คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 132

ห้าโมงเย็น รถแลนด์โรเวอร์จอดที่ใต้ตึกสตูดิโอ

เสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีลงจากรถ

ทั้งสองเดินตลาดค้าวัสดุตลอดทั้งบ่าย ในที่สุดก็ซื้อวัสดุที่ต้องการทั้งหมดได้ครบแล้ว

เวินจิ่งซีเปิดท้ายรถ

ของเยอะมากอยู่ เสิ่นชิงซูอยากช่วยถือสักหน่อย เวินจิ่งซีก็ปฏิเสธทันที

“คุณอย่าขยับซี้ซั้ว ผมไปอีกรอบก็ได้แล้ว”

“ก็ไม่ได้หนักมาก ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้หรอกค่ะ”

“ผมว่าคุณอยากมีเรื่องกับผมใช่ไหม” เวินจิ่งซีปัดมือเสิ่นชิงซูที่อยากจะถือของออก “ลูกสาวบุญธรรมผมอยู่ในท้องคุณ คุณต้องใส่ใจตัวเองหน่อยนะ!”

เสิ่นชิงซูเหลือบมองเขาหนึ่งที “คุณก็เว่อร์ไปแล้ว”

“คุณนั่นแหละที่ไม่รู้จักทำตัวให้เหมือนคนท้องเลย!” เวินจิ่งซียกวัสดุอีกส่วนหนึ่งขึ้นมา ปิดท้ายรถ เชิดคางใส่เธอเล็กน้อย “ไปกันเถอะ”

เสิ่นชิงซูจนปัญญากับเขา ก็เลยตามใจเขาไป

......

ถึงสตูดิโอแล้ว เวินจิ่งซูก็นำของเข้าห้องบูรณะ เพียงไม่นานก็ลงจากตึกไป

เสิ่นชิงซูกลับถึงออฟฟิศ เพิ่งแขวนกระเป๋ากับเสื้อคลุมที่ที่แขวนเสื้อ ลู่เสี่ยวหานก็มาเคาะประตู

“เชิญเข้ามาได้”

ลู่เสี่ยวหานผลักประตู “พี่ชิงซู ทนายฟู่มาค่ะ”

เมื่อได้ยิน เสิ่นชิงซูก็ชะงักเล็กน้อย หลังจากนั้นก็หันตัวไป

ฟู่ซือเหยียนเดินเข้ามา

ชายคนหนึ่งสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเย็นชาเคร่งขรึม สายตาที่จ้องมองเสิ่นชิงซูมีการพินิจพิเคราะห์ปรากฏอยู่

แววตานั้น ก็ราวกับว่ากำลังพิพากษาผู้ต้องสงสัยในคดีอาชญากรรม

ลู่เสี่ยวหานเห็นบรรยากาศไม่สู้ดี ก็ปลีกตัวออกไป

เสิ่นชิงซูสีหน้าเฉยเมย “ทนายฟู่มาตอนนี้ไม่เหมาะหรอกนะคะ สำนักงานเขตเลิกงานแล้ว”

นัยน์ตาคู่นั้นของฟู่ซือเหยียนจ้องเธอด้วยสายตาอึมครึม “เสิ่นชิงซู โพสต์แฉเป็นฝีมือคุณใช่ไหม?”