ มีอะไรเกี่ยวกับฉันงั้นเหรอ” “เพื่อนของฉันบอกว่าเขาเห็นธนากรกำลังตามหากล้องวงจรปิดข้างทางตอนที่ทักษอรเกิดอุบัติเหตุเมื่อหกปีก่อน” หลังฌานพูดจบ สีหน้าของโศภิตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ครามหันไปถามฌานหลังจากเห็นท่าทางของโศภิตาเปลี่ยนไป “กล้องวงจรปิดอะไรงั้นเหรอ” ฌานแค่นเสียงด้วยความโกรธ “เหอะ ก็ต้องเป็นยัยตัวร้ายทักษอร กิตติพงศ์นะสิ หลังจากฟื้นขึ้นมา เธอก็พบว่าโศภิตากับแทนไทยแต่งงานกันแล้ว และทันทีที่ได้รู้ เธอก็เกิดความอิจฉาริษยาและอาฆาตมาดร้าย ดังนั้น เธอก็เลยจงใจบิดเบือนความจริงและบอกแทนไทยว่าเป็นโศภิตาที่ขับรถชนเธอเพราะความอิจฉาริษยา ผู้ชายที่ฉลาดอย่างแทนไทยจะดูไม่ออกได้ยังไงว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหก ให้ตายเถอะ ฉันล่ะพูดไม่ออกจริง ๆ” ครามหลับตาลงและครุ่นคิด “อย่าว่าแต่ไฟล์วิดีโอจะยังอยู่หลังจากผ่านไปนานขนาดนี้เลย และต่อให้แทนไทยจะโชคดีได้มันมา แล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร” “ที่นายพูดก็ถูก” ผ่านไปครู่หนึ่ง ราวกับว่าเขานึกถึงอะไรบางอย่างได้ สีหน้าของฌานเปลี่ยนไป “โศภิตา ยัยแม่มดใจดำนั่นสามารถกุเรื่องโกหกไร้ยางอายได้ขนาดนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเธออาจจะสร้างวิดีโอปลอมขึ้นมาเพื่อทำลายเธอ” โศภิตาหัวเราะขึ้นมาทันที แต่เป็นการหัวเราะที่ไม่จริงใจ “เห้อ จริง ๆ แล้วฉันตั้งใจที่จะสนใจแค่เรื่องของตัวเองหลังหย่ากับแทนไทย แต่ดูเหมือนฉันจะไร้เดียงสาเกินไป เพราะใครบางคนคงไม่ยอมปล่อยฉันไป” ทวีรัชต์มีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่พ่อของโซเนียถูกใส่ร้าย และเมื่อทักษอรฟื้นขึ้นมา เธอก็ตั้งข้อหาทำร้ายร่างกายและพยายามฆ่าให้โศภิตา พ่อเป็นแบบไหนลูกสาวก็เป็นแบบนั้นสินะ พวกนั้นคิดว่าฉันจัดการได้ง่ายหรือยังไง โศภิตากระตุกมุมปาก เธอยิ้มราวกับดอกกุหลาบที่กำลังเบ่งบาน “ฉันจะไม่ยุ่งกับทักษอรถ้าเธอไม่มายุ่งกับฉัน แต่ถ้าเธอพยายามที่จะทำร้ายฉันล่ะก็ ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่เธอจะเข้ายุ่งด้วยได้ง่าย ๆ”