สีหน้าของแทนไทยขุ่นมัวในขณะที่เขายังคงพูดไม่ออก ศิลป์ทวี คุณพันธุ์ ดูเหมือนจะเดาอารมณ์ของเขาออก คนทางปลายสายจึงพูดติดตลกว่า “อ้อ จริง ๆ แล้วฉันรู้ข่าวการหย่าของนายจากข่าวล่ามาแรงเลยนะ ว่าแต่นายรู้สึกยังไงเหรอที่โดนนอกใจ” แทนไทยเงียบก่อนจะสบถ “ไปตายซะ” “ฮ่าฮ่า! ฉันบอกนายแล้วว่าโศภิตาเป็นผู้หญิงที่ดี แต่นายกลับไม่รู้จักถนอมเธอ ฉันคิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทนอยู่กับนายได้ถึง 6 ปี ถ้าเป็นคนอื่นนะ พวกหล่อนคงทิ้งนายไปนานแล้ว” แทนไทยรู้สึกอารมณ์เสีย “ยังไงซะฉันก็ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น” “อืม อืม นายรักคุณทักษอรอะไรนั่นสินะ” ศิลป์ทวีเคยเจอทักษอรมาก่อนตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ท้ายที่สุดแล้ว คนที่มองดูอยู่ข้างนอกจึงจะมองเห็นได้ชัดเจนที่สุด เพียงแค่แวบเดียว เขาก็รู้แล้วว่าคุณหนูแห่งตระกูลกิตติพงศ์นั้นไม่ธรรมดา แต่แทนไทย… ในทางตรงกันข้าม ศิลป์ทวีกลับมีความประทับใจที่ดีต่อโศภิตา เธอใจดีกับแทนไทย และคอยดูแลครอบครัวฟากฟ้าให้เข้าที่เข้าทางอยู่เสมอ น่าเสียดายที่เธอพยายามอย่างหนักแต่กลับไม่ได้อะไรตอบแทนเลย ใบหน้าของแทนไทยมีดครึ้ม “นี่นายโทรมาเพื่อเยาะเย้ยฉันเหรอ” “จริง ๆ แล้วฉันแค่จะโทรมาบอกว่าอดีตภรรยาของนายใช้เงินก้อนโตเพื่อจองชั้นหนึ่งของซีเลสเชียล และฉันก็ได้รับเชิญจากเธอให้เข้าร่วมงานปาร์ตี้ด้วย เอาล่ะ ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว ฉันไปดูโชว์เต้นดีกว่า” ศิลป์ทวีวางสายหลังพูดจบ แทนไทยจ้องโทรศัพท์อย่างว่างเปล่าอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยุ่งอยู่กับแฟ้มบนโต๊ะต่อไปอย่างไม่ใส่ใจนัก ไม่กี่นาทีต่อมา ธนากรเข้ามาอย่างกระทันหัน “คุณแทนไทยครับ คุณนายฟากฟ้ากลับมาแล้วครับ” …… ขณะเดียวกัน ณ ซีเลสเชียล จริง ๆ แล้วโศภิตาเชิญศิลป์ทวีมาเพราะมีจุดประสงค์ มีไม่กี่คนที่รู้ว่าศิลป์ทวีคือลูกชายคนที่สองของรองรัฐมนตรี ธุรกิจหลักของเขาอยู่ที่ต่างประเทศ และครั้งนี้เขากลับมาเพื่อเซ็นสัญญากับพาราไดม์ แต่คณะกรรมการบริหารของพาราไดม์กลับไม่เคยชายตาแลดาวรุ่งดวงนี้เลย คนพวกนั้นถึงขั้นหันหลังให้เขาด้วยซ้ำ และด้วยเหตุนี้เอง โศภิตาจึงรู้ว่าโอกาสของเธอมาถึงแล้ว เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น โศภิตาจึงถือแก้วไวน์แล้วเดินไปหาศิลป์ทวีด้วยรอยยิ้ม “คุณศิลป์ทวี ไม่ได้เจอคุณมาเป็นปีแล้ว แต่คุณก็ยังหล่อและดูดีเหมือนเดิมเลยนะคะ” ศิลป์ทวีมีดวงตาสีอัลมอนด์ เขาหล่อเหลาและมีใบหน้าที่ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติอยู่เสมอ “คุณโศภิตา คุณต่างหากที่ทำให้ผมประหลาดใจ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่ทั้งสวย เซ็กซี่ และสง่างามตรงหน้าผมคนนี้ คือคน ๆ เดียวกับที่ผมรู้จักเมื่อสองปีก่อน” โศภิตาหมุนแก้วไวน์ในมือและยิ้มอย่างไม่ยี่หระ “ผู้คนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ดังนั้นเราจึงต้องมองไปข้างหน้าอยู่ตลอดเวลา คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอคะ” ศิลป์ทวีจงใจลดระยะห่างระหว่างพวกเขาในขณะที่ลดเสียงลงและพูดติดตลกว่า “จริงๆ แล้วมีบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ คุณโศภิตา คุณรู้ว่าผมกับแทนไทยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะฉะนั้นคุณชวนผมมาทำไม หรือเป็นเพราะคุณหลงใหลในรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของผมงั้นเหรอ” โศภิตารู้ว่าผู้ชายคนนี้ชอบพูดล้อเล่นอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้รู้สึกรำคาญใจอะไร เธอทำทีคล้อยตามที่เขาพูดและกระซิบที่ข้างหูของเขา สีหน้าของศิลป์ทวีกลายเป็นจริงจังขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินคำพูดสองสามคำที่โศภิตากระซิบบอกเขาเบา ๆ ทันทีหลังจากเธอพูดจบ ศิลป์ทวีมองเธอด้วยสายตาอันซับซ้อน “คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก แทนไทยจะต้องเสียใจกับการกระทำของเขาอย่างแน่นอนในอนาคต” รอยยิ้มที่มุมปากของโศภิตาจางลง “ตอนนี้เขาเป็นอดีตไปแล้ว การพูดถึงเขาจะไปมีประโยชน์อะไร” “ก็จริง จากนี้ไป พวกเราสองคนจะเป็นที่หนึ่งในโลก! เพราะฉะนั้นคุณโศภิตาคนสวยจะให้เกียรติเต้นรำกับผมได้ไหมครับ” ศิลป์ทวียังคงแสดงท่าทางขี้เล่นพร้อมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาต่อไป แต่ในขณะที่เขากำลังเอื้อมมือไปหาโศภิตา เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียง ๆ หนึ่ง ครามกำลังเดินตรงมาขายาว ๆ ของเขาพร้อมกับแก้วน้ำผลไม้ในมือ และโดยไม่ได้แต่จะมองไปที่ศิลป์ทวี เขาเปลี่ยนแก้วไวน์ในมือของโศภิตาเป็นแก้วน้ำผลไม้ “คุณจะปวดหัวถ้าคุณดื่มมากเกินไป” ศิลป์ทวีรู้สึกประหลาดใจ โศภิตาไม่แม้แต่จะปฏิเสธด้วยซ้ำ เธอเพียงแค่หยิบแก้วน้ำผลไม้อย่างเป็นธรรมชาติ ทันทีที่ศิลป์ทวีหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง เขาถึงขั้นนิ่งค้าง จากที่เขาเห็น ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาดีและมีเสน่ห์มาก เขาสมควรที่จะได้เป็นนายแบบที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยม ให้ตายเถอะ... ในตอนนี้เองที่ดูเหมือนศิลป์ทวีจะมองเห็นถึงความยากลำบากในอนาคตของแทนไทยแล้ว