คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 136

เมื่อได้ยิน สายตาของเสิ่นชิงซูก็มองไปที่เท้าเล็ก ๆ ของฟู่ซืออวี่ที่โผล่ออกมาด้านนอกโดยสัญชาติญาณ

สกปรกไปหมด ปลายนิ้วเท้าเล็ก ๆ ทั้งสิบนิ้วถูกความเย็นกัดจนแดง

เธออดนิ่วหน้าไม่ได้

ตำรวจหญิงดูออกมาว่าเธอมีใจสงสารแล้ว ก็ถอนหายใจและพูดโน้มน้าว “ฉันดูออกค่ะว่าคุณเป็นคนจิตใจดี ต่อให้เด็กไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของคุณ แต่เห็นแก่ที่เด็กเรียกคุณว่าแม่เถอะ คุณก็อย่าผลักไสไล่ส่งเด็กเลยค่ะ”

เสิ่นชิงซูไม่ปริปากพูดสักคำ

“แต่ละบ้านมีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น คุณกับพ่อเด็กก็วางความแค้นเคืองที่มีระหว่างกันไว้ก่อน ดูแลเด็กให้ดีก่อนดีกว่า คราวนี้เด็กเป็นทุกข์ไม่น้อยเลย”

สุดท้ายแล้วฟู่ซืออวี่ก็ยังได้อยู่ที่นี่ต่อไป

ตำรวจจากไปแล้ว เสิ่นชิงซูพาเขาไปห้องอาบน้ำที่อยู่ในห้องพัก เปิดฝักบัวปรับเป็นน้ำอุ่น

“ล้างเท้าตัวเองให้สะอาด” เธอถือฝักบัวไว้ พูดกับฟู่ซืออวี่

เมื่อก่อนเรื่องอย่างการล้างเท้า เสิ่นชิงซูเป็นคนทำให้ด้วยตัวเองทั้งนั้น

ฟู่ซืออวี่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแม่ก็ยังอารณณ์ไม่ดี แม้ว่าเขาจะรู้สึกน้อยใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เสิ่นชิงซูให้เขาทำอะไร เขาก็ทำตามหมดอย่างโดยดีทุกอย่าง

ล้างเท้าเสร็จแล้ว เสิ่นชิงซูส่งผ้าขนหนูผืนหนึ่งให้เขา “เช็ดให้แห้งเอง”

ฟู่ซืออวี่รับผ้าขนหนูมา เช็ดเท้าตัวเองให้แห้งเงียบ ๆ

ที่นี่ไม่มีของของฟู่ซืออวี่ เสิ่นชิงซูให้เขาใส่รองเท้าแตะของเธอไปก่อน

ฟู่ซืออวี่ใส่รองเท้าแตะของผู้ใหญ่ เดินแล้วดูงุ่มง่าม

เสิ่นชิงซูไม่ได้สนใจเขา หยิบเสื้อคลุมตัวสั้นที่ตัวเองไม่ค่อยได้ใส่มาและยื่นให้เขา “ใส่ไปก่อน เดี๋ยวฉันให้พ่อเธอมารับ”

ฟู่ซืออวี่รับเสื้อคลุมมาห่มอย่างว่านอนสอนง่าย

เสิ่นชิงซูเดินออกมาจากห้องพัก โทรหาฟู่ซือเหยียน

ฝั่งฟู่ซือเหยียนนั้นแสดงว่าอยู่ระหว่างการสนทนา

เสิ่นชิงซูนั่งอยู่ที่โซฟา สีหน้าเย็นชาพอสมควร

ฟู่ซืออวี่เดินออกมา ปีนขึ้นมาบนโซฟา นั่งอย่างสงบเสงี่ยมข้างเสิ่นชิงซู

เสิ่นชิงซูหันไป หลุบตาลง สายตาทอดไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของฟู่ซืออวี่

ฟู่ซืออวี่ก้มหน้าทันที มือน้อย ๆ ทั้งคู่บิดซิปเสื้อคลุมไปมา ดูเหมือนจะรู้สึกเกร็งและไม่สบายใจ