คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 114

ฟันในปากของท่านแทบไม่เหลือแล้ว เวลาหัวเราะริ้วรอยบนใบหน้าก็ยิ่งเด่นชัด แม้ว่าเจ้าหน้าที่ของสถานพักฟื้นจะดูแลเป็นอย่างดี แต่ความแก่ชราและความร่วงโรยที่มาพร้อมกับกาลเวลานั้น เป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิตใดต้านทานได้

ฟู่ซืออวี่รู้สึกต่อต้านเล็กน้อย เขาหลบมือของชายชราแล้วไปซ่อนอยู่ด้านหลังฟู่ซือเหยียน พลางขมวดคิ้วพูดว่า “พ่อครับ ผมไม่รู้จักเขา เขาเป็นใครเหรอครับ?”

ฟู่ซือเหยียนลูบปลายผมของลูกชาย มองชายชราที่เอาแต่จ้องฟู่ซืออวี่แล้วยิ้มอย่างไร้เดียงสา แววตาของเขาพลันมืดครึ้มลง และไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา

หลังจากออกจากสถานพักฟื้น ก็เป็นเวลาบ่ายสองโมงครึ่งแล้ว

ฟู่ซืออวี่อดใจรอที่จะไปหาเสิ่นชิงซูไม่ไหวแล้ว

“พ่อครับ เราจะไปหาแม่กันเลยใช่ไหมครับ?”

ฟู่ซือเหยียนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยกมือขึ้นนวดระหว่างคิ้ว “อืม”

“เย่!” ฟู่ซืออวี่พูด “วันนี้เป็นวันเทศกาลหยวนเซียวนะครับ ผมยังไม่ได้ซื้อโคมไฟเลย! พ่อพาผมไปซื้อก่อนได้ไหมครับ? ผมจะช่วยแม่เลือกโคมไฟที่สวยที่สุด!”

ฟู่ซือเหยียนลูบหัวลูกชาย “ได้สิ”

......

ริมแม่น้ำหลีเจียงในเมืองเป่ยมีตลาดโคมไฟขนาดใหญ่ ที่นี่ไม่เพียงแต่ขายโคมไฟเทศกาล แต่ยังขายโคมอธิษฐานและโคมลอยประเภทต่าง ๆ ด้วย

ค่ำคืนนี้ที่แม่น้ำหลีเจียงจะต้องคึกคักเป็นพิเศษอย่างแน่นอน

ตอนที่เลือกโคมไฟ ฟู่ซืออวี่ก็เลือกให้โจวอวี๋ชูอันหนึ่งด้วย

เขายื่นโคมไฟที่จะให้โจวอวี๋ชูส่งให้ฟู่ซือเหยียน

“พ่อครับ โคมไฟอันนี้สำหรับแม่เสี่ยวชู แต่เราต้องเอาไปเก็บไว้ในรถก่อน อย่าให้แม่เห็นนะครับ ไม่อย่างนั้นถ้าแม่รู้ว่าผมซื้อให้แม่เสี่ยวชูด้วย เธอต้องโกรธแน่ ๆ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฟู่ซือเหยียนก็ชะงักไป “ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”

“ก็มันเรื่องจริงนี่ครับ!”

ฟู่ซืออวี่กล่าว “ตอนที่แม่เสี่ยวชูยังไม่กลับมา แม่ไม่เคยโกรธผมเลย แม่เสี่ยวชูบอกว่าแม่อาจจะไม่ชอบเธอ ก็เลยบอกให้ผมอย่าพูดถึงเธอต่อหน้าแม่บ่อย ๆ”

“แม่ของลูกไม่ใช่คนแบบนั้น” ฟู่ซือเหยียนรับโคมไฟมาแล้วพูด

“เป็นสิครับ!” น้ำเสียงของฟู่ซืออวี่หนักแน่นมาก “แม่เสี่ยวชูบอกว่าผู้หญิงน่ะขี้หึง พอหึงก็จะโกรธ! แต่การหึงเป็นเครื่องแสดงว่ารักคนคนหนึ่ง ดังนั้นแม่ก็ยังรักผมอยู่!”